I Am a Greek European Worldwidel Man-Now!- www.artpoeticacouvelis.blogspot.com

I Am a Greek European Worldwide Man-Now!-

www.artpoeticacouvelis.blogspot.com

Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2011

ΜΑΧΑΙΡΑ ΞΗΡΟΜΕΡΟΥ-Το Βουνο Βιτσι-Βρυστιανα-Μαχαιρα Ξηρομερου-Σκηνοθεσια Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis]-Music Beethoven-ARTPOETICACOUVELIS

.
.
ΜΑΧΑΙΡΑ ΞΗΡΟΜΕΡΟΥ
Το Βουνο Βιτσι-Βρυστιανα-Μαχαιρα Ξηρομερου
Σκηνοθεσια Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis]
Music Beethoven
.
.
.













κουμαρα[Βιτσι Βρυστιανα Μαχαιρα Ξηρομερου]
και σε σενα απευθυνομαι:
να δεις τη σφαιρα να κοκκινιζει













.
.
το βουνο Βιτσι στο οροπεδιο Βρυστιανα στη Μαχαιρα Ξηρομερου
.
το προσωπο μας σαν τον τοπο μας,σαν τις πετρες του τραχυ
κι ανθεκτικο,τα λογια μας λιγοστα,τα απαραιτηκα,η ζωη μας
στην αυταρκεια πορευεται,τα κουμαρα τα ευφρανθηκαμε στον
ουρανισκο μας,ενας φυσικος κοσμος ποτισμενος στην ελληνικη
μεταφυσικη,η προεκταση του βουνου νοτια τους εδωσε την
εικονα της σελλας του αλογο ,και το συνολο την παρασταση
του αλογου,και σ'εμενα ο κωνος του βουνου μου αποκαλυψε
την Ιδεα της Γεωμετριας
.
.
.
Το Βουνο Βιτσι-Βρυστιανα-Μαχαιρα Ξηρομερου-Σκηνοθεσια Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis]-Music Beethoven-ARTPOETICACOUVELIS-1
.

.
.
Το Βουνο Βιτσι-Βρυστιανα-Μαχαιρα Ξηρομερου-Σκηνοθεσια Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis]-Music Beethoven-ARTPOETICACOUVELIS-2
.

.
.
.

VIDEO ART-HyperThesis-ΥπερΘεσεις-Painting Animations Minimal Music By C.N.Couvelis[Χ.Ν.Κουβελης]-ARTPOETICACOUVELIS

.
.
VIDEO ART
HyperThesis-ΥπερΘεσεις
Painting Animations Minimal Music By C.N.Couvelis[Χ.Ν.Κουβελης]
.
.
.

ΥπερΘεσεις Ι [HyperThesis I]



ΥπερΘεσεις ΙΙ [HyperThesis II]
.
.
.

.
.
.

VIDEO ART-Multiplying[Πολλαπλασια]-Painting Animations By C.N.Couvelis[Χ.Ν.Κουβελης]-Music George Aperghis[Γιωργος Απεργης]-ARTPOETICACOUVELIS

.
.
VIDEO ART
Multiplying[Πολλαπλασια]
Painting Animations By C.N.Couvelis[Χ.Ν.Κουβελης]
Music George Aperghis[Γιωργος Απεργης]
.
.
Multiplying[Πολλαπλασια]-Painting By C.N.Couvelis[Χ.Ν.Κουβελης]


























.
.
Multiplying[Πολλαπλασια]-Painting By C.N.Couvelis[Χ.Ν.Κουβελης]
.
.
VIDEO ART-Multiplying[Πολλαπλασια]-Painting Animations By C.N.Couvelis[Χ.Ν.Κουβελης]-Music George Aperghis-ARTPOETICACOUVELIS
.

.
.
.

Σάββατο 26 Νοεμβρίου 2011

3-LITTERATURE-ΜΕΡΟΣ 3-PART 3 - ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ- ΚΕΙΜΕΝΑ- TEXTS-Χ.Ν.ΚΟΥΒΕΛΗΣ[C.N.COUVELIS

.
.
.
.
LITTERATURE - ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
ΚΕΙΜΕΝΑ- TEXTS-Χ.Ν.ΚΟΥΒΕΛΗΣ[C.N.COUVELIS]
.
.
ΜΕΡΟΣ 3-PART 3
.
.
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
:
Καθετη Διαδρομη-
Εικονες Του Φανταστικου
[ Αν Ηταν Ετσι-Hyper Building Constructions
-Υπερ Κατασκευες-Υπερ ΔιαΤοπα ]
.
ΜΑΝΩΛΗΣ ΧΙΩΤΗΣ-ΜΑΙΡΗ ΛΙΝΤΑ-ΘΑΝΑΣΗΣ ΒΕΓΓΟΣ
VIDEO
.
ΤΟ ΡΟΜΑΝΤΣΟ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΠΡΙΝ ΑΡΧΙΣΕΙ
.
ΕΚ ΤΟΥ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟΥ
.
Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΤΑ ΝΕΡΑ ΤΗΣ ΛΙΜΝΗΣ.ΑΚΙΝΗΤΗ
.
ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗΣ-Το Ρομαντσο μας
VIDEO
.
Απο το ''Ημερολογιο Ενος Αφελους Ανθρωπου''
from ''Diary Of An Idiot Man''
ΑΝΘΡΩΠΟΜΕΤΡΙΑ[ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ/ΕΞΩΤΕΡ​ΙΚΟ]
.
Η ΛΥΣΗ
[ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ]
.
ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ ΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΣΥΜΒΑΝΤΟΣ
.
ΣΕ ΛΑΒΥΡΙΝΘΟ 2 ΕΙΣ ΤΗΝ 24η ΤΑΞΗΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΙΚΟ ΘΑ ΣΥΜΒΕΙ ΑΥΤΟ
.
Η ΑΝΑΧΩΡΗΣΗ ΚΑΙ Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
.
Η ΛΟΥΟΜΕΝΗ
.
ΜΗΤΕΡΑ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙ ΠΑΙΖΟΥΝ ΜΕ ΤΗ ΜΠΑΛΑ-
.
VIDEO ART-GREEK ALFABETA
-Writing Greek AlfaBeta-Γραφοντας τα ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ-
animation C.N.COUVELIS[Χ.Ν.Κουβελης]
.
FROM A WOMAN'S FACEBOOK-[Homage to Andrei Tarkovsky 's cinema ]-σεναριο[αποσπασμα]
.
ΣΥΜΜΕΤΡΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
.
Η ΕΡΕΥΝΑ [ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ]
.
ODYSSEA ['S STORIES]-Ο ΓΡΙΦΟΣ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ [THE AINIGMA OF ODYSSEA]
.
PHOTOS-ΕΙΚΟΝΕΣ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ-[ΑΣΤΑΚΟΣ ΞΗΡΟΜΕΡΟΥ]-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis]-Μερος 1-2-Part 1-2
.
ΠΑΡΑΛΛΗΛΗ ΔΙΑΔΡΑΣΗ[Α<->Β]
.
ΣΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ ΚΑΤΕΒΗΚΕ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ
.
Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ [ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ]
.
3 ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ
[ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΕΡΗΜΟΥ-ΑΠΟΧΡΩΣΗ-ΣΕ ΕΛΙΚΑ]
.
ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΗΣ ΑΣΤΥΦΙΛΙΑΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΩΝ ΧΩΡΙΩΝ
.
[Λαικα Κειμενα]-ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΩΛ ΤΟΝ ΜΕΓΑ ΣΤΟΝ ΜΑΝΩΛ ΤΟΝ ΜΕΓΙΣΤΟ
.
My Site Is Aristotles 's Side
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΙΖΟΝΤΑΣ:Σχεδιο Για Ενα Μαθημα
.
ΑΣΥΜΠΤΩΤΑ [1][2][ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ]
.
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ-KARAGIOZIS-ΤΑ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΙΚΑ
[ΑΠΟΕΡΓΑ ΤΟΥ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗ]
.
[MONA LISA'S PORTRAIT]ΜΙΑ ΜΟΝΑ ΛΙΖΑ ΤΖΟΚΟΝΤΑ
.
[Ανθρωπινα Εσωτερικα]Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ
.
PAINTINGS[Constructivism]
[Ανθρωπινα Εσωτερικα]ΕΛΑΧΙΣΤΑ ΙΣΤΟΡΙΩΝ
.
[Ανθρωπινα Εσωτερικα]το ονομα της ηταν Ελενη
.
Οι προτασεις στο Tractatus Logico-Philosophicus του Ludwig Wittgenstein
.
ΥΒΟΝΝΗ[Απο τα ''Λαικα Κειμενα'']
.
απο ''ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΝΟΣ ΑΦΕΛΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥ'
'[from ''THE DIARY OF AN IDIOT MAN'']
.
J.L.Borges[Interview]Video-
ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΜΕ ΤΙΣ ΣΕΛΙΔΕΣ,ΠΟΥ ΔΙΑΚΛΑΔΙΖΩΝΤΑΙ
[Αφιερωμενο στον Χορχε Λουις Μπορχες]
EL BOOK DE PAGES QUE SE BIFURCAN
[Dedicated to Jorge Luis Borges]
.
ΟΔΥΣΣΕΙΑ-ΟΔΥΣΣΕΑΣ-ΤΑ ΛΙΜΑΝΙΑ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ-ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ-ΛΙΣΑΒΩΝΑ,ΜΑΡΙΑ ΝΤΟΛΟΡΕΣ-ODYSSEY-THE PORTS OF ULYSSES-FROM THE STORIES OF ULLYSES-LISBON,MARIA DOLORES
.
ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ[ΦΟΒΟΥ ΤΟΥΣ ΔΑΝΑΟΥΣ ΚΑΙ ΔΩΡΑ ΦΕΡΟΝΤΑΣ]ΑΠΟ ΤΟ ΣΚΑΛΕΤΟ ΤΟΥ ΠΟΚΕΡ ΣΤΟ ΣΚΑΛΕΤΟ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ
.
ΟΔΥΣΣΕΙΑ-ΟΔΥΣΣΕΑΣ-ODYSSEIA-ΠΑΙΔΙΑ ΕΙΔΑΜΕ ΤΟΝ ΟΔΥΣΣΕΑ
.
KARAGIOZIS-ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ-Απο τα ''ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΙΚΑ''-[Απο-Τμηματα]
.
[Ανθρωπινα Εσωτερικα]Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ
.
Η ΖΩΗ ΤΗΣ ΤΟΥΛΑΣ ΕΧΕΙ ΦΤΑΣΕΙ ΣΤΑ 40[Απο τα ''Λαικα Κειμενα'']
ΠΑΝΟΣ ΓΑΒΑΛΑΣ-Εγω ειμαι ενα παληοπαιδο-απο τα ''Μεγαλα Λαικα''-painting animations
 By c.n.couvelis[χ.ν.κουβελης]
.
ΠΕΡΙ ΤΗΝ ΜΟΝΗΝ ΣΥΚΙΑΝ ΟΡΑΜΑ
[Γραφη Κατα τον Παλαιον Τροπον του Αλεξανδρου Κυρου Παπαδιαμαντη]
.
ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΧΑΤΖΗΜΙΧΑΗΛ,ΕΙΣ ΜΙΑΝ ΕΙΚΟΝΑ ΒΙΟΥ
.
''ΑΓΑΘΟΝ ΤΟ ΑΝΑΛΟΓΙΣΘΕΙΝ''
[ΕΙΚΟΝΕΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟΝ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ
ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ ΣΚΙΑΘΙΤΗ]
.
Πανω σε μια Παιδικη Ζωγραφια[Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΦΟΡΤΗΓΟΥ]
.
ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ[Ο ΣΠΑΡΤΙΑΤΗΣ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ]
.
[paintings-animations-photos-By c.n.couvelis[χ.ν.κουβελης]]
.
.
.
Καθετη Διαδρομη-
Εικονες Του Φανταστικου
.
.
.
ΚΑΘΕΤΗ   ΔΙΑΔΡΟΜΗ.
.
Εφτασε με τρενο ,κατεβηκε,κοιταξε το μεγαλο ρολοι
του σταθμου,ενα κτιριο με συνεχη τοξα συμμετρικα σε
τρια επιπεδα,με τραπεζοειδη κατοψη,η ωρα ηταν 12:15 το
μεσημερι ,πηγε στο ξενοδοχειο,ανεβηκε στο δωματιο,βγηκε
στο μπαλκονι,απο εκει ειχε θεα της κωμοπολης δυτικα,πρα-
σινο με κοκκινες στεγες μεχρι την σειρα των χαμηλων λοφων
στο βαθος του οριζοντα διαλυμενους στο εκτυφλωτικο φως
της ζεστης μερας,μπηκε στο δωματιο,τραβηξε τις κουρτινες
και κοιμηθηκε μεχρι το απογευμα,βγηκε εξω,περπατησε στον
κεντρικο δρομο,ειχε δροσισει λιγο,επεστρεψε μολις νυχτωσε
στο ξενοδοχειο να δειπνισει,ειδε τηλεοραση στο σαλονι,και
στις 10 η ωρα ανεβηκε να κοιμηθει,την αλλη μερα σηκωθηκε
πρωι,σερβερισθηκε πρωινο,ενα ποτηρι κρυο γαλα,μελι βουτυρο
και φρυγανιες,αφησε το κλειδι στη ρεσεψιον,τον ρωτησαν αν θα
κρατησει το δωματιο,απαντησε,πως θα μεινει αλλη μια μερα,ρω-
τησε για τον μεγαλο δρομο προς τα νοτια,ο υπαλληλος του ειπε,
και πολυ διακριτικα του ειπε πως αν ψαχνει για αγορα οικοπε-
δου,εχει καποιον δικο του μεσιτη,θα του κανει καλη τιμη,τον
ευχαριστησε και βγηκε,λιγο πιο κατω βρηκε το δρομο ,οπως
του ειπανε,ευθεια προς τα νοτια,τα σπιτια σιγα-σιγα αραιωσαν,
τα δεντρα πυκνωσαν,ελιες ,πορτοκαλιες,περιβολια,παραλληλα
κυλουσε ενα ποταμι,πιο κατω το ποταμι εστριβε προς τα δεξια,
μεχρι που χαθηκε απο τα δεντρα,ο ηλιος ανεβηκε στον οριζοντα
και εκαιγε,ο δρομος μπροστα του μια μεγαλη ευθεια,χανονταν στο
βαθος του τοπιου,μετα απο καποιο σημειο τα δεντρα αραιωσαν,
ο δρομος μια γραμμη μικρα χαλικια,προχωρουσε,η ζεστη ανυπο-
φορη,κανενα δεντρο οσο και να κοιτουσε μακρια γυρω του,μια
ερημος,προχωρουσε,τα ποδια του τον πονουσαν,εβλεπε τον ισκιο
του να μετακινειται αργα απο τα δεξια του στα αριστερα του και
να μακραινει,ο ηλιος χαμηλωσε στον οριζοντα,και εκτυφλωτικος
χαθηκε στο δυτικο ακρο του χωρου,γρηγορα σκοτεινιασε,δεν στα-
ματησε να περπαταει,εβλεπε τον δρομο στο φως των αστρων,αργο-
τερα βγηκε το φεγγαρι φωτεινο ,πανσεληνος,τωρα εβλεπε σε μεγα-
λη αποσταση,η επιφανεια επιπεδη,χωρις μια ελαχιστη καμπυλη
αμμου,η πορεια του μονοτονη,σαν το περασμα του χρονου,απο
τη κινηση του φεγγαριου πανω του υπολογιζε τον χρονο που περ-
νουσε,του φανηκε απειρος,οταν το φεγγαρι εδυσε αυτο του φανηκε
αδυνατο ,σκοταδι παλι,με το φως των αστεριων εβλεπε την ευθεια
του δρομου,περπατουσε συνεχεια,η κουραση του ειχε φυγει,περπα-
τουσε συνεχεια,το σκοταδι σιγα-σιγα διαλυθηκε και αρχισε να φεγ-
γει,τωρα εβλεπε καθαρα την απεραντη εκταση της αμμου γυρω του,
ο ηλιος ανατειλε εκτυφλωτικος απο τα αριστερα του,πιο κατω ειδε
καποια δεντρα,παραπερα τα δεντρα πυκνωσαν,ελιες,πορτοκαλιες πε-
ριβολια,και παρακατω μεσα απο τα δεντρα αριστερα του εμφανι-
σθηκε η κοιτη ενος ποταμου,που συνεχισε να κυλαει παραλληλα με
τον δρομο του,εφθασε στα πρωτα σπιτια,πιο κατω πυκνωσαν,μπηκε
στη πολη,εφτασε στο ξενοδοχειο,μπηκε μεσα ,καλημερισε τον υπαλ-
ληλο στην ρεσεψιον,ο ιδιος υπαλληλος,αυτος τον ρωτησε διακριτικα
πως περασε,αν διασκεδασε,η πολη εχει καλη νυχτερινη ζωη,του ειπε,
απαντησε καταφατικα μ'ενα κουνημα του κεφαλιου,πηρε το κλειδι
του δωματιου και ανεβηκε,βγηκε στο μπαλκονι ειδε τη θεα της κωμο-
πολης να χανεται στα δυτικα,πρασινο με κοκκινες στεγες ως τη σειρα
των χαμηλων λοφων διαλυμενους στη πρωινη φωτεινη διαχυση μιας
ζεστης μερας,κατεβηκε στη ρεσεψιον,παρεδωσε τα κλειδια,ο υπαλ-
ληλος τον ρωτησε αν βρηκε καποιο οικοπεδο της αρεσκειας του,τον
ευχαριστησε για το ενδιαφερον του και βγηκε εξω,εφθασε στον σιδη-
ροδρομικο σταθμο,ενα κτιριο με τριοροφη τραπεζοειδη κατοψη με
συμμετρικα τοξα,στο κεντρικο τοξο του κοιταξε την ωρα στο μεγα-
λο ρολοι,ηταν 12:15 το μεσημερι,εβγαλε εισιτηριο,το τρενο ηταν
στην αποβαθρα σταθμευμενο,ανεβηκε στο βαγονι του και καθησε
στη θεση του,σε λιγο το τρενο ξεκινησε.
.
.
.
ΕΙΚΟΝΕΣ ΤΟΥ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΥ
[ Αν Ηταν Ετσι-
Hyper Building Constructions
-Υπερ Κατασκευες-
Υπερ  ΔιαΤοπα ]
.
.
Αν  Ηταν  Ετσι
.
.
Αγρινιο


Μαραθιας[Αστακος Ξηρομερου]












Αστακος Ξηρομερου












Μαχαιρα Ξηρομερου


Αστακος Ξηρομερου







Αριστοτελης




Η Καθοδος των Μπελαρους[Belarus tractors]




Hyper-Building-Constructions[Υπερ - Κατασκευες ]

Υπερ-ΔιαΤοπα











\



























.
.
.
.
Το Ρομαντσο τελειωσε πριν αρχισει-
Εκ του πεζοδρομιου-
Η ζωη ειναι σαν τα νερα της λιμνης.Aκινητη-
Απο τα ''Λαικα Κειμενα''
.
.
.
ΜΑΝΩΛΗΣ ΧΙΩΤΗΣ ΜΑΙΡΗ ΛΙΝΤΑ ΘΑΝΑΣΗΣ ΒΕΓΓΟΣ
Απο τις ταινιες Σχολη για σωφερινες Ο καταφερτζης
χ.ν.κουβελης[c.n.couvelis]
διαρκεια 12' 26''[12 min 26 sec]
.


.
.
.
ΤΟ ΡΟΜΑΝΤΖΟ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΠΡΙΝ ΑΡΧΙΣΕΙ
.
.
Ητανε στα πρωτα χρονια του πενηντα.Φτωχεια και κυνηγητο.Στον Πειραια.
Στην Κοκκινια σε μια γειτονια ητανε η Ελενη,μοδιστρακι τσαχπινικο.Μια
βολτα παρακατω ητανε ο Θανασης εργατης στο λιμανι ομορφοπαιδο.
Και το'φερε βολτα το Λενακι ο Θανασης.Δεν τον ηθελαν οι δικοι της,
τον φοβερισαν τον κατηγορησαν,δεν καταφεραν να τους χωρισουν.
Και παντρευτηκαν.Στα δυο χρονια τους χωρισαν.Παιδια δεν ειχαν.
Την Ελενη την πηραν τ'αδερφια της στη Γερμανια,εκει εμαθε την
παντρεψαν .Τον Θαναση δεν τον χωρουσε ο τοπος.Να φυγει μακρυα,
να ξεχασει,να μην θυμαται.Πηγε στα καραβια,ταξιδευε στη θαλασσα
συνεχεια,σαν να προκαλουσε το ναυαγιο .Μετα απο 10 χρονια ξεμ-
παρκαρε,γυρισε στον Πειραια,στη γειτονια του ομως δεν ξαναγυρισε.
Πουλησε το σπιτι του,τους γερους τους ειχε χασει χρονια πριν,
πηγε σ'αλλο μερος να μην θυμαται.Ομως το Λενακι ηταν καρφω-
μενο βαθεια στο μυαλο του,πασχιζε με το ποτο να το βγαλει,και
δεν τα καταφερνε.Κι ετσι κυλησε ο ψευτικος καιρος,μεχρι που
τιποτα δεν εμεινε να τους θυμιζει,ξεχασθηκαν κι αυτος και η
Ελενη ,σαν ποτε να μην ηταν αυτοι και το Ρομαντζο τους σε
τουτο τον κοσμο.
.
.
.
ΕΚ ΤΟΥ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟΥ
.
.
Γεννηθηκε ο Γιωργος στα Καμινια του Πειραια μολις μπουσουλισε το
1940,και δεν το πηρε χαμπαρι ο ντουνιας,τοσα συνεβαιναν τοτε,κατοχη και
μαυραγοριτες,και δοσιλογοι μπολικοι,ενα σωρο καθαρματα,τον μπασταρδο το
Γιωργο θα νοιαζονταν,γιατι μπασταρδος ητανε και μαλιστα περιωπης,
μια μανταμιτσα του χαμηλου κοσμου πηγε μια βραδια μ'ενα τζε του καλου
να'πουμε κοσμου για μια οκα και κατι δραμια σταφιδες προς επιβιωσην και
ντουμπλαρισε σε ενια μηνους το γιωργο,το παρατησε το μωρο σε κατι θειες,
και χαθηκε μεσα στο σκοταδι της εποχης εκεινης,εκεινες οι θειες το πασαραν
σε κατι κοινωφελη ιδρυματα,και ξεπεταχτηκε το παιδι στη κοινωνια ετοιμο
γνοιασμενο περι το πονηρον και τα τοιαυτα κοινωφελη,πηρε τα μαθηματα του
και μοστραρισε στη πιατσα,μοστραρισε και στη Βασω ,καθοτι ομορφοπαιδο
τη ντουμπαρε στο πιτς φιτιλι και μια απο δω τρεις απο εκει την εστελνε πακετο
σε καθως πρεπει κυριους δια τα περαιτερω με το αζημιωτον,και τσουλουσε
ο καιρος φινα,με τα μορτικα του ο Γιωργος,τις γραβατες του,τα κουστουμια
του ,τα τσιλικα πουκαμισα του ο Γιωργος,ολα στη τριχα,αν δεν πονηρευονταν
η μικρα και δεν αρχιζε τα απαραδεκτα ,να αντιγυριζει τα λογια του,να μην
υπολογιζει τις σφαλιαρες του,και ακουσον ακουσον ,αυτον τον ανθρωπο της
τον δικο της Γιωργακη τον καταγγειλε για νταβατζη,αυτον τον προστατη της,
για εκμεταλευτη και σωματεμπορο στο Τμημα των Καλων! Ηθων,και τον
μπουζουριασανε στη στενη,και στεναξε ο Γιωργος κατι μηνους στη στενη  
και ξεμπουκαρισε,και παλι στη στενη,λεφτα σεντσι δεκαρα δεν ειχε,να την
βγαλει δια του πονηρου δεν ητον πρεπον καθοτι σταμπαρισμενος και στο
παρακουλουθητο,ελα ομως που αλλη δουλεια δεν ηξερε,οπου ειναι το γρα-
φτο του καθενος μυρμηγκιου επι της γης,κι αυτουνου αυτο ηταν το γραφτο
του,ενα και δυο στη Τρουμπα,ζητησε δουλεια ,στην αρχη κανα δυο τον ε-
διωξαν,αυτος εκει υπομονη,τον πηρε ενας χοντρος ,δηλαδη η μανταμιτσα
του καθοτι το λιμπιστηκε το ομορφοπαιδο ,και μπηκε παραυτα στην υπη-
ρεσια,να κοβει τα κοζα στα πεζοδρομια,αν τα κοριτσια του μαγαζιου ειναι
ενταξει,αν κανουν παιχνιδι για παρτι τους,αν κανας τζες ζορικος τις παρει
στο ζορικο ,να γινεται ελεγχος,κι ετσι εγεννετο χρονους τρεις,και καβατζα-
ροντας ο τεταρτος επεσε πανω στη Βασω,καθοτι το Βασακι στο ενδιαμεσο
κατεβηκε τα σκαλια και προσγειωθηκε στο πεζοδρομιο,το πεζοδρομιο φυ-
γειν αδυνατο,την διπλαρωσε,στην αρχη εκανε πως δεν τον γνωρισε,μετα
τον αναγνωρισε,του δικαιολογηθηκε,να,την ζορισαν οι μπατσοιι,εκλαψε,
να τη συγχωρεσει,της ειπε τα περασμενα περασμενα ξεχασμενα,να βα-
λουνε μπροστα τη  μηχανη,αυτη ακομα κρατουσε καλα απειραχτη η
ομορφια της,αχαλαστη,κι η μπογια της περνουσε μια χαρα ,να δουλε-
ψουνε για παρτι τους κι αμα τα οικονομησουνε να την κανουν για το
ασανσερ για τον αλλο τον καλο κοσμο,ν'ανεβουνε της κοινωνιας τα
σκαλια,κι ετσι εγινε στα κρυφα στα σκοτεινα ανεβηκαν τα σκαλια
και τωρα ζουνε σ'ενα φινο ιδιοκτητο στο Παλιο Φαληρο,εχουνε και
τρια παιδια δυο μποις κι ενα γκερλ,εχουνε κι ενα μαγαζι βιτρινα με
ενδυματα μοδας εχουνε κι ενα παντοπωλειο, εχουνε κι ενα φινο ρε-
στωραν στης Ζεας το λιμανι,εχουν κι ενα ιλουστρασιον κωμωτηριο
να χτενιζει τις κυριες του καλου κοσμου η κυρια Βασω,πως;κι
ολ'αυτα γιατι στη ζωη και στη κοινωνια ετουτη κι οχι σ'αλλη υπαρχει
δικαιοσυνη, κι ο Γιωργος,στο τελος,σαν γονος της καλης κοινωνιας,
απο τον τζε ντε της αρχης της ιστοριας μας,πηρε τη θεση που του
χρωστουσαν στην αφρατη κοινωνια σαν γνησιος κληρονομος
.
.
.
Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΤΑ ΝΕΡΑ ΤΗΣ ΛΙΜΝΗΣ .ΑΚΙΝΗΤΗ
.
.
''Ποσα πραγματα στη ζωη ειναι σαν τα νερα της λιμνης.Ακινητα''
τουτα φιλοσοφουσε νοερως ο Στρατος στο ουζερι 'Η Γωνια
της Ζωης'' του Γιωργη στα Ταμπουρια του Πειραια.Νοερα ειπαμε,
γιατι αν ηταν στο φωναχτο,θα'πεφτε επιτιμιτικη ματια απο τον
Φωντα διπλα του,καθοτι μεγαλυτερος καμια δεκαπεντετια και βαλε
στον ψευτη ντουνια.Παραπανω σε ολα.Και στις τραβηχτηκες με τα
νομιμα,και στα ζορικα,και στα χειριστηρια της πιατσας.
''Η ζωη ειναι σαν τα νερα της λιμνης.Ακινητη''ακουσε ο Στρατος
τον Φωντα και τιναχτηκε ο Στρατος.''Ετουτος διαβαζει αδερφε μου
γραμμα κλειστο''
''Δεν εχει πεστροφα για μας.Μονο εκεινη τη σκροφα τη Φωφω''συνε-
χισε το φανερο ο Φωντας
Και αναστεναξε βαβεια.Και τον καταλαβε βαθεως και ο Στρατος.
Καθοτι εσχατως τσαλαπατηθεις στα αισθηματικα απο το Φροσακι.
Τωρα πως εγινε και δυο Φ τους φουνταραν στο παραπονο του αμορε
μιο;
Η Φωφω ητανε κοκοτα καταγομενη απο τη Κοκινια.Αφρατη σαν
φραντζολα.Να φαει ηθελε ο Φωντας. απο τη φραντζολα.Αφου η μικρα
του εκανε στις αρχες κονξες,,''και μην με ενοχλειται.Εχω και αδερφια''
.την μπαταρισε ο Φωντας,καθοτι ητανε ομορφοπαιδο κι αν δεν το'παμε
να το πουμε.Και περνουσαν φινα σ'ενα καμαρακι 2 επι 3 στον Προφη-
τη Ηλια.Και μην πεις πως χωρουσανε δυο νοματαιοι στη τρυπα;
Ερωτας μεγαλος ξεγυριστος ητανε και χωρουσε και στη τρυπα
της βελονας..Κι επειδη,τοις πασιν γνωστο,ο ερωτας περναει με το
τραμ κανει σταση και κατεβαινει,ετσι εγινε να μην πανε στραφι οι
παροιμιες.Κατεβηκε πρωτη απ'το τραμ του ερωτα η Φωφω,καθοτι
αδυνατο φυλο,κι ηθελε τα φερτα της,που δεν ειχε στον Φωντα,κι οπως
κατεβηκε ζαλιζμενη και πηγε να πεσει στις λασπες,χραπ και σου την
αρπαζει στο φτερο τη Φωφω ο Τζον ο Μαγυαρος,ο σωματεμπορος.
Το Τζον στο α λα αμερικανε γκανγκστερικ και Μαγυαρος
στο ...α λα μογιαρικο.Το λοιπον το ζυγισε το πραμα ο Τζον ,''τοση
σαρκα,εδω πιανει τοσο,εκει πιανει τοσο,παρακατω πιανει τοσο,να
το πουλησουμε το σωμα τωρα πυ'ναι φρεσκο στα ντουζενια του
πριν μας σιτεψει''Το ξεφουρνισε της Φωφως.Εκεινη τ'ακουσε ,
αρνητικη,''οχι'' σε ολα.Ο Τζον της εριξε το χαρτι με τα λουσα.
Ειδε πως θα κανει καρε του ασσου,τσιμπησε για τα ρεστα και
ρωτησε λεπτομερειες:
''πως και τι;''.
''Να τιποτα δυσκολο,τηλεφωνα εχουμε απο καλους κυριους,
αφρους Φωφακι,καθως πρεπει,με τα εχει και τα κονε τους στην
απανω κοινωνια,στα κρυφα κι αμιλητα ολα γινονται και καθαρι-
ζονται,κανεις δεν θα παρει πρεφα,κι εμεις κονομαμε κι αυτοι το
φχαριστιουνται το νταραβερι μαζι μας.Γινεται η' δεν γινεται;
Εχει κι αλλη σειρα.Και κανει και κρα.Να σε γραψω στη λιστα η'
να τραβηξω μολυβια διαγραφης για τα παρακατω;'
'Το σκεφτηκε και το'φερε στενα απ'ολα τα γυρω γυρω η Φωφη.
''Θα'χω απ'ολα;''
''Ναι για''.
''Και θα περναω φινα;
''Πιο φινα δεν γινεται.Φινετσατα'
'''Και το ποσοστο μου;'
''Το νομιμο.Το δικαιο.Μεγαλο και τρανο''
''Δεν θα με ριξεις;''
''Ποτες των ποτων.Αν σε ριξω θα ριξω τα μουτρα μου το συμ-
φερον μου''
Κι ετσι κανονιστηκε το Φωφακι του Στρατου,κι αριβαρισε με
τον Μαγυαρο στην πενταοροφη τουρτα κρεμα του κοσμου.Να
δωσει αμαρτια να σωθει στον παραδεισο της ψευτικης ζωης.
Και το ονομα της της αλλαξε ο Τζον.Ζοζω απο Φοφω.Και τα
ρουχα αλλαξε Πιο φινα και τα εξωτερικα και τα εσωτερικα.
Καθοτι βιτρινα η Ζοζω Φοφω.Και το λεγειν της αλλαξε.Αγκα-
ζαρισε τα γαλλικα:μερσι,μπαρντον,αμουρ,ουι,κομσι-κομσα,
μον σερι,βουαλα.Τα αγγλιστι παρλεβου τα απερριψε ο Τζον για
τη μορφωση της σαν λιαν ακαταλληλα ,τι διπλωματισα ειναι η
Φωφω;
Κι ετσι η Ζοζω κανει αμουρ-τραμπες με τον Τζον τον Μαγυα-
ρο τον σωματεμπορο με την υψηλη πελατεια και με υψηλο κερ-
δος.Μεχρις αποδειξεως του εναντιου.
Αυτα σκεφτεται και λεει και ξαναλεει ο Φωντας στο ουζερι
''Η Γωνια της Ζωης'' του Γιωργη στα Ταμπουρια του Πειραια.
Και τα λεει μαλιστα φωναχτα να τ'ακουσει και ο Στρατος διπλα
του.καθοτι προπορευονταν στις βολτες και στα ντεραπαρισματα
της ζωης.
Κι ο Στρατος απ'τη δικο του καθισμα τα λεει απο μεσα του,
καθοτι κατωτερος στα πατωματα της πιατσας..
Λεει και ξαναλεει βουβα την ιστορια ντ'αμουρ του Στρατου
και της Φροσως, που ειχε,καρμπον, την ιδια αρχη την ιδια μεση
και το ιδιο τελος καταληξη,με την ιστορια ντ'αμουρ του Φωντα
και της Φωφης.
Αλυτο το μυστηριο των ανθρωπων και των Τραβηχτικων τους
Αλυτο και το Φιλοσοφικο:
''Η ζωη ειναι σαν τα νερα της λιμνης.Ακινητη.''
.
.
.
ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗΣ
Το Ρομαντζο μας
Μουσικη Γιωργος ΜΗΤΣΑΚΗΣ
Απο τα ''Μεγαλα Λαικα''
painting-animations χ.ν.κουβελης[c.n.couvelis]
διαρκεια 3' 31''[3 min 31 sec]
.


.
.
.
.
ΑΝΘΡΩΠΟΜΕΤΡΙΑ[ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ/ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ]-
Η ΛΥΣΗ[ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ]-
ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ ΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΣΥΜΒΑΝΤΟΣ
.
.
.
.
.
Απο το ''Ημερολογιο Ενος Αφελους Ανθρωπου''
from ''Diary Of An Idiot Man''
ΑΝΘΡΩΠΟΜΕΤΡΙΑ[ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ/ΕΞΩΤΕΡ​ΙΚΟ]
.
.
Τεταρτη.3:20μμ
Στην Πανεπιστημιου στο Ρεξ λιγο πιο κατω,ειδε εναν ανθρωπο
να ανεβαινει τη λεωφορο ενας ανθρωπος χωρις προσωπο.Μεσα
σε τοσους ανθρωπους ξεχωριζε.Αυτος τον γνωρισε.Σκεφτηκε
πως κι ο αλλος θα τον αναγνωριζε και θα σταματουσε να τον
χαιρετησει.Ομως δεν σταματησε.Γυρισε και τον κοιτουσε μεχρι
που χαθηκε στο πληθος.Απο εκεινη τη στιγμη δεν του φανηκε
περιεργο που δυσκολευτηκε να θυμηθει που ηθελε να παει και
τι δουλεια ειχε εκεινη την ωρα στο κεντρο.
.
Πεμπτη.10:45 πρωι
Στο Μπαγκειον ειπνε εσπρεσσο.Καποια φωνη γνωστη τον εκανε
να κοιταξει γυρω του.Δυο τραπεζια αριστερα του στη ιδια ευθεια
καθονταν η Ε. με εναν αντρα περιπου 40 χρονων ευσωμο.Κοιτου-
σε προς το μερος του.Ο αντρας ειχε την πλατη του γυρισμενη προς
αυτον.Σηκωσε το δεξι του χερι και την χαιρετησε.Καμια αντιδραση
απο μερος της.Την ξαναχαιρετησε.Παλι καμια αντιδραση.Σηκωθηκε
πλησιασε προς το τραπεζι της.Ζητησε συγνωμη απο τον συνοδο της.
''Τι κανεις Ε.;''τη χαιρετησε.Τον κοιταξε σαν αγνωστο.''Καλα ειμαι ,
ευχαριστω.Αλλα δεν σας γνωριζω κυριε''.Αμηχανια.Ξεκινησε να
πει:'Ειμαι ο...''Διστασε να συνεχισει.Ζητησε συγνωμη και πηγε στο
τραπεζι του.Αληθεια τι τον εκανε να πιστευει πως γνωριζε αυτη τη
γυναικα;Κι αν ζησανε τρια χρονια μαζι,τι σημασια εχει για την υπο-
λοιπη ζωη της;Πρεπει να το παραδεχτει,η μνημη ατονει και το πα-
ρελθον εξαφανιζεται.Σαν το εσπρεσσο που ηπιε.Ηταν στην αρχη
πληρες,και τωρα τελειωσε.Σωθηκε.
.
Παρασκευη.12:10 το μεσημερι
Στο Θησειο την περιμενε.Ειχαν ραντεβου στις 12.Ποτε δεν κατα-
λαβε γιατι οι ανθρωποι δινουνε τα ραντεβου ακριβως η' και μιση.
Ποτε δεν δινουνε ,ας πουμε,και 11,παρα 17,....Εκεινη ηρθε 12:19.
Ειπε μια δικαιολογια.Την απλοικη.Ειχε μεγαλη κινηση στους δρο-
μους.Ηρθε το γκαρσονι.Παραγγειλε να πιει μια μπυρα .Αμστελ
πρασινη.Την ιδια μπυρα παντα.''Παντα''σκεφτηκε ,''τι σημαινει ζω
για παντα με εναν ανθρωπο;''.Ηρθε η μπυρα.Γεμισε το ποτηρι της.
Σηκωσε το ποτηρι της,ειπε ''Στη υγεια σου ''και ηπιε.Καταβασε
το ποτηρι στο τραπεζι.Τον κοιταξε.''Θελω να τελειωσουμε''.Την κοι-
ταξε στα ματια χωρις να πει κατι.Ηταν ακομα ομορφη.Φωναξε
το γκαρσονι.Το πληρωσε.Σηκωθηκε κι εφυγε.Δεν της ειπε''γεια''.
Βγηκε στο δρομο.Ενα ζευγαρακι τον εσπρωξε μπαινοντας μεσα.
Η νεαρη κοπελα του ζητησε συγνωμη.
.
Σαββατο:11:42
Στην Αιολου στην καφετερια που συχναζε.Εξω.Πολυς κοσμος
πηγαινοερχονταν στα μαγαζια,κυριως γυναικες.Ολα τα τραπεζια
γυρω του πιασμενα.Ειχε ανοιξει την εφημεριδα και διαβαζε.Τα
πολιτικα ηταν ασχημα,τα οικονομικα το ιδιο.Απο την απορροφηση
του τον εβγαλε μια γυναικεια φωνη.Κατεβασε την εφημεριδα.
''Μπορω κυριε να καθησω στο τραπεζι σας;''.''Ναι,πως''της απαντησε.
Η κοπελα καθησε.Ηταν περιπου 30 χρονων.Τα μαλλια βαμενα κοκ-
κινα,ηταν απλα ντυμενη μ'ενα τζιν παντελονι.Τα χειλη τα ειχε ελα=
φρα βαμενα ροζ.Αρκετα ομορφη.Παραγγειλε ουισκι με παγο.Εβγα-
λε απο τη τσαντα τα τσιγαρα της.Εψαχνε στη τσαντα.''Δεν μπορω
να βρω τον αναπτηρα.Μπορειτε να μου δανεισετε τον δικο σας;'',
''Ευχαριστως'' και της τον εδωσε.Εκεινη αναψε.Του τον επεστρεψε.
''Ευχαριστω πολυ'',''Παρακαλω,τιποτα''''Απο εδω ειστε;Δηλαδη θελω
να πω απο την Αθηνα;Εδω μενετε;''''Ναι στην Αθηνα μενω'',''Θα
εχετε τοτε παρεα,Δεν εχετε παρεα;''τον ρωτησε ''Παρεα;τι εννοειτε;
''της απαντησε.''Να,ηθελα να πω γυναικα,συντροφο'' ''Φυσικα και
εχω.Αλλα γιατι ρωτατε ;'',''Κριμα''του αποκριθηκε εκεινη,ενιωσε
τη λυπη στη φωνη της.''Κριμα;Γιατι κριμα;''.Εκεινη δεν απαντησε
αμεσως.Ηπιε μια γουλια ουισκι απ'το ποτηρι της.Εκεινος την κοι-
τουσε.''Γιατι κριμα;''.επεμενε.Του απαντησε χωρις να τον κοιταζει
στα ματια,κοιτουσε το ποτηρι της.''Να θα καναμε παρεα οι δυο μας''.
''Τι εννοεις θα καναμε παρεα οι δυο μας;''την κοιτουσε επιμονα.
Εκεινη σηκωσε τα ματια της και τον κοιταξε.Ειχε ομορφα ματια.
Μαυρα ματια,με ελαφρο μακιγιαζ.''Θελετε να παμε σε καποιο
ξενοδοχειο εδω κοντα η' εχετε καποιο σπιτι ;Οτι θελετε εσεις''
του ειπε γρηγορα χαμηλωνοντας τη φωνη της να μην την ακου-
σουν.''Ποσο παιρνετε;'' ''200 ευρω,πληρωμενο το ξενοδοχειο,και
τα ποτα''.Φωναξε το γκαρσονι.Πληρωσε και το ποτο της κοπελας.
Σηκωθηκε πανω.''Παμε''της ειπε.Εκεινη του ειπε:''Αν θελετε ,αν
δεν σας πειραζει.Εγω θα παω μπροστα κι ακουλουθηστε με .
Να μην σας δουνε'',''Οχι,μαζι θα παμε.Σηκωθητε''Σηκωθηκε
η κοπελα και φυγανε μαζι.Στριψανε προς το Συντραγμα.Η κοπε-
λα διπλα του μυριζε γλυκα και τον ακουμπουσε.
.
.
.
Η ΛΥΣΗ
[ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ]
.
.
Στην Αθηνα.Σε καποια συνοικια.Κοντα στο κεντρο.Νοτια.
Σε καποιο διαμερισμα.Πρωτος οροφος.Εκεινη τριαντα
χρονων.Παντρεμενη.Γνωριζονταν απο παιδια.Ενα χρονο
ηταν εραστες.Το τελευταιο καιρο ειχαν προβληματα.Η
σχεση βαδιζε στο τελος.Το ηξεραν και δεν μπορουσαν
να αντιδρασουν.Η γυναικα ενιωθε ασχημα.Ειχε τοσα
επενδυσει σ'αυτη τη σχεση.Κι αυτη κατερρεε σαν χαρτι-
νος πυργος.Εκεινος το ειχε παρει αποφαση.Να τελειωσει
η ιστορια μια ωρα νωριτερα.Του ειπε,λιγο πριν φυγει,''να
σου τηλεφωνω;''.''Οχι,γιατι να βασανιζεσε''Οταν της ειπε
αυτο δεν την κοιτουσε.''Οπως θελεις''του αποκριθηκε.Ανοιξε
τη πορτα.''Γεια,'' του ειπε,''να προσεχεις''.Βγηκε μαζι της.
Κατεβηκαν τη σκαλα.Στην εισοδο της ειπε''Μην στεναχωριεσε''
Εκεινη δεν του απαντησε.Της ανοιξε τη πορτα κι εκεινη βγηκε
εξω.Εκεινος δεν την ακολουθησε.Εκλεισε τη πορτα.Την ειδε
να φευγει.Ανεβηκε στο διαμερισμα.Ειχε αφησει τα τσιγαρα της.
Πηρε ενα και το αναψε.Φαντασθηκε πως θα πηρε ταξι,η' μπο-
ρει να πηρε τον ηλεκτρικο.Μονη στο βαγονι.Μεσα σε αγνωστους
ανθρωπους.Δεν βγηκε απ'το σπιτι.Περιμενε να του τηλεφωνησει.
Δεν τηλεφωνησε,ουτε την αλλη μερα.Ουτε την επομενη.Δεν
του τηλεφωνησε .Ουτε κι αυτος της τηλεφωνησε.Μια μερα,
θα'χε περασει ενας μηνας,την ειδε να περναει στο δρομο
κατω απ'το σπιτι του.Κατεβηκε κατω,δεν την προφθασε.Σαν
να ανοιξε η γη και να την καταπιε.Ενιωσε λυπη.Αργοτερα κα-
ποιος κοινος γνωστος του ειπε,σε μια συζητηση γι'αυτη,πως
τα ειχε φτιαξει με καποιον,νεωτερο της.Και πως στο σπιτι
γινονταν φασαριες.Τοτε την πηρε τηλεφωνο.Το σηκωσε η
κορη της.Την ζητησε,ειπε πως ειναι απο το γραφειο που εργα-
ζεται.Του ειπαν πως ελειπε .Ξαναπηρε.Δεν την βρηκε.Πηρε μετα
απο 20 μερες.Παλι δεν την βρηκε.Καταλαβε,πως ηταν εκει,και
δεν ηθελε να μιλησει.Περασε ο καιρος.Εν τω μεταξυ ειχε κανει
μια καινουργια σχεση.Η γυναικα ηταν πεντε χρονια μικροτερη
του.Τα πηγαιναν καλα.Μια μερα εκεινη τον ρωτησε για εκεινη
κι αν εχει νεα της.Απορησε που την ηξερε.Και την ρωτησε.Εκει-
νη του απαντησε,πως αυτος της ειχε μιλησει γι'αυτην και
μαλιστα πολλες φορες και με λεπτομερειες.Αυτος δεν θυμονταν
να ειχε γινει αυτο.Δεν της το'πε.Εκεινη με διαφορες αφορμες του
μιλουσε για κεινη.Ετσι εμαθε πως χωρισε.Την επιασε ο αντρας της
με αλλον αντρα και το διαζυγιο βγηκε εις βαρος της.Το παιδι το πη-
ρε υπο την κηδεμονια της.Πως ο νεαρος την παρατησε.Εκεινη
τα'φτιαξε με αλλον.Σε μια βδομαδα χωρισε.Εμεινε για καποιο χρο-
νικο διαστημα μονη της και συνδεθηκε μ'εναν συναδελφο του γρα-
φειου της.Την κακομεταχειριζονταν,την ζηλευε παραφορα.Εκεινη
ταυτοχρονα ειχε σχεση και με αλλον.Μετα απο αυτες τις πληροφοριες
την επισκεφθηκε στη δουλεια της.Την πρωτη φορα ελειπε με αδεια
για δυο εβδομαδες.Τη δευτερη φορα ειχε ρεπο.Μετα απο δυο
μηνες την επισκεφθηκε και παλι.Την εστησε απ'εξω απο το
κτιριο που εργαζονταν.Πηγαν να φανε σ'ενα εστιατοριο εκει γυρω
και μετα σ'ενα ξενοδοχειο.Κοιμηθηκαν μαζι.Του ειπε ολα οσα
του ειπε η κοπελα.Ηταν αληθεια.Κανονισαν να συναντηθουν
μετα απο τρεις μερες.Παλι πηγαν στο ιδιο ξενοδοχειο.Αυτο συνε-
χισθηκε .Την αλλη κοπελα δεν την ξαναειδε.Εμαθε πως πηρε μετα-
θεση για αλλη πολη.Την επισκεφθηκε γιατι ενιωθε τυψεις.Της ζητησε
συγνωμη.Του ειπε πως δεν του κρατουσε τιποτα.Αλλωστε του εκμυ-
στηρεφθηκε πως κι αυτη δεν του ηταν πιστη.Οσο καιρο ειχαν σχεση
εβγαινε και με αλλον αντρα.Με τον οποιο ειχε σχεση ακομα.Αυτα που
του ειπε τον εκαναν να υποψιασθει.Γυρισε στην Αθηνα.Εκανε πως δεν
συνεβαινε τιποτα.Την παρακολουθησε.Και διαπιστωσε πως εβγαινε
και με αλλον αντρα,και πως ειχε σμιξει με τον αντρα της,και του το'χε
κρυψει.Καταλαβε το σχεδιο της.Ολα αυτα τα εκανε για να τον εκδικη-
θει.Δεν της φανερωθηκε πως τα ξερει ολα.Συνεχισε μαζι της.Γνωριζε
πως του λεει ψεματα.Αυτος επιτηδες την παρακινουσε,με διαφορους
τροπους την παρασερνε να του λεει ψεματα.Τα ψεματα δεν ξεχωριζαν
πια απο την αληθεια.Αλλα και το αντιστροφο.Η αληθεια δεν ξεχωριζε
απο το ψεμα.Και η αλλη κοπελα του ειχε πει ψεματα.Πως χωρισε με τον
αντρα της,πως πηρε το παιδι,και πως εκανε σχεση μ'εναν νεωτερο
της.Εκεινη του τα βεβαιωσε αυτα.Ομως αυτος δεν την πιστεψε.
Επαψε να την ρωταει.Κι αυτη δεν του ελεγε αληθεια.Η ιστορια τους
πηρε αλλη τροπη.Μη βασιζομενη στη πραγματικοτητα δεν υπηρχε
καμια ,μα καμια,περιπτωση να χωρισουν.
.
.
.
ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ ΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΣΥΜΒΑΝΤΟΣ
.
.
Περασμενα μεσανυχτα.Μια γυναικα,περιπου 30 χρονων,καθεται
στο σαλονι σ'ενα καναπε και ξεφυλλιζει ενα περιοδικο.Τα φωτα
ειναι χαμηλωμενα.Ο χωρος επιπλωμενος μοντερνα.Η τηλεοραση
ειναι ανοιχτη με χαμηλωμενη τη φωνη.Το κινητο τηλεφωνο στο
τραπεζακι μπροστα απ'τον καναπε που καθεται η γυναικα χτυπα-
ει.Ισα που ακουγεται ο ηχος του.Η γυναικα πεταει το περιοδικο
διπλα της και σηκωνει γρηγορα το κινητο.Μιλα σιγανα :''Εμπρος''.
Ακουει.''Εσυ;''λεει σιγανα.Κοιταζει ανησυχα προς την εσωτερικη
πορτα.''Περιμενε''λεει,ισα που ακουγεται η φωνη της.Ησυχια.''Δεν
ειναι τιποτα.Ενταξει''.Ακουει.Ο αλλος μιλαει αρκετη ωρα.''Δεν μπο-
ρω.Ειναι πολυ δυσκολο για μενα''λεει η γυναικα.Ακουει.Μετα απο
λιγο.''Γιατι;''Ακουει.''Πως μπορεις;''.Ακουει.''Περιμενε'',Περιμενε'',
φωναζει δυνατοτερα.''Δεν μ'ενδιαφερει ας μ'ακουσουν.Περιμενε''
''Περιμενε.Μια στιγμη.Για λιγο.Περιμενε''φωναζει δυνατα.Ουρλια-
ζει.''Περιμενε.Σε παρακαλω.Περιμενε'',ο αλλος κλεινει,εκλεισε το
τηλεφωνο,βουβο,ακουγεται θορυβος περα απ'την εσωτερικη πορ-
τα ,ακουγεται κλαμα μικρου παιδιου,αναβει το φως στο χωλ,
ακουγεται μια αντρικη φωνη,ισα που προλαβε να κρυψει το κινη-
το πισω της,εμφανιζεται ο αντρας στο ανοιγμα της πορτας,τρεχει
κοντα της,''Τι επαθες,γιατι φωναζεις;'',καθεται διπλα της,την
αγκαλιαζει τρυφερα απ'τους ωμους.,την τραβαει κοντα του.
''Δεν ειναι τιποτα.Απλα νυσταξα και κοιμηθηκα,ειδα εναν εφιαλ-
τη και τρομαξα.Μην ανησυχεις''του ειπε χωρις να τον κοιταξει.
Ο αντρας της χαιδεψε τα μαλλια και τη φιλησε στο μαγουλο.''Ελα.
Ηρεμησε.Παμε στο κρεβατι να ξαπλωσεις'' ''Πηγαινε.Θα ερθω σε
λιγο.Μην ανησυχεις.Θα μου περασει.Πηγαινε να δεις το παιδι μη-
πως ξυπνησε.'',ο αντρας σηκωθηκε,βγηκε απο την πορτα,το φως
στο χωλ δεν εσβησε,ακουστηκε μια πορτα ν'ανοιγει,επειτα απο
λιγο να κλεινει,ησυχια,το φως στο χωλ αναμενο,η γυναικα στον
καναπε ακινητη,κοιταζει αδιαφορα και αφηρημενα,βουβα νιωθει
πως τιποτα δεν την ενδιαφερει,ολα χαθηκαν διαλυθηκαν,τιποτα
δεν υπαρχει για να πιαστει,αδειασε ο κοσμος γυρο της ,ενα απε-
ραντο κενο.
.
.
.
.
ΣΕ ΛΑΒΥΡΙΝΘΟ 2 ΕΙΣ ΤΗΝ 24η ΤΑΞΗΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΙΚΟ-
.
.
.
.
.
ΣΕ ΛΑΒΥΡΙΝΘΟ 2 ΕΙΣ ΤΗΝ 24η ΤΑΞΗΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΙΚΟ
ΘΑ ΣΥΜΒΕΙ ΑΥΤΟ
.
.
ενας απλος λαβυρινθος ,χωρις να απαιτειται η ιδιαιτερη εφυια
του αρχιτεκτονα,θα ηταν ο λαβυρινθος που θα αποτελουνταν απο
ολα,μα ολα τα κειμενα που μπορει να γραφτουν απο τα 24 γραμ-
ματα του Ελληνικου Αλφαβητου,απο ενα γραμμα,απο δυο γραμ-
ματα,κ.ο.κ,τα επη του Ομηρου,ο ''Δωδεκαλογος του Γυφτου ''
του Παλαμα,το Συνταγμα της Τροιζηνας,τα Πτωχοπροδρομικα
Ποιηματα,οι συνταγες μαγειρικης,ολα,οσα γραφτηκαν[κι οσα μπο-
ρουν να γραφτουν,κι οσα δεν θα γραφτουν ποτε],ακομα κι αυτο
το κειμενο που γραφεται τωρα,αυτη τη στιγμη,και στο κεντρικο
δωματιο του λαβυρινθου των γραμματων,αυτος που εισερχεται
σ'αυτον τον ιδιοτυπο λαβυρινθο,σαν βραβειο εκει θα τον περιμενει
το κειμενο με το δικο του εργο,που θα τον κανει σπουδαιο,και θα
κερδισει την αιωνιοτητα,αδιαφορο αν δεν εχει το ταλεντο να γρα-
ψει,εγω αν μπω ποτε [αν μου επιτραπει ,γιατι δεν επιτρεπεται
σε ολους η εισοδος ,καποιοι ειναι τυχεροι]επιθυμω,και το ξερω
καλα πως αυτο επιθυμω,να βρω οχι ενα δικο μου κειμενο,μια
κουφια ματαιοδοξια ξερω πως αυτο ειναι παραβαση του κανο-
νισμου,μια υβρις,αλλα αυτο θελω[γι'αυτο αλλωστε εκτισα αυτο
τον λαβυρινθο],να βρω εκει μεσα το κειμενο που εσυ εγραψες
για μενα,χωρις μισολογα και υπεκφυγες,εστω συντομο,μα να
περιεχει οτι ησουν οτι εισαι και οτι θα εισαι,τα παντα,ξεροντας
πως αν μου δωθει αυτη η χαρι,στην εξοδο απ'τον λαβυρινθο,
αυτο ειναι βεβαιο,θα τιμωρηθω με πληρη αμνησια τι διαβασα
σ'εκεινο το κειμενο,ετσι χωρις να φοβασαι πως θα κοινοποιηθει
το κειμενο σου αρχισε απ'αυτη τη στιγμη να το γραφεις, απο
στιγμη σε στιγμη ειμαι ετοιμος να περασω την εισοδο,να περασα
στο εσωτερικο του λαβυρινθου,αδυνατο να κανω πισω,σε οποιο-
δηποτε σημειο,θεση,του λαβυρινθου,περιβαλεσε απο ενα εξισου
πολυπλοκο λαβυρινθο,αυτο ειναι η μεγαλη του ιδιομορφια,δεν
με πειραζει,ειμαι αποφασισμενος, αν περασουν μηνες ,χρονια η'
και αιωνες ακομη μεχρι να συναντησω το κειμενο,βεβαια αυτο
το αιωνιο της αναζητησης κατα καποιο τροπο ειναι συμφερον για
σενα,θα ζεις αιωνια,τωρα υπαρχει μια πιθανοτητα,μικρη αλλα
υπαρκτη,να μην υπαρχει κειμενο,παρα μια λευκη σελιδα,αγραφη,
ουτε ενα σημαδακι,αν το σκεφτω καλυτερα ,αυτο μπορει να ση-
μαινει πως τοτε θα μπορω να φανταστω το κειμενο,οπως θελω
εγω,και μπορει να τολμησω μια σκεψη,αφου μπορω να φαντα-
στω το κειμενο σου,αρα μπορω να το γραψω εγω,αρα εγω ειμαι
εσυ,προς το παρον ειμαι στον λαβυρινθο που κατασκευασα για
να μαθω[να ρισκαρω να μαθω] τις σκεψεις σου,αν εσυ νιωσεις,
σπ'αυτη τη στιγμη που διαβαζεις αυτο το κειμενο μια μεγαλη
ελευθερια,μια εκπληκτικη ανεση, στο χειρισμο των 24 ελληνικων
γραμματων,αυτο σημαινει πως καποια στιγμη θα γραψεις αυτο το
κειμενο η ' και να αποφασισεις να μην το γραψεις,παντως να ξερεις
πως οπως ειμαστε και οι δυο μεσα στον λαβυρινθο,παρα πολυ πιθα-
νον ειναι,να διαβαζουμε το ιδιο κειμενο αυτη τη στιγμη,2:23 μμ πχ τη
γυναικα της ζακυθος του Σολωμου,η' μια σημειωση στο facebook
ενος κοινου φιλου,η' αυτο που διαβασες τωρα εσυ να το διαβασω
εγω μετα απο καποιο χρονο,η'αμεσως μετα[ενα δευτερολεπτο μετα
],η ' μετα απο χρονια,και ισως αιωνες,η' τιποτα να μη γινει,ποτε
να μην διαβασουσε το ιδιο κειμενο,καμια συμπτωση,αδυμπτωτη
η πορεια μας,βλεπεις[το καταλαβες] πως αυτος ο λαβυρινθος δια-
κλαδιζεται συνεχως,και μαλιστα σαν ζωντανος οργανισμος ανα-
πτυσεται ολο και πιο πολυπλοκος,και αν δεν αποφασισω να στα-
ματησω να γραφω,αυτο το αεικινητο πολλαπλασιασμα του θα συ-
νεχισθει, εσυ μην τρομαζεις μεχρι να σε συναντησω,δηλαδη να
συναντησω το κειμενο σου,κοιταξε μεσα στον λαβυρινθο να περνας
καλα,διασκεδασε,διαβασε ευχαριστα κειμενα,αυτα που σου αρε-
σουν,συνεχισε να γραφεις αυτα που θελεις,αλλωστε εχουμε απειρο
χρονο μεχρι την αιωνιοτητα,εγω για να κανω πιο συντομο το ταξιδι,
[αστειευομαι με το αδυνατο]θα παραλειψω τα κειμενα με τονους,
βαρειες ,περισπωμενες,ψιλες και δασειες,ισως συντομευσω το δρομο
μου και σε συναντησω,το κειμενο που εισαι,απο τα 24 ελληνικα γραμ-
ματα,επειτα ειναι και μια υποθεση που πρεπει να επιβεβαιωσω[να επα-
ληθευσω]:πως στον λαβυρινθο ενας μονο ανθρωπος εισερχεται και
ενας μονο ανθρωπος εξερχεται,χωρις τη μνημη ολων αυτων που συ-
ναντησε στο εσωτερικο του.Και μια λογικη συνεπαγωγη:σε καθε
γνησιο λαβυρινθο,κι αυτος ειναι ενας γνησιος λαβυρινθος.καθε
σημειο του ειναι κεντρικο σημειο.Επομενως μολις εισερχεσαι
αμεσως εξερχεσαι,χωρις την αναμνηση του κειμενου που δια-
βασες σ'εκεινη τη θεση.Αν συνυπολογισει κανεις ποσο αδυνατο
ειναι να σου επιτραπει η εισοδος στο λαβυρινθο[ποσο μαλλον
δευτερη φορα],τοτε καταλαβαινει κανεις γιατι ειμαστε τελειως
αγνωστοι[χωρις αυτη τη δυνατοτητα γνωριμιας στο εσωτερικο
του λαβυρινθου ,της πραγματικοτητας] .
.
.
.
.
.
Η ΑΝΑΧΩΡΗΣΗ ΚΑΙ Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ-
.
.
.
.

.
Η ΑΝΑΧΩΡΗΣΗ ΚΑΙ Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
.
.
Κατεβηκε με το λεωφορειο στο κεντρο.Στις 11:20 δυτικα της πλατειας,
απο το μερος της Αγιου Κωνσταντινου,κατεβηκε απο τις κυλιομενες
σκαλες στον υπογειο σταθμο του Μετρο στην Ομονοια.Εφτασε στην
Κηφισια.
Πηρε ενα ταξι και μετα απο 30 λεπτα περιπου διαδρομη το σταματησε
πληρωσε και κατεβηκε.
Προχωρησε στο δρομο καμια εκατοστι μετρα βορεια,κι αφηνοντας το
δρομο,απο τα δεξια του,μπηκε στα χωραφια.Κυριως πευκα ,λιγοστες
ελιες,καπου -καπου αμπελια,και σκορπιες συκιες στο τοπιο.Ηταν μεση-
μερι,η ατμοσφαιρα εκαιγε.Εβγαλε ενα μαντηλι και σκουπισε τον ιδρωτα
στο μετωπο του
Περπατησε αρκετη ωρα.Συνεχεια προς τα ανατολικα.Συναντησε τον μι-
κρο χωματινο δρομο.Τον ακολουθησε προς τα βορεια.Καπου πεντακοσια
μετρα πιο πανω ο δρομος εστρεφε με μεγαλη στροφη προς τα ανατολικα.
Πιο περα ενα χιλιομετρο προς αυτη τη κατευθυνση με πολυ κλειστη στροφη
εστριβε βορειο δυτικα.Μετα απο πορεια σαραντα λεπτων εστριβε με πολυ
κλειστη γωνια προς τα ανατολικα.
Παρατηρησε πως καθε 500-600 μετρα,εστριβε συνεχως καθετα στη
διευθυνση που περπατουσε .Στην αρχη προς τα βορεια,επειτα προς τα
δυτικα,επειτα παλι βορεια ,παλι δυτικα ,επειτα νοτια,προς τα δυτικα,προς
τα βορεια,προς τα νοτια ,προς τα ανατολικα ,επειτα προς τα δυτικα.προς
τα βορεια,προς τα ανατολικα,προς τα νοτια.
Ετσι συνεχιστηκε ο δρομος του.Το τοπιο γυρω του ηταν σχεδον επιπεδο.
Λιγα δεντρα σε μακρινες αποστασεις το ενα απο το αλλο,και πουθενα δεν
συναντησε κτισματα.
Οταν εφτασε στο σπιτι ,ενα σχεδον κυβικο σπιτι,με ασπρους τοιχους,
διπατο,κοιταξε το ρολοι του.Η ωρα ηταν 5 και 10 λεπτα το απογευμα.
Το σπιτι ηταν 30-40 μετρα μακρια απο το δρομο μεσα στο οικοπεδο.
Δεν ηταν περιφραγμενο.Στην προσοψη του ειχε στο ισογειο τη κεν-
τρικη εισοδο στη μεση ακριβως και δυο παραθυρα σε συμμετρικες
θεσεις .Στον πανω οροφο ηταν επισης δυο παραθυρα,ακριβως πανω
απο τα κατω παραθυρα.Τα τεσσερα παραθυρα και η πορτα ηταν βα-
μενα σκουρο γαλαζιο.Το κτιριο φαινονταν να ειναι συγχρονο, χτι-
σμενο την τελευταια διετια.
Πλησιασε.Εφτασε στη πορτα και χτυπησε.Περιμενε απαντηση.Ξανα-
χτυπησε.Καμια απαντηση.Εσπρωξε και η πορτα ανοιξε .Μπηκε μεσα .
Βρεθηκε στο χωλ,για το μεγεθος του σπιτιου του φανηκε τεραστιο.
Στο βαθος του ειδε σ'εναν μεγαλο καθρεφτη τη μορφη του.
Γυρισε και εκλεισε τη πορτα.Αναψε το ηλεκτρικο φως.Ενας πολυ=
ελαιος αναψε απο πανω του κρεμασμενος στο κεντρο της οροφης.
Ακριβως απο κατω του υπηρχε ενα κυκλικο τραπεζι.Αν και στο χω-
ρο δεν υπηρχαν πολλα επιπλα,δεν εδωνε την εντυπωση πως κατι
λειπει.
Στο μεσο του αριστερου τοιχου ηταν ενα ανοιγμα.Πλησιασε.Ειδε
μια σκαλα που κατεβαινε στο υπογειο.Ακριβως απεναντι δεξια,
ηταν η εσωτερικη σκαλα που ανεβαινε στον πανω χωρο.
Στον αλλο τοιχο ηταν δυο πορτες.Ανοιξε την αριστερη και μπηκε
στον εσωτερικο χωρο.Αναψε το φως.Ελαχιστα επιπλα υπηρχαν.
Πουθενα δεν ειδε παραθυρο.Ουτε καποια σκαλα να ανεβαινει η'
να κατεβαινει.Στον τοιχο απεναντι του δυο πορτες.
Ανοιξε παλι την αριστερη πορτα και βρεθηκε σ'ενα μακρυ δια-
δρομο.Δεν χρειασθηκε να αναψει φως γιατι φωτιζονταν,απο ενα
φωτισμο φυσικο,αν και αυτο του φανηκε παραξενο,αφου κανενα
παραθυρο δεν υπηρχε στους κατα μηκους τοιχους του,ουτε καποιο
ανοιγμα στην οροφη του.
Ο διαδρομος ειχε μηκος περιπου 100 μετρα.Προχωρησε ατο διαδρομο.
Στο τελος του ανοιξε τη πορτα και μπηκε στον επομενο χωρο.Και εκει
ηταν φωτισμενα,με φυσικο φωτισμο της ιδιας εντασης.
Σ'αυτο το δωματιο υπηρχαν τρεις πορτες στους τρεις τοιχους του.Δια-
λεξε τη πορτα στα δεξια του,την ανοιξε και βρεθηκε σε δυο καθετους
επιμηκεις διαδρομους.
Ο ενας οπως μπηκε του φανηκε μακρυτερος γιατι ισα που διακρινον-
ταν θολα το τελος του.
Πηρε τον μικροτερο διαδρομο και μπηκε σ'ενα τεραστιο φωτισμενο
δωματιο απο οκτω παραθυρα ανοικτα.Ανα δυο σε καθεναν απο τους τεσ-
σερις τοιχουςτου.Στο χωρο υπηρχαν πολλα επιπλα,χωρις  ομως την
εντυπωση του υπερφορτωμενου.
Πλησιασε το πιο κοντινο του παραθυρο,στα αριστερα.Απο εκει ειδε ενα
κομματι του κηπου.Ειχε πορτοκαλιες,αχλαδιες,και δυο κυπαρισσια στο
βαθος του,.Πηγε απο το παραθυρο αυτο διαγωνια στο παραθυρο του απε-
ναντι τοιχου .Εκει ειδε μια σχεδον απεραντη ειφανεια,με ελαχιστα δεν-
τρα.Καθισε ωρα και παρατηρουσε την ακινησια της.Αυτη η ακινησια
του εδωσε την εντυπωση του χρονου,οπως θα τον παρατηρουσε ενα
υπερτατο ον.Ακινητο στην απειροτητα του.Εφυγε απο το παραθυρο
αυτο και πηγε παλι στο πρωτο παραθυρο.Ειδε τον ιδιο κηπο.Μονο που
τωρα του φανηκε πως τον εβλεπε απο το υψος των ματιων του.
Παρατηρουσε πισω απο τους κορμους των δεντρων.Του φανηκε πως
ειδε τη μορφη μιας γυναικας να περναει πισω απο τους κορμους
των δεντρων,ποτε να απομακρινεται και ποτε να πλησιαζει.Του φανηκε
πως ακουσε και τις φωνες και το γελιο ενος παιδιου.
Μετα απο 10 λεπτα ολα σταματησαν.Για 20 λεπτα δεν ξαναειδε τη
γυναικα ουτε ξανακουσε τις φωνες του παιδιου.
Πηγε στο δευτερο παραθυρο.Εδω η εικονα δεν ειχε αλλαξει.Το απε-
ραντο ακινητο τοπιο.
Διαλεξε στη τυχη ενα απο τα αλλα παραθυρα.Σε οποιο πηγαινε εβλε-
πε,ενα κομματι απο τον γυρω χωρο του σπιτιου.
Οταν πηγε στο αρχικο παραθυρο ειδε τον κηπο.Ειδε και το παιδι,την
γυναικα δεν την ειδε.Στο αλλο παραθυρο το ιδιο ακινητο απεραντο
τοπιο.
Εφυγε απο το παραθυρο ,και τοτε παρατηρησε πως δεν υπηρχε καμια
αλλη πορτα στο δωματιο,εκτος απο αυτη,που μπηκε μεσα.Βγηκε απο
αυτη τη πορτα.
Βρεθηκε στον διαδρομο.Μετα απο 100 μετρα περιπου συναντησε ενα
αλλο διαδρομο καθετα.Ο διαδρομος ηταν καλα φωτισμενος.Στο βαθος
του ειδε την πορτα.
Συνεχισε στον διαδρομο του.Πιο κατω παλι 100 μετρα περιπου,ανοιγε
καθετα ενας διαδρομος αριστερα του.Ηταν κι αυτος φωτισμενος.Σ'αυτον
φαινονταν πιο μακρια η πορτα του.Συνεχισε στον αρχικο διαδρο .Στο
τελος του ηταν η πορτα εξοδου ,αλλα και καθετα ενας αλλος διαδρομος.
Αποφασισε να ακολουθησει αυτον τον διαδρομο.Περπατησε σ'αυτον
τον διαδρομο,χωρις παραθυρα,αλλα πολυ καλα φωτισμενο,με φυσικο
φως.Ειχε απομακρυνθει αρκετα σ'αυτον τον διαδρομο και δεν εφτανε
στο τελος του.Σταματησε και γυρισε πισω να δει την αποσταση.
Ειδε μονο 100 μετρα περιπου ενω κατα τους υπολογισμους του ειχε
διανυσει πολυ περισσοοτερα.Σαν η γραμμη του διαδρομου να καμπυ-
λωνε.Μπροστα ο διαδρομος του εδωνε την εντυπωση της ευθειας
γραμμης.Συνεχισε.Το ιδιο διαπιστωσε σε διαφορες θεσεις του.
Οταν βρηκε στα δεξια του εναν καθετο διαδρομο εκανε παρακαμψη .
Ο διαδρομος ηταν μικρος,περιπου 20 μετρα,Αμοιξε τη πορτα και
βρεθηκε σ'ενα τεραστιο τετραγωνο χωρο.Ενας κυβικος χωρος.Στις
τεσσερις πλευρες του απο το δαπεδο εως πανω την οροφη του ηταν
ραφια γεματα με βιβλια.
Παρατηρησε.Ο τεραστιος εσωτερικος χωρος της βιβλιοθηκης ηταν
αδειος,χωρις τραπεζια,καρεκλες,χωρις επιπλα.
Για να ανεβει και να φτασει κανεις στα πολυ ψηλα ραφια τα βιβλια,
υπηρχαν μεταλλικες σκαλες που εφαπτονταν κατακορυφα στα ρα-
φια και καποιος θα επρεπε να αναρριχηθει για να φτασει καποιο βι-
βλιο.
Η Βιβλιοθηκη ειχε παρα πολλα βιβλια.Απειρα βιβλια.Αυτο το ειδε
με τα ματια του αλλα και το διαπιστωσςε παιρνωντας στα χερια του
τυχαια ενα βιβλιο.
Το ανοιξε .Εκει αναγραφονταν ο αριθμος των βιβλιων.Μια σελιδα
γεματη με ψηφια αριθμων απο το 0 εως το 9: 8900612344321000123487699987675646123456789098765432
123123445566778899000999888777666555513579357911131
719...,το ιδιο και στην επομενη σελιδα συνεχιζονταν ο αριθμος
των βιβλιων.Ξαναγυρισε τη σελιδα ,δεν βρηκε τους ιδιους αριθμους.
Γυριζοντας τη σελιδα προς τα πισω δεν βρηκε οσο κι αν προσπαθησε
την αρχικη σελιδα του βιβλιου
Ξεφυλλιζε τυχαια,σε καποια σελιδα ειδε τα ψηφια του υπερβατικου
αριθμου π: 314159265358979323846264338​3...,επισης ειδε τα ψηφια
του υπερβατικου αριθμου e :271828182845904523536028747​135...,
Ξεφυλλιζοντας μπροστα η' πισω το βιβλιο βρηκε σελιδες με τους
τιτλους βιβλιων,στην ελληνικη γλωσσα αλλα και σε ξενες γλωσσες.
Τιτλοι ποιηματων,μυθιστορηματων,ιστοριων,εγκυκλοπαιδειες,τιτλοι
εργων φιλοσοφιας,επιστημονικων,...
Ξεφυλλιζοντας συνεχως ,παλι μπροστα η' πισω,εβρισκε και διαφορα κειμενα,ποιηση,διηγημα,ιστορια,επιστημονικα,...
Σε μια σελιδα βρηκε βρηκε την αρχικη σελιδα του διηγηματος ''Αλεφ''
του Μπορχες σε αγγλικη μεταφραση,γυριζοντας σελιδα για να διαβα-
σει τη συνεχεια του διηγηματος,βρεθηκε στην 9η σελιδα της ''Γενικης
Θεωριας της Σχετικοτητας ''του Αινσταιν,γυριζοντας πισω τη σελιδα
αντι να βρεθει στην 8η σελιδα βρεθηκε στην 121 σελιδα του 5ου το-
μου της εγκυγκλοπαιδειας της Μπριττανικα σε γαλλικη εηκδοση
του 1950,,...
Εκλεισε το βιβλιο και το εβαλε στη θεση του.Πηρε το διπλανο βιβλιο
και το ανοιξε σε καποια εσωτερικη σελιδα του.Επεσε στην 121 σελι-
δα του 5ου τομου της εγκυκλοπαιδειας της Μπριττανικα σε γερμανι-
κη εκδοση του 2002,
Γυρισε σελιδα ,η σελιδα ηταν γεματη αριθμους ,γυριζε συνεχεια σε-
λιδες ,συνεχεια αριθμοι,...
Σε καποια σελιδα διαβασε ενα αποσπασμα απο το Canto XX
του Ezra Pound.
Εκλεισε το βιβλιο και το εβαλε στη θεση του.Επειτα πηρε αλλο,το
ιδιο αντιμετωπισε.
Ανεβηκε μια σκαλα στα ραφια,σταματησε σε μια θεση.Πηρε ενα βιβλιο το
ανοιξε,το ιδιο.Συνεχισε παιρνωντας στη τυχη απο βιβλια απο διαφορες
θεσεις της βιβλιοθηκης ,χαμηλα και ψηλα στους τεσσερις τοιχους της.Το
ιδιο.Σαν να υπηρχε στα ραφια της Βιβλιοθηκης μονο ενα βιβλιο.Σε απειρο
αριθμο.
Σ'ενα απο αυτα τα βιβλια που πηρε απο τον αριστερο τοιχο ακριβως στο ση-
μειο,στη θεση,που τεμνονται οι νοητες ευθειες των διαγωνιων του τε-
τραγωνου του τοιχου,ξεφυλλιζοντας το σε διαφορες θεσεις με αριθμο
σελιδων κατα σειρα:1,1,2,4,7,13,24,44,81,...διαβασε στην πρωτη σελιδα
την αρχη ενος διηγηματος ,που στις επομενες σελιδες εξελισσονταν.
Αυτο διαβασε;
''Κατεβηκε με το λεωφορειο στο κεντρο.Στις 11:20 δυτικα της πλατειας,
απο το μερος της Αγιου Κωνσταντινου,κατεβηκε απο τις κυλιομενες
 σκαλες στον υπογειο σταθμο του Μετρο στην Ομονοια.Εφτασε στην
 Κηφισια.
Πηρε ενα ταξι και μετα απο 30 λεπτα περιπου διαδρομη το σταματησε
πληρωσε και κατεβηκε''
Δεν υπηρχε καμια αμφιβολια πως ενα μοναδικο βιβλιο υπηρχε στη
βιβλιοθηκη σε απειρες κοπιες.Αυτο θα μπορουσε να εξηγηθει μονο
αν υποθεσει κανεις πως οι αναγνωστες της βιβλιοθηκης ειναι απειροι,
ωστε σε καθεναν αναγνωστη να αντιστοιχει ενα ακριβως βιβλιο.Οση
ωρα ηταν στη βιβλιοθηκη αλλος ανθρωπος απο αυτον δεν υπηρχε
εκει μεσα,ουτε καποιος αλλος μπηκε μεσα.Σηκωσε το κεφαλι να παρα-
τηρησει την οροφη της βιβλιοθηκης.Ηταν επενδυμενη απο διαφορα
τμηματα καθρεφτων,σε διαφορα σχηματα,και σε διαφορες κλισεις
προσαρμοσμενα,και με διαφορες καμπυλωτητες.Επιπεδοι καθρε-
φτες ,αλλακαι κοιλοι και κυρτοι καθρεφτες υπηρχαν.
Σταθηκε σε διαφορες θεσεις κατω στο δαπεδο της βιβλιοθηκης,και ειδε το
ειδωλο του στους καθρεφτες.Σε διαφορες θεσεις εβλεπε μονο ενα ειδωλο,
οπως ειναι,αλλου το εβλεπε παραμορφωμενο αναλογα με την καμπυλοτητα
των καθρεφτων.Αλλου το ειδωλο του πολλαπλασιαζονταν σε διαφορες θε-
σεις στην επιφανεια της οροφης και σε διαφορες μορφες,
Μετρουσε το πληθος των ειδωλων:1,2,3,4,5,6,....,
89006123443210001234876999876756461234567890987654321231
23445566778899000999888777666555513579357911131719...
271828182845904523536028747​135...,
1,1,2,4,7,13,24,44,81,...
314159265358979323846264338​3...,
Σε διαφορες θεσεις που στεκονταν στο δαπεδο της βιβλιοθηκης
ηταν αδυνατο να υπολογισει το πληθος των ειδωλων.Απειρο
Σε καποιες θεσεις δεν υπηρχε κανενα ειδωλο,αριθμος ο.Αν μετα-
κινουνταν ελαχιστα τοτε πλημμυριζε η οροφη των καθρεφτων με
ειδωλα,ειτε με απαριθμησιμο πληθος,ειτε με μη -απαριθμισιμο .
Ηταν και καποιες φορες που οσο και να μετακινουνταν σε δια-
φορες αποστασεις,αποκλισεις,απο θεση 0,δεν εβλεπε κανενα
ειδωλο στους καθρεφτες.Αυτο τον ανησυχησε πολυ.
Αποφασισε να βγει απο τη μοναδικη πορτα της αιθουσας της βι-
βλιοθηκης.Βρεθηκε σ'ενα τεραστιο χωλ.Στο βαθος του υπηρχε
ενας μεγαλος καθρεφτης .Εκει ειδε το ειδωλο του.
Διπλα στο καθρεφτη υπηρχε μια πορτα.Πλησιασε και ανοιξε την πορτα.
Βρεθηκε στο εξωτερικο του κυβικου σπιτιου.Ο ηλιος εκαιγε .
Κοιταξε το ρολοι του 5 η ωρα και 9 λεπτα το απογευμα.Κατεβηκε το δρομο
προς τα νοτια.Το τοπιο σχεδον επιπεδο με λιγοστα δεντρα.
Μετα απο 20 λεπτα πεζοδρομια βρεθηκε σε εναν ασφαλτοστρωμενο δρομο,
λιγο πιο κατω συναντησε τα πρωτα σπιτια.
Ειδε ενα ταξι να περναει στον καθετο δρομο.Φωναξε .Το ταξι σταματησε.
Ετρεξε ,εφθασε στο ταξι,ανοιξε την πισω δεξια πορτα και μπηκε μεσα,
καθησε και εκλεισε τη πορτα.Ειπε στον οδηγο να τον παει στον σταθμο
του ηλεκτρικου της Κηφισιας.
Μετα απο ενα τεταρτο εφτασαν στον σταθμο.
Ανεβηκε στην αποβαθρα του σταθμου. Σε λιγο ηρθε το τρενο.Ανοιξαν οι
πορτες και οι επιβατες κατεβηκαν.Διαλεξε ενα κεντρικο βαγονι και μπηκε.
Ηταν αδειο.Καθισε δεξια,προς το μερος του παραθυρου.Μετα απο λιγο μπηκε
και μια νεα γυναικα μ'ενα μικρο παιδι.Καθησαν στη ιδια πλευρα του τρενου,
στο καθισμα μπροστα του απ'την αλλη πλευρα της πορτας.Του ειχαν γυρι-
σμενη τη πλατη.Μετα απο λιγο οι πορτες εκλεισαν.Το τρενο ξεκινησε
Εφθασαν στην πλατεια Βικτωριας.Στην Ομονοια θα κατεβαινε.
.
.
.
Η ΛΟΥΟΜΕΝΗ-
.
.
.

.
.
Η  ΛΟΥΟΜΕΝΗ
.
.
πολυς κοσμος εκεινη την ωρα,1 η ωρα μετα το μεσημερι,
στη πλαζ,καυτος αερας,την περιμενε να ερθει,παντα ερχον-
ταν την ιδια ακριβως ωρα,και καθονταν στην ιδια θεση,πε-
ριπου στο μεσο,τρια περιπου μετρα απο την ακτη εκει που
σκαει το κυμα,δεν πηγαινε να καθησει στον ισκιο της μεγα-
λης ομπρελας διπλα,αλλωστε αυτη ηταν παντα κατειλημενη
απο νεαρους και νεαρες κοπελες,συνεχη γελια,αδιακοπες
συνομιλιες στα κινητα,ακουμπουσε τη τσαντα πανω στην
αμμο,εβγαζε τη πετσετα με γαλαζιο χρωμα με τον ηλιο
μεγαλο κιτρινο ζωγραφισμενο και με δυο καραβακια με ασ-
πρα πανια στο κεντρο της,,στις τεσσερις ακρες για να μην
την σηκωσει ο αερας εβαζε πανω χαλικια,επειτα καθονταν
πανω στη πετσετα,η φουστα της τραβιονταν πανω απο
τα γονατα,τα ποδια της ηταν ασπρα,δεν τα ειχε μαυρισει ο
ηλιος ακομα,την ειδε ν'ανοιγει τη τσαντα της,απο κει μεσα
εβγαλε ενα καθρεφτακι και κοιταξε για λιγο το προσωπο της,
επειτα μαζεψε τα μαλλια της και τα εδεσε ψηλα με μια κιτρι-
νη κορδελα,τραβηξε τη φουστα της μπροστα προς τα κατω
να βγει απο τα ποδια της,ανασηκωνοντας ελαφρα το σωμα
της ,με εναρμονισμενες κινησεις ποδιων χεριων και σωματος
η φουστα βγηκε,τη διπλωσε και την εβαλε αριστερα της,
υστερα σηκωσε τα χερια της πανω απ'το κεφαλι και εβγαλε
τη μπλουζα της τραβοντας την,τη διπλωσε και την εβαλε
πανω στη φουστα της,φορουσε ενα ανοικτο κιτρινο
ολοσωμο μαγιο,ηταν σχετικα ευσωμη,αλλα το σωμα της
ηταν καλοσχηματισμενο,απο τη τσαντα στα δεξια της πηρε
το αντηλιακο ,το ανοιξε και αδειασε πιεζοντας το κρεμα
στη παλαμη του δεξιου χεριου,την απλωσε αρχιζοντας απο
το δεξι ποδι απο το πελμα χαμηλα,με κυκλικες κινησεις
των δαχτυλων,μεχρι τη κνημη πανω,συνεχισε με το αλλο
ποδι.επειτα εβαλε λαδι στους μηρους με τη σειρα,ακολου-
θησαν οι δυο ωμοι,τα μπρατσα,το στηθος μπροστα,ο λαιμος
μπροστα και πισω στη πλατη,οσο μπορουσαν να φτασουν τα
χερια της,επειτα απλωσε τη κρεμα στο προσωπο,στο σαγονι
κατω,στα μαγουλα διπλα,στο μετωπο πανω,οταν τελειωσε
εκλεισε το αντηλιακο και το εβαλε μεσα στη τσαντα,την ειδε,
απο το μερος που καθονταν λιγα μετρα πιο περα και πισω
της,να στηριζει τα χερια της ευθεια κατω συριζα στο κορμι
της,να τεντωνει μπροστα τα ποδια της ισια ελαχιστα ανοιχτα
και να γερνει τον κορμο της ελαφρα προς τα πισω,σε αμβλεια
γωνια περιπου 120 μοιρων,κλινοντας και το κεφαλι της
προς τα πισω ευθεια στην ιδια κατευθυνση,να κλεινει τα μα-
τια της και να αφηνεται στη ζεστη και στη λαμψη του ηλιου,
αγνοωντας πως κανενας αλλος ,εκτος απο εκεινον τον ανθρωπο,
στη ζωη της μεχρι τωρα δεν την εχει παρατηρησει με τοση
σχολαστικοτητα και τετοια μεγαλη ακριβεια ολες τις προη-
γουμενες μερες,και αυτη τη σημερινη μερα 1 και μιση μετα
το μεσημερι,αλλα και τις επομενες μερες μεχρι να τελειωσει
τα μπανια της
.
.
.



.
.
.
ΜΗΤΕΡΑ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙ ΠΑΙΖΟΥΝ ΜΕ ΤΗ ΜΠΑΛΑ-
.
VIDEO ART-GREEK ALFABETA
-Writing Greek AlfaBeta-Γραφοντας τα ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ-
animation C.N.COUVELIS[Χ.Ν.Κουβελης]
.
.
.
.
.
ΜΗΤΕΡΑ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙ ΠΑΙΖΟΥΝ ΜΕ ΤΗΝ ΜΠΑΛΑ
.
.
επαιζε με το παιδι της στην αυλη μπροστα
απ'το σπιτι,γυρω κηπος με οπωροφορα δεν-
τρα ,μηλιες,συκιες,αχλαδιες,ροδιες​ και κλιμα
στο φραχτη,εριχνε τη μπαλα στο παιδι,της
την εριχνε πισω,γελουσε,εριχνε τη μπαλα,
του εριχνε λουλουδια,του εριχνε ροδια,του
εριχνε λογια,το παιδι γελουσε,του εριχνε τη`
καρδια της
σ'εκεινο το εκκρεμες της ζωης
.
.
.
VIDEO ART-GREEK ALFABETA
-Writing Greek AlfaBeta-Γραφοντας τα ΕΛΛΗΝΙΚΑ  ΓΡΑΜΜΑΤΑ-
animation C.N.COUVELIS[Χ.Ν.Κουβελης]
.

.
.
.
FROM A WOMAN'S FACEBOOK
[Homage to Andrei Tarkovsky 's cinema ]
-σεναριο[αποσπασμα]
.
.
.

.
.
FROM A WOMAN'S FACEBOOK
[Homage to Andrei Tarkovsky 's cinema ]
σεναριο[αποσπασμα]
.
.
σπιτι στην εξοχη,ενα απεραντο πρασινο λιβαδι,στο δυτικο συνορο του ποταμι,
εχει νυχτωσει,η νεαρη γυναικα καθεται μπροστα στον καθρεφτη[μεσαιο πλανο,απο πισω],η καμερα πλησιαζει και κανει γκρο-πλανο[30'']στο προσωπο της,εκτος καδρου ακουγεται η φωνη ενος αντρα[απο τα αριστερα του καδρου]''θα παω μεχρι το ποταμι'',η γυναικα γυριζει το προσωπο προς το μερος της φωνης,ακουγεται μια πορτα που κλινει,και το γαυγισμα ενος σκυλου,[πολυ κοντινο πλανο στα ματια της γυναικας στο ειδωλο της στον καθρεφτη,20'']αργη κινηση της καμερας προς τα πισω[σε μεσο αμερικανικο πλανο]η γυναικα σηκωνεται και πλησιαζει το ανοικτο παραθυρο,πλησιαζει η καμερα,πλανο γενικο,στο λιβαδι,συννεφιασμενη βροχερη μερα,ακουγεται η βροχη,στο βαθος του τοπιου ακουγεται το γαυγισμα ενος σκυλου,και απο τα αριστερα εισερχεται στο πλανο η φιγουρα ενος αντρα συνοδευομενη απο τη φιγουρα ενος παιδιου, διασχιζουν το πλανο και χανονται στο δεξιο του μερος ,η γυναικα επιστρεφει στον καθρεφτη,εκτος καδρου ακουγεται νερο που τρεχει σε βρυση,και παιδικη φωνη που τραγουδαει ενα παιδικο τραγουδι[40''],10'' πριν το τελος του τραγουδιου ακουγεται ο ηχος φωτιας σε ξερα χορτα και ξυλα,η καμερα σε σταθερο γκρο- πλανο του κεφαλιου της γυναικας[προφιλ απο αριστερα],πλανο στον καθρεφτη,φλου,και πλανο κοντινο σε φλογες φωτιας,ακουγεται ο ηχος βροχης,και η φωνη μιας γυναικας απο μακρια που επαναλαμβανεται[30''],η καμερα κινειται προς τα δεξια και ζουμαρει σε λιμνασμενα νερα και σε μια παιδικη κουκλα [10'']ακουγονται κεραυνοι,ενα κοριτσακι [10 χρονων]μπαινει απο αριστερα στο εσωτερικο του πλανου ,σκυβει παιρνει τη κουκλα [η καμερα την ακολουθει,περναει μπροστα απο τη φωτια και βγαινει απο τα δεξια του καδρου,ακολουθει σκοτεινο πλανο[40'']ακουγεται ενας αντρας να φωναζει ενα σκυλι,μετα απο λιγο μια πορτα ν'ανοιγει,επειτα να κλεινει,και πολυ κοντα η φωνη του αντρα:''το ποταμι αυτη την εποχη εχει γεμισει αγριοπαπιες'',γκρο- πλανο στο προσωπο της γυναικας,η καμερα χαμηλωνει και καταληγει στα δακτυλα του δεξιου χεριου της[10''],ακουγεται ο ηχος πεταγματος πουλιων,φλου,πανοραμικο στο πρασινο λιβαδι,τραβελινγ προς τα αριστερα κι επειτα προς τα δεξια,ακουγεται μουσικη απο ραδιοφωνο,αποσπασμα απο τη Fuga του Μπαχ,η ενταση της μουσικης δυναμωνει,φλου ανοιχτο[30'']
.
.
.
ΣΥΜΜΕΤΡΙΚΗ  ΙΣΤΟΡΙΑ
.
.
.


.
.
ΣΥΜΜΕΤΡΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
.
.
Κατεβαινε τη Σταδιου προς το Συνταγμα,3 η ωρα το απογευμα,πολλα
αυτοκινητα στο δρομο,στην Χρηστου Λαδα εστριψε ν'αποφυγει το θο-
ρυβο ,εκατο μετρα πιο κατω την ειδε,απο τοτε δεν ειχε αλλαξει,ειχαν
περασει δεκα χρονια,τη γνωρισε αμεσως,χτενιζε τα μαλλια της με τον
ιδιο τροπο,κρατουσε απο το χερι ενα μικρο αγορακι,5-6 χρονων,
τους πηρε απο πισω,περασαν την Περικλεους,και βρεθηκαν στην
Μητροπολεως,ο μικρος κατι της ειπε και η γυναικα γυρισε το κεφαλι
προς τα πισω,προλαβε να κρυφθει πισω απο μια κολονα,συνεχισε το
δρομο της,κανα δυο φορες γυρισε και κοιταξε πισω,δεν φοβηθηκε
μηπως τον γνωρισει,αυτα τα χρονια που περασαν ειχε αλλαξει πολυ,
ειχε γινει ενας αλλος ανθρωπος,εφτασαν στον ηλεκτρικο σταθμο στο
Μοναστηρακι,κατεβηκαν τη σκαλα προς την αποβαθρα,δεξια οπως
πανε τα τρενα προς τον Πειραια,κατεβηκε κι αυτος, σταθηκε σε καποια
αποσταση,κρυμμενος πισω απο τους αλλους ανθρωπους που περιμεναν,
ηρθε το τρενο,τολμησε και μπηκε στο ιδιο βαγονι μαζι τους,η γυναικα
βρηκε μια αδεια θεση στα δεξια και καθισε προς το παραθυρο ,τον μικρο
τον πηρε αγκαλια στα ποδια της,αυτος πηγε και σταθηκε στην πορτα προς
το εσωτερικο του βαγονιου ,απο εκει την παρατηρουσε,δεν του ξεφευγε
καμια εκφραση της,του φανηκε καποια στιγμη,εκει στη γεφυρα του Που-
λοπουλου πως χαμογελασε,το παιδι κατι της ειπε,εσκυψε προς το μερος
του και το φιλησε,στα Πετραλωνα αδειασε η θεση απεναντι της ,πηγε
και καθησε εκει,τωρα δεν την κοιτουσε,εκεινη τον ρωτησε τι ωρα ειναι,
κοιταξε το ρολοι του ,4 παρα 20,περνουσαν πανω απο τη γεφυρα
της Χαμοστερνας,φοβηθηκε μην κατεβει στον Ταυρο,την κοιταξε,του
φανηκε αγνωστη,μια αγνωστη γυναικα που ποτε δεν ειχε συναντησει,
το τρενο σταματησε στον σταθμο η γυναικα δεν κατεβηκε,το παιδι τον
κλωτσισε κατα λαθος,οταν περνουσαν την Σιβατανειδιο,του ζητησε
συγνωμη,και μαλωσε το παιδι να'ναι προσεκτικο και να μην ενοχλει,
της ειπε πως δεν πειραζει,τον κοιταξε,τα ματια της σοβαρεψαν,του ειπε
με σιγανη φωνη,σχεδον ψιθυριστη,''εσυ εισαι;''της απαντησε πως τον
περναει για καποιον αλλον,''κι ομως μοιαζεται,τετοια ομοιοτητα;'',αρνη-
θηκε πως ηταν αυτος,στο Φαληρο κατεβηκε,η γυναικα με το παιδι συνε-
χισαν,ηταν τεταρτη κι ειχε γηπεδο ,αγωνα κυπελλου,Ολυμπιακος- ΠΑΟΚ
Θεσσαλονικης,ακουγε τις φωνες των φιλαθλων,περασε απο κατω απο τις
γραμμες,και ανεβηκε τη σκαλα,προς την αποβαθρα προς το μερος
της Αθηνας,στο τρενο μεσα εκλεισε τα ματια,και τοτε ολα τα χρονια
που περασε μαζι της κυλησαν σαν κινηματογραφικη ταινια,με την παρα-
μικρη λεπτομερεια,πως γνωρισθηκαν ,πως χωρισαν,στην Ομονοια κατε-
βηκε,ανεβηκε γρηγορα στην επιφανεια της πλατειας,προς τη πλευρα
των Χαυτειων,πηρε τη Σταδιου προς το Συνταγμα,κοιταξε το ρολοι
του,3 η ωρα το απογευμα,πολλα αυτοκινητα,στην Χρηστου Λαδα εστρι-
ψε ν'αποφυγει τον ενοχλητικο θορυβο,εκατο μετρα πιο κατω την συναν-
τησε μπροστα του,κρατουσε απο το χερι ενα μικρο παιδι 5-6 χρονων,
την παρακολουθησε απο καποια αποσταση,η γυναικα κατι ειπε στο παιδι
κι εκεινο γυρισε το κεφαλι προς τα πισω,αιφνιδιασθηκε και δεν προλαβε
να κρυφθει,φοβηθηκε μηπως τον γνωρισουν ,εκεινη χτενιζε με τον ιδιο
τροπο τα μαλλια της,σε μια βιτρινα σταματησε,το παιδι την τραβουσε ,
για μια στιγμη σκεφθηκε να τρεξει να την σταματησει,κι αν ηταν καποια
αλλη κι εμοιαζε; ομως κατι τον εκανε να πιστευει πως ειναι αυτη,καποια
στιγμη στη πολυκοσμια τους εχασε,τρομαξε,ηταν τυχερος και την ξανα-
βρηκε,σταθηκε και αγορασε απο εναν πλανοδιο πωλητη κατι στο παιδι,
στην Πανδροσου λιγο πριν φτασει στη πλατεια στο Μοναστηρακι συναν-
τησε εναν αντρα και τον χαιρετησε,ο αντρας ηταν ψηλος,αδυνατος 40 με
45 χρονων,φαινεται να ηταν γνωστοι, μιλησαν για 2-3 λεπτα,επειτα μπαι-
νοντας στη πλατεια τραβηξε προς τον σταθμο,βιαστηκε πισω της,σχεδον
ετρεξε,μην την χασει μεσα στην πολυκοσμια του σταθμου εκεινη την ωρα
.
.
.
Η ΕΡΕΥΝΑ
[ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ]
.
.
.
.
.
Η ΕΡΕΥΝΑ
[ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ]
.
.
Ακριβως 12 η ωρα το μεσημερι χτυπησε
η πορτα στο γραφειο του.Πιεσε το κουμπι
και ανοιξε την πορτα.Ο επισκεπτης ηταν
ενας αντρας 35 χρονων περιπου ψηλος αδυ-
νατος.Συστηθηκε,ειπε το ονομα του.Ειχαν
ορισει ραντεβου γι'αυτη την ωρα απο την
προηγουμενη μερα.Σηκωθηκε και τον χαιρε-
τησε.Του εδειξε μια καρεκλα να καθησει.Ο
αλλος καθησε και χωρις να καθυστερησει
του ειπε την υποθεση του.
Υποψιαζονταν πως η γυναικα του ειχε εραστη.
Του ανεθετε την ερευνα.Να την παρακολουθη-
σει και να του προσκομισει ατρανταχτες αποδει-
ξεις της ενοχης της.Θα πληρωνε πολυ καλα γι'αυ-
το,οτι ποσο του ζητουσε.
Εδωσε τις απαραιτητες πληροφοριες,διευθυν-
ση σπιτιου,το μερος και τον χωρο που εργαζε-
ται η γυναικα,το αντικειμενο της εργασιας της,
το καθημερινο δρομολογιο της,τα χομπι της,
τις αγαπημενες ασχολιες και τα ενδιαφεροντα
της πολιτικα,κοινωνικα,θρησκευτικα,επισης
του εδωσε τα ονοματα φιλων ,συγγενων,συνερ-
γατων και τις διευθυνσεις των.Εκεινος σημειω-
σε ολες τις πληροφοριες.Τελειωνοντας ο αλλος
σηκωθηκε να φυγει,αφηνοντας καποια χρηματα
προκαταβολη πανω στο γραφειο και μια φωτο-
γραφια.
Ο αντρας εφυγε.Πηρε τα χρηματα,δεν τα μετρη-
σε,ανοιξε το συρταρι του γραφειο του και τα πε-
ταξε μεσα.Υστερα ειδε τη φωτογραφια της γυναι-
κας και την πηρε στα χερια του.Την κοιταξε.Στην
φωτογραφια ηταν μια νεα γυναικα,φαινονταν απο
τη μεση και πανω,κατα τα τρια τεταρτα γυρισμενη
προς τον φακο.Ποζαρε με καποια γυναικεια κοκκε-
ταρια.Ομορφη γυναικα,ηλικια κατω απο 30 χρονων.
Την αφησε κατω.Την ξαναπηρε και την ξανακοιτα-
ξε.
Σκεφτηκε πως ισως ηταν συμπτωση,να'ρθει σ'αυτον
ο αντρας της και να του ζητησει πληροφοριες γι'αυ-
την.Του φανηκε πολυ παραξενο να ειναι συμπτωση.
Πιο πιθανοτερο του φανηκε να τα ξερει ολα,η'τουλα-
χιστον ενα σημαντικο μερος να γνωριζε.Η' μονος του
να τα ανακαλυψε,η' να του τα μαρτυρησε,με τον αλ-
φα η' βητα τροπο,η γυναικα.Αλλα γιατι αυτη δεν του
αποκαλυψε τιποτα;Χθες ειχαν συναντηθει στο δια-
μερισματακι που πηγαιναν κρυφα.Δεν του φανηκε
να ειναι ανησυχη,ουτε εδειχνε να την απασχολουσε
κατι.Επειτα,σκεφτηκε,αν ειχε μαρτυρησει,ο αντρας
της δεν θα το ρισκαρε να ερθει σ'αυτον,απο τη στιγ-
μη που θα υποπτευονταν πως θα ηξερε αυτο που
εκεινος ηξερε.Στην περιπτωση που ειναι απλη συμ-
πτωση θα βρει τροπο να τον πεισει πως τιποτα δεν
συμβαινει και πως λαθος υποψιασθηκε οτι εχει ε-
ραστη η γυναικα.Αν ομως οντως ξερει τοτε τα
πραγματα μπερδευονται πολυ.Θα πρεπει να τον συ-
νανταει τακτικα,να κανει παρεα μαζι του,να βρει
τροπο να ενεργησει.Και απο τη μειονεκτικη θεση
του παρατηρουμενου να καταφερει να παρει τη
θεση του παρατηρητη,του πανοπτη,να ελεγχει ολες
τις κινησεις του αλλου αντρα και να τις καθοριζει,
να τις προσανατολιζει προς τα εκει που αυτος θε-
λει.
Ο αλλος την επομενη μερα στις 11:30 το πρωι τον
πηρε στο τηλεφωνο να μαθει αν κατι βρηκε στην
ερευνα του για την υποθεση του.Του απαντησε πως
εχει νεα και να συναντηθουν σε μιση ωρα,σε ενα
καφε στο κεντρο της πολης,του ειπε το ονομα του
καφε και τη θεση του.
Εκεινος παραγγειλε εσπρεσο καφε και ο αλλος κρυα
μπυρα.Πινοντας τον καφε του ειπε καποιες αοριστιες.
Ο αλλος τον ακουγε,η' τουλαχιστον προσποιουνταν
πως τον ακουγε,προσεκτικα.Παρατηρησε το προσω-
πο του.Ανεκφραστο.Εκεινος τον ρωτησε για την γυ-
ναικα,αν κατι ειχε καταλαβει.Οχι του ειπε,τιποτα δεν
ειχε καταλαβει,κρυβονταν καλα.
Την αλλη μερα παλι την ιδια ωρα ακριβως,ισως ηθε-
λε να δειξει πως ενεργει με σχεδιο,το ξαναπηρε τηλε-
φωνο.Συναντηθηκαν στο ιδιο καφε.Του ειπε χωρις
προλογο.για να τον αιφνιδιασει,πως η γυναικα του
εχει εραστη και του εδωσε τη φωτογραφια του.Ο αλ-
λος την κοιταξε πολυ ωρα.Με ανεκφραστο προσωπο.
Χωρις να πει τιποτα,να κανει καποιο σχολιο του την
εδωσε πισω.Του ειπε πως μπορουσε να την κρατησει
αν ηθελε.Ο αλλος του απαντησε πως δεν χρειαζεται
να την κρατησει.Μετα απο αυτο χωρισαν.
Την γυναικα την συναντησε το απογευμα.Απο ερω-
τησεις που τις εκανε διαπιστωσε πως αγνοουσε αυ-
τα που ειχαν συμβει.
Την επομενη μερα ακριβως την ιδια ωρα συναντηθη-
καν παλι στο ιδιο μερος.Ο αντρας του ειπε πως εκανε
λαθος.Ο αντρας που του εδειξε στην φωτογραφια η-
ταν ο αντρας της και οχι ο εραστης της.Κατι στο υφος
των λογων του του εδωσε την εντυπωση πως τον κοροι-
δευε.Ο αντρας της δεν ηταν αυτος;Η φωτογραφια
του εραστη της γυναικας του που του εδωσε να δει
χθες ηταν η δικια του φωτογραφια.Δεν του ειπε τιποτα.
Χωρισαν.
Την αλλη μερα το πρωι του εφεραν απο τη τραπεζα
μια επιταγη με αποδεκτη το ονομα του σε διαταγη
του αλλου αντρα με σημειωμενο το υπολοιπο ποσο
της πληρωμης της συμφωνηθησης ερευνας,πληρω-
τεα αμεσα.
Τις επομενες τρεις μερες ο αλλος αντρας δεν τον
ξαναπηρε στο τηλεφωνο.
Θελησε να επικοινωνισει με τη γυναικα και να συνα-
ντηθει μαζι της.Αδυνατο,δεν την βρηκε πουθενα.Το
τηλεφωνο ειτεχτυπουσε και δεν το σηκωνε σαν μην
το ειχε κοντα της η' να το ειχε παρατησει καπου,ειτε
ηταν βουβο σαν να ηταν απενεργοποιημενο ,κλειστο,
η' να μην επιανε σημα.
Την τεταρτη μερα λιγο πριν τις 10 το πρωι ελαβε
μ'ενα κουριερ ενα γραμμα.Αποστολεας εκεινος
ο αντρας.Το ανοιξε αμεσως.Εγραφε πως αποφασι-
σαν με τη γυναικα να φυγουν απο αυτη τη πολη
και να πανε σε αλλη να μεινουν,-την οποια δεν ονο-
ματισε-,πως τη συγχωρει για ολα,εκεινον δε τον ευχα-
ριστει πολυ και του ειναι βαθεια ευγνωμων για την
πληρη ερευνα του.
Πεταξε το γραμμα πανω στο τραπεζι.Ειδε τη φωτο-
γραφια της γυναικας.Την πηρε στα χερια του και
την κοιταξε.Δεν την γνωρισε.Σαν να σβηστηκε η
μνημη,δεν του θυμιζε τιποτα.
.
.
.
ODYSSEA ['S STORIES]
Ο ΓΡΙΦΟΣ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ
[THE AINIGMA OF ODYSSEA]
.
.
.
.
.
ODYSSEA ['S STORIES]
Ο ΓΡΙΦΟΣ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ
[THE AINIGMA OF ODYSSEA]
.
.
Ειχαν περασει δυο χρονια απο τοτε που ο Οδυσσεας
επεστρεψε στην πατριδα κι ειχε ξεμπερδεψει με τους
μνηστηρες.Καλα το'χε χειρισθει εκεινο το θεμα.Ταχα
πως ηταν ενδιαφερομενοι για τη γυναικα του την
Πηνελοπη.Κουραφεξαλα.Αυτος πληρωσε δημοσιογρα-
φους να διαδωσουν και αυτα να γραψουν .
Η Πηνελοπη μια μεγαλη γυναικα ηταν,περασμενη
στα χρονια.Βαστουσε ακομη.Αλλα τα χρονια ειχαν
περασει.Εκεινοι ηθελαν να του παρουν την εξουσια.
Αυτο τους ενδιεφερε.Να βολευτουν να πλουτισουν.
Το καταλαβε εγκαιρα και τους διελυσε.Πριν αντιδρασουν
και δυσκολεψουν τα πραγματα.Τους καθαρισε
Θα πρεπε να'ταν ευχαριστημενος,αλλα δεν ηταν.Μι-
κρη η Ιθακη μια σταλια τοπος.Δεν τον χωρουσε.Τοσα
ειχε δει τοσα ειχε γνωρισει στο ταξιδι του.Τι να λεμε
τωρα.Μια αποτυχια η ζωη του εδω τωρα στο νησι.Να
φυγει δεν γινεται.Τωρα τα πραγματα εξω ειναι διαφο-
ρετικα.Ορθολογισμενα, δεν εχουν περαση τα παραμυ-
θια και οι πονηριες.Ουτε ανθραγαθηματα,ουτε κυκλωπες
ουτε λαιστρυγωνες,ουτε Κιρκες.
Αυτα τα κατασκευασαν οι Φαιακες.Αλλωστε τους πλη-
ρωσε καλα.Για προπαγανδα.Δικια τους και δικη του.
Κατασκευασμενα ψεματα.Ποιος εχει διαθεση και χρονο
να διερευνησει αν εγινε αυτο η' εκεινο.Τον βολεψε
αυτη η κατασταση.Τωρα νιωθει πληξη.Ετσι του'ρχεται
να βγει στην αγορα και να πει την αληθεια.Κι αυτο τον
βασανιζει, εχει αγρυπνια και δεν κοιμαται τη νυχτα.
Ποιος θα τον πιστεψει;Κανενας.Θα τον περασουν για
τρελο.Πως εχασε τα μυαλα,μια τετοια δοξα μεγαλη να
θελει να την καταστρεψει.Αλλοι θα πληρωναν τεραστιες
περιουσιες να την ειχαν.
Δεν θα τον πιστευαν,θα τον γελοιοποιουσαν.Δεν ειναι
ευκολο, να μεταβαλεις τα πραγματα.Οι ανθρωποι τα θελουν
ετσι οχι αλλιως.Πανω σ'αυτα στηριξαν τις ζωες τους,σ'αυτα
πανω εφτιαξαν τις επιχειρησεις τους.
Παραδειγμα,τα μικρα αγαλματακια,τσιγκινα,μπρουτζινα
η' πλαστικα,αυτες τις κιτς κατασκευες,για να καταναλωνουν
οι τουριστες.Αυτα που τον δειχνουν στις διαφορες περιπετειες
του.Ο Δουρειος Ιππος,το ξυλινο αλογο με το οποιο μπηκαν οι
Ελληνες μεσα στη Τροια κι επεσε η πολις,Δεμενος κατω απ'τη
κοιλια του κριαριου για να ξεγελασει τον τυφλωμενο Κυκλωπα
Πολυφημο και να ξεφυγει απ'τη βαθεια σκοτεινη σπηλια που
τους ειχε κλεισει,αυτον και τους συντροφους του.Και αλλα
πολλα,οπως  δεμενος στο καταρτι οταν περνουσαν κοντα απο
το νησι των σειρηνων.
Τοσα πραγματα,ταινιες,βιβλια,ποιηματα,πινακες ζωγραφικης,
κομιξ,κινουμενα σχεδια,αρχαιολογικες ανασκαφες,ιδεολογιες,
τοσα πολλα σουβενιρς.Οχι δεν εχει δικαιωμα να τους απογοητευ-
σει.Χωρις αυτα δεν ειναι τιποτα.Κανεις.Ουτις.
Αν ηθελαν κυβερνητη μονο θα διαλεγαν εναν οποιον να'ναι απ'το
σωρο των μνηστηρων και θα τον εβαζαν στο θρονο.Δεν ηταν ολοι
αναξιοι μεθυσοι και κακομαθημενοι.Καποιος θα ξεχωριζε να τον
διαλεξουν να τους κυβερνησει.
Και να μην πει πως και οι μνηστηροφονια ειναι φτιαχτη.Μην τρελ-
λαθουμε.Μπροστα στα ματια τους εγινε.Και δεν την εμποδισαν,μα-
λιστα βοηθησαν να γινει.Πως στηθηκε ολη η μηχανη και και τους
ξεκαθαρισε;Αν ηταν μικρος αδυνατος ενας κοινος ψευτης
ενας καπνος ενα σακι αδειο,θα τον εστελναν απο εκει που ηρθε
αδιαβαστο.
Καταλαβενε πως ετσι που εφερε τα πραγματα δεν ηταν ευκολο
να διορθωθουν.Ηταν αδυνατο.Παει,τερμα.Θα βαδισει στη φημη
που εφτιαξε.
Αυτα σκεφτονταν τη νυχτα και δεν κοιμονταν.Διπλα του η Πηνε-
λοπη κοιμονταν ησυχη.Γελασε,ακομα και το ονομα της ετυμολο-
γικα σημαινει:''αυτη που χαλαει το πανι στον αργαλειο'',που υφαι-
νει και ξυφαινει.Απορια.Πως ο νονος που τη βαπτισε της εδωσε
αυτο  το ονομα και της βγηκε,να γινει γυναικα του Οδυσσεα και
για ν'αποφυγει τους μνηστηρες,να υφαινει και να ξυφαινει;Σαν
ολα τα κατοπινα γεγονοτα να συμμορφωθηκαν στο ονομα της.
Περιεργο.Την κοιταξε στο απαλο φως της κρεβατοκαμαρας.
Σκεφτονταν πως δεν ειχε δικαιωμα να χαλασει την εικονα της πι-
στης συζυγου,που ειχε δημιουργησει γι'αυτην.Εικοσι χρονια τον
περιμενε.Κι ας ηξερε πως καθολου δεν ηταν ετσι.Μ'ολους τους
μνηστηρες πηγε,κι οχι μια φορα,αλλα πολλες φορες με καθεναν..
Το ξερει δεν ξεγιελιεται,κι ας μην του το'πε.Κι ας κανενας αλλος
απ'οσους ζουν στην Ιθακη κατοικος να μην τολμησε να 'ρθει
να του το μαρτυρησει.
Επειτα εχει κι αμφιβολιες αν οσα λενε οι ραψωδοι γι'αυτον δεν
εχουν γινει..Πως τα φανταστηκε.Αφου ο αοιδος ο Δημοδικος
στη Κερκυρα στο παλατι του βασιλια των Φαιακων Αλκινοου
τραγουδουσε τα παθη του.Και την Ναυσικα τη θυμαται καλα
ομορφη κι ευγενικη κοπελα.
Επειτα εκεινο το παιδι,περιπου 15 χρονων,που περυσι το καλο-
καιρι ηρθε στο νησι,και του συστηθηκε σαν γιος του απο τη
σχεση του με την Κιρκη,ποσο πολυ του εμοιαζε,ιδια κοψια
στο κορμι,ιδιο χρωμα μαλλιων.Οχι τωρα ,αλλα οπως οταν ηταν
νεος.Οπως τον δειχνουν οι λιγοστες φωτογραφιες που εχει απο
τα παιδικα του χρονια στο νησι.Ειδικα σ'εκεινη που ποζαρει κα-
λοκαιρι σε μια παραλια,ορθιος,απο τη μεση και πανω γυμνος
μ'ενα μεγαλο χταποδι στο δεξι του χερι,μεσα στο λαμπρο φως.
Πισω του η θαλασσα,και στα αριστερα ασπρα βραχια κι ο λοφος
ανεβαινοντας με τις ελιες.
Το παιδι εχει ιδιο χρωμα ματιων,ιδιο περπατημα,μονο στην ομιλια
διεφεραν.Ειχε αλλη χροια,μια ξενικη προφορα,απο αλλον τοπο,φυ-
σικο ηταν.
Τον βασανιζαν ερωτησεις.Πως το παιδι ειναι 15 χρονων;αφου απο
την αλωση μεχρι την επιστροφη του στην Ιθακη περασαν 10 χρονια
βαλε και 2 που ειναι εδω,12.Ως τα 15 ειναι 3 ολοκληρα χρονια.
Εκτος κι αν το παιδι ειναι μικροτερο και λεει 15.Οπως συνειθιζουν
τα παιδια να λενε ψεματα ,ν'ανεβαζουν επιτηδες την ηλικια τους για
να φανουν μεγαλυτερα και να τους παρουν οι μεγαλοι στα σοβαρα.
Τα παιδια βιαζονται να μεγαλωσουν.Οι γεροι ευχονται να σταματη-
σει ο χρονος.
Αν το παιδι λεει πως ειναι παιδι δικο του και της Κιρκης επρεπε να'ναι
κατω απο 12.Λεει ψεμματα.[;]
Αν ομως λεει την Αληθεια;Τοτε η' κατα τη διαρκεια της πολιορκιας της
Τροιας θα πρεπει να συναντησε την Κιρκη να τα'φτιαξε μαζυ της και να
γεννηθηκε το παιδι.Ομως κατι τετοιο δεν θυμονταν να'γινε.Η' μπορει
τα χρονια της επιστροφης στη πατριδα να ηταν περισσοτερα.Ποιος κρα-
ταγε τοτε ακριβες ημερολογιο,ενας λαθος,μια αβλεψια,και χανεται ο
ακριβης υπολογισμος του χρονου και η συνεχης διαδοχη των γεγονοτων.
Επειτα αυτη η συμμετρικη διαμοιραση του χρονου του φαινονταν περι-
εργη:10 χρονια στον πολεμο,10 χρονια στο ταξιδι της επιστροφης.
Πολυ υποπτη του φαινεται,κατασκευσμα των ποιητων,αυτοι τα κανουν
αυτα.Ποιητικη αδεια.Για την ομορφια την αισθητικη του εργου.Γιατι
να μην ειναι τα χρονια,μπροστα η' πισω,αντι για 10 ,ας πουμε 12 η'
8 η' 14 η' 9 η'...Ξερουμε πως η Φυση αγαπαει [φιλει]τη συμμετρια.
Ενω στους ανθρωπους επικρατει η αταξια.
Τωρα που το σκεφτονταν,σιγουρα αυτο ηταν εργο του ποιητη.Το παιδι
ομως υπαρχει,κι ειναι σιγουρα δικο του παιδι.Του θυμησε πραγματα,γε-
γονοτα,που εζησε πραγματικα σ'ενα νησι με καποια γυναικα,δεν θυμον-
ταν ομως αν την ελεγαν Κιρκη.
Σκεφτηκε,κι αυτο που σκεφτηκε τον ανησυχησε,μηπως τα γεγονοτα
που εβαλε,η'μαλλον τους εμπιστευτηκε,να γραψουν γι'αυτον ηταν
υποδεεστερα,πολυ κατωτερα απ'αυτα που πραγματικα εζησε.Γιατι
ομως δεν τα θυμονταν;
Μηπως τιμωρηθηκε για την υβρι που προκαλεσε.Επειδη απο τα πραγ-
ματικα,αυτα που συνεβησαν,πιστευοντας πως ητανν ασημαντα,πως δεν
ηταν εντυπωσιακα,ειτε για αμεση πολιτικη προπαγανδα ειτε για μελον-
τικη εκμεταλευση,προτιμησε τα φανταστικα,τα επινοημενα.
Εδω που τωρα ειναι δεν θα του συμβουν αλλα,οτι συνεβηκε συνεβηκε.
Επειτα αν περασουν τα χρονια,και μεσολαβησουν στα περασμενα γεγο-
νοτα αιωνες ,ποιος ενδιαφερετα ιαν κατι ειναι αληθινο η' αν ειναι
ψευτικο.Αφου δεν θα'χει επιρροη στην συγχρονη ζωη.
Και το ψευτικο και το αληθινο ειναι το ιδιο.Και η ζυγαρια γερνει αναμ-
βιβολα προς το ψευτικο.Κι ιοως ετσι ειναι καλυτερα.Απο μια πραγμα-
τικα ηρωικη ζωη επελεξε μια εξ ισου ηρωικη φανταστικη ζωη,Επειτα
το δευτερο,για λογους που δεν μπορει να κατανοησει ειναι πιο ενδια-
φερον,περισσοτερο χρησιμο.Επειδη το πραγματικο το ζουμε και δεν
του δινουμε σημασια,ενω το φανταστικο,το επινοημενο,το θεωρουμε
πολυ υψηλο,ανωτερο.
Η Πηνελοπη διπλα του ξυπνησε,γυρισε το κεφαλι προς αυτον,τον
κοιταξε και τον ρωτησε με προσποιητο ενδιαφερον γιατι δεν κοιμαται
ακομη.Δεν της απαντησε,εκανε πως δεν την ακουσε.Εκεινη γυρισε
στο αλλο πλευρο και συνεχισε τον υπνο.
Μετανοιωσε που δεν την εβαλε να την ξεμυαλιζει ενας απο τους λιμο-
κοντορους τους μνηστηρες και να φευγει μαζι του,και τοτε να φερει
την Κιρκη στο νησι,η'οπως αλλιως λενε τη μανα του παιδιου και να
ζησει μαζι της ευτυχισμενος.
Τον περιελουσε κρυος ιδρωτας.Αν πραγματικα την ειχε ξελογιασει ενας
μνηστηρας και αντι να το σκασουν αν μηχανευονται τον χαμο του;Να τον
δολοφονησουν μ'εναν οποιοδηποτε τροπο,να τον δηλητηριασουν,να τον
πνιξουν στο λουτρο.Κι αν το παιδι ειναι συνενοχος τους,μεσα στο κολπο
βαλτο να τον ξεκανουν;Βεβαια.Καλλιστα θα μπορουσε να ειναι ενας ηθο-
ποιος που προσποιειται να εχει ομοιοτητα μαζι του.Ολα ατα ομοια χαρακτη-
ριστικα ειναι εξωτερικα.Ποσοι ανθρωποι δεν εχουν τα ιδιο χρωμα μαλλιων
και ματιων;Το ιδιο περπατημα μαθαινεται,η ομοια ομοιλια κι αυτη μαθαι-
νεται.Μπορει να ειναι σωσιας του,καποιος που του μοιαζει ,καρμπον,ιδιος
μ'αυτον στις φωτογραφιες απο την παιδικη ηλικια.
Οι αναμνησεις,τωρα που το ξανασκεψτεται,ετσι ειναι,οι αναμνησεις ειναι
ψυχολογικες.Αυτουποβαλεσε,θελεις να'ναι ετσι.Και γινονται να ειναι ετσι,
σαν να συνεβησαν ετσι.
Θα πρεπει να φυλαχτει,να ξαγρυπναει,να μην τον πιασουν στον υπνο.
Κοιταξε την Πηνελοπη.Κοιμονταν.Δεν μπορει,κατι θα φωναξει στον υπνο
της,κατι θα της ξεφυγει.Και τοτε απ'αυτο θα πιαστει απ'αυτο το ελαχιστο
και θα συμπληρωσει το παζλ.Αντι να πιαστει συτος στο διχτυ θα πια-
στουν αυτοι.Καθε νυχτα θα ξαγρυπναει,δεν μπορει,θα της ξεφυγει μια
λεξη ,εστω ενα γραμμα,μια συλλαβη.Κι απ'αυτο το ελαχιστο θα φανε-
ρωθουν θ'αποκαλυφθουν τα σχεδια των εραστων.
Αν ακουγε π.χ το γραμμα σ αυτο μπορει να σημαινε το αρχικο γραμμα
του ονοματος του εραστη π.χ Στρατυλας.Μπορει να σημαινε σχοινι,το
σχοινι με το οποιο σχεδιαζουν να τον πνιξουν.Αν ακουγε το ρ,αυτο
μπορει να σημαινε ραντεβου,σε ποιο μυστικο μερος συναντιουνται
να συνομωτησουν.Μπορει να ακουσει  ενα γραμμα απο τα γραμ-
ματα μια λεξης,κι αυτο π.χ να'ναι απο τη λεξη ''αυριο''.Αυτο θα ση-
μαινε:αυριο θα δρασουν.Γι'αυτο πρεπει να επισπευσει,να  μην τον
πιασουν στον υπνο.
Αυτο θα τον εκανε να κανει το ιδιο.Δηλαδη να προσποιειται πως
κοιμαται και να του ξεφευγουν στον υπνο του εσκεμενα διαφορες
επιλεγμενες λεξεις και γραμματα να τους παρασυρει σ'ενα σχεδιο
εξοντωσης ,που δεν θα εκτελεσει.Κι ετσι να τους βρει απροετοι-
μαστους και στη συγχιση τους να τους αιφνιδιασε.
Απο αυριο θα το εφαρμοζε.Φοβονταν ομως μηπως ειναι αργα κι η αυριανη
μερα ηταν η τελευταια του.Η μερα της εκτελεσης του σχεδιου τους.
Αν στεκονταν τυχερος και δεν ηταν αυτη η τελευταια του μερα τοτε
θα'ειχε καιρο να βαλει σε εφαρμογη το σχεδιο του.
Κατ'αρχην θα προσπαθουσε να καθυστερησει το σχεδιο τους,γιατι δεν ηξερε
την προοδο του,να κερδισει χρονο.Μετα θα τους εκανε πιονια του και
θα τους μετακινουσε εκεινος.
Κρυος ιδρωτας τον ελουσε.Μηπως αυτο που σκεφτηκε ηταν μερος τους σχε-
διου τους.Για να ατονισουν οι αισθησεις του να τον παρασυρουν να ασχο-
λειται με το σχεδιο του κι ετσι να μην καταλαβει το δικο τους.
Εχουν ενα σχεδιο Α για να εχει αυτος ενα σχεδιο Β να μην καταλαβει το
σχεδιο τους Α ωστε να εχει αυτος ενα σχεδιο Β...
Φαυλος Κυκλος.Μ'ενα Φαυλο Κυκλο να τον εξοντωσουν.
Σιγουρα εκανε λαθος.Αναθαρρησε.Δεν μπορει να συμβαινει αυτο,γιατι
η γυναικα ηταν διπλα του ανισχυρη,κοιμονταν ησυχη,ερμαιο στα χερια
του.Θα μπορουσε να την σκοτωσει οποιαδηποτε στιγμη,αν ηθελε,και
να μην καταλαβει.
Τοτε δεν υπαρχει σχεδιο Α για να εχει αυτος σχεδιο Β,...
Αν ομως αυτο ηταν το σχεδιο Α;να πιστεψει οτι κανει λαθος αφου η
γυναικα κοιμαται διπλα του ησυχη και μπορει να την κανει οτι
θελει.
Ισως αυτο ειναι το σχεδιο τους:να μην εχει σχεδιο.Αυτο ισως ειναι
το σχεδιο Β,
Εχω σχεδιο Α και σχεδιο Β να μην καταλαβεις το σχεδιο Α.
Υπαρχει σχεδιο Α στο σχεδιο Β να μην αποκαλυφθει το σχεδιο Α.
Αρχισε ν'απολαμβανει αυτη την κατασταση,δεν πιστευε ποτε πως
οι λογικοι γριφοι ειναι το ιδιο,και ανωτερα,γοητευτικοι απο τις
περιπετειες.
Τοτε θυμηθηκε,πως πληρωσε τον ποιητη να δημιουργησει και μια
κατασταση με γριφους.Και τωρα ,να που αρχισε η εφαρμογη τους.
Αρα αυτα που συνεβαιναν[η' θα συμβουν]δεν συνεβαιναν[η' δεν θα
συμβουν]σ'αυτον και στη πραγματικοτητα που ζουσε,αλλα στον φαν-
ταστικο,στον εικονικο,στον επινοημενο κοσμο των ποιητων.Αυτον τον
μη-πραγματικο κοσμο που χειριζονται οι ποιητες.
Και δεν ειχε καμια αμφιβολια ποιος ηταν .Ηταν εκεινος ο τυπος που ζου-
σε πληκτικα στην Ιθακη δυο χρονια τωρα αφου ειχε εξοντωσει τους μνη-
στηρες.Σοβαρη ενδειξη πως δεν υπαρχει εραστης.
Βεβαιος γι'αυτο εσβησε το φως ,εκλεισε τα ματια και μετα απο λιγο κοιμη-
θηκε ησυχος.Αδιαφορος αν την αλλη μερα θα ξυπνησει στο ιδιο μερος
η' καπου αλλου.Το σημαντικο ειναι οτι ξεμπερδεψε,τελειωσε,μ'αυτο το
ειδος Υποθεσεων και Συλλογισμων.
.
.
.
.PHOTOS-ΕΙΚΟΝΕΣ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ
[ΑΣΤΑΚΟΣ ΞΗΡΟΜΕΡΟΥ]
Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis]
.
Μερος 1
Part 1
.
.
.
ΕΙΚΟΝΕΣ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ
.
.
Ξεμπαρκαρε μετα απο χρονια ταξιδι σε μακρυνες θαλασσες.
Το παιδι του ειχε μεγαλωσει 17 χρονων παλληκαρι,η μεγαλυ-
τερη κορη παντρευτηκε,η δευτερη αρραβωνιασμενη και η τρι-
τη η μικροτερη μεγαλωσε εγινε κοριτσι της παντρειας.Γυριζε
απο το πρωι στη θαλασσα,πηρε τ'ακρογυαλια.Του φανηκαν ολα
αλλιωτικα.Ξηρα εκει που πριν υπηρχαν θαλασσινα νερα.Τρα-
βηχτηκε το νερο.Και τα δεντρα θυμονταν πως ηταν διαφορετι-
κα τοτε.Ουτε το αρμυρικι υπαρχει πια,ουτε το πευκο,στο νοτιο-
δυτικο ακρο του ορμου.Το μικρο ναυπηγειο στο αλλο ακρου
του ορμου νοτιοανατολικα,ο ορμος ειχε το σχημα μηνισκου,
ηταν παρατημενο,πετρες σκορπιες,ερειπιο,χρονια σταματησε
να λειτουργει οπως τον πληροφορησε ενας γερος θαλασσινος,
παλιος γνωστος,συντροφος στα γρι-γρι παλια,που τον βρηκε
να χτυπαει χταποδι μεγαλο στα βραχια να το γουλιασει.Ολα
γυρω του εμιαζαν αλλα,οχι ξενα,αλλα διαφορετικα,πως αλλα-
ζει ο καιρος τα πραγματα,τα παντα ,ανθρωπους και τοπια.Και
γινονται τα γεγονοτα, η ζωη ,ιστορια και μυθος.Μια διηγηση
για καποιον που υπηρξε και δεν υπηρξε,για καποιον ανωνυμο
μεσα στο πληθος,για εναν Κανεναν.Εναν Ουτις.''Ουτις'' ειπε,
και επανελαβε:''Ουτις.Εγω''.Τοτε καταλαβε τη πορεια της ζωης
του.Ολες τις πραξεις του.Τα παντα καθαρα.Εφυγε για τη θαλασ-
σα πριν χρονια ενας Καποιος και γυρισε ενας Κανενας.Τον
απορροφησε το ταξιδι και τον εβγαλε στο ακρογυιαλι του οπως
πετρα χαλικι που παρασερνει το κυμα και το αποθετει στην αμμο,
μικροσκοπικο κοκκο αμμου μεσα σε απειρους κοκκους αμμου.
Γυρισε σπιτι.Τον περιμεναν να φανε.Ειχαν τηγανισει μαριδα.
Εστρωσαν το τραπεζι κατω απ'τον ισκιο μιας ελιας μεγαλης
 αρχαιας.Καθησαν.Του ευχηθηκαν :''Καλη Πατριδα Πατερα''.
Στις ελιες στη κληματαρια τα τζιτζικια τους συνοδευαν με τις
φωνες τους που κανενας; δεν ακουει και δεν συνειδητοποιει .
Μια ζεστη μερα τελος του Ιουλη.Ακουγονταν η θαλασσα να
ερχεται με κυματα συνεχως.Σηκωσε το κεφαλι ,τον κοιταζαν
ολοι.Τους κοιταξε κι αυτος.Και τοτε καταλαβε πως εγινε παλι
καποιος.Ενας.Αυτος.
.
.
.





.
.
Μερος 2
Part 2
.
.






























































































.
.
.

ΠΑΡΑΛΛΗΛΗ ΔΙΑΔΡΑΣΗ[Α<->Β]
.
.
.

.
.
ΠΑΡΑΛΛΗΛΗ ΔΙΑΔΡΑΣΗ[Α<->Β]
.
.
Μπορουμε να ταξινομησουμε τους ανθρωπους
σε διαφορες κατηγοριες.Σε μια κατηγορια ανη-
κουν οι ανθρωποι που αυτην ακριβως τη στιγμη
πινουν νερο.Μια αλλη κατηγορια αποτελουν αυ-
τοι που αυτην ακριβως τη στιγμη στα λογια τους
[οποιαδηποτε να ειναι]προφερουν τη λεξη ''ισως''.
Αλλη κατηγορια ειναι οι ανθρωποι που αυτη τη
στιγμη ακριβως κινουνται στη πολη οδηγωντας
atos hyundai[μια πολυπληθεστατη ομαδα]. Μια
αλλη κατηγορια ειναι οι ανθρωποι που εργαζον-
ται και αυτοι που ειναι ανεργοι[και να το ειδικευ-
σουμε κατα ηλικια,κατα φυλο,κατα το μορφωτι-
κο επιπεδο κ.ο.κ].Ετσι με αυτη τη μεθοδο μπο-
ρουμε να δημιουργησουμε πολλες κατηγοριες αν-
θρωπων που τους ενωνει κατι[μια ορισμενη ενερ-
γεια,μια σκεψη,μια συγκεκριμενη συμπεριφορα]
η' και να τους χωριζει.
Ας περιοριστουμε σε μια κατηγορια ανθρωπων,
και μαλιστα σε ενα διμελες συνολο,{ Α, Β}το
οποιο αντιστοιχει[απεικονιζεται] ενα-προς-ενα
στο διμελες συνολο { αντρας.γυναικα }.
Ο Α και η Β[ειναι δυο ανθρωποι που δεν γνω-
ριζονται,που ζουν σε διαφορετικα μερη,που δεν
εχουν τα ιδια ενδιαφεροντα] βλεπουν την ιδια
ακριβως στιγμη την ιδια φωτογραφια[τη φωτο-
γραφια της Β]και διαβαζουν το ιδιο κειμενο[το
κειμενο του Α].
Αυτη η επαφη γινεται διαμεσου ενος απο τα
συγχρονα μεσα επικοινωνιας σημερα,συγκεκρι-
μενα διαμεσου του facebook,και τους επηρεα-
ζει βαθεια.Καθε λεξη,καθε προταση,καθε εικο-
να του ενος προσανατολιζεται[εχει στοχο,στο-
χευει]τον αλλον.Απο τον Α στην Β,και αντιστρο-
φα,απο την Β στον Α,η διαδραση ενδυναμωνε-
ται και αναπτυσεται συνεχως.Μια ταυτοσημη
κατασταση της γνωστης ιστοριας του Παολο
και της Φραντζεσκας του Δαντη[που γνωρισθη-
καν και αγαπηθηκαν διαβαζοντας το ιδιο βιβλιο,
και κινουνται σε δυο παραλληλες ζωνες],το ιδιο
και ο Α και η Β γνωρισθηκαν βλεποντας την ιδια
στιγμη την ιδια φωτογραφια και διαβαζοντας το
ιδιο κειμενο κινουμενοι σε δυο παραλληλους κο-
σμους[ζωνες]-τοιχους του facebook.Εξαρταται
απο τις λεξεις τους και τις εικονες τους που απευ-
θυνουν με ευθυτητα ο ενας στον αλλον αν και με
κρυπτικο,γριφωδη,τροπο αν θα αποτελεσουν[την
μοναδικη]κατηγορια ανθρωπων που γνωρισθηκαν
και αγαπηθηκαν με αυτο τον τροπο,η' θα ειναι
στην κατηγορια[και αυτη ειναι πολυπληθεστατη]
των ανθρωπων που δεν γνωρισθηκαν[ποτε]με αυτο
τον τροπο.
.
.
.
ΣΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ ΚΑΤΕΒΗΚΕ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ
.
.
.


.
.
ΣΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ ΚΑΤΕΒΗΚΕ
ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ
.
.
Στον κηπο βρεθηκε την ωρα που βραδυαζε,
ο ηλιος μια μεγαλη κοκκινη μπαλα επεφτε
μεσα στο τερμα των βουνων στο βαθος και
χανονταν.Τα δεντρα στο υψος του,λιγο ψηλο-
τερα,οι συκιες,οι ροδιες,οι μηλιες,τα κλιματα,
οι αχλαδιες και οι ελιες.Απ'τη μερια της ανατο=
λης ανεβαινε φως,και φανηκε το φεγγαρι γεμα-
το.Στο δυνατο αυγουστιατικο σεληνοφωτο
εβλεπε καθαρα,κι ακουγε τα πουλια στο
γυρισμα των υπνων τους,σιγανες φωνουλες
συγκοπτομενες,και καποιο συντομο τζιτζισμα
ενος κοιμισμενου τζιτζικιου που το ξυπνησε
η απαλη πιεση του φωτος του φεγγαριου,
ξεγελασθηκε πως ξημερωσε και τραγουδησε
για λιγο,επειτα καταλαβε και ξαναγυρισε στον
υπνο του.Ο κηπος ηταν στην κορυφη ενος χα-
μηλου λοφου,και κατηφοριζε με τις ελιες με-
χρι τη θαλασσα.Εβλεπε καθαρα και κατεβηκε
στη θαλασσα.Εκει ειχε μια μικρη παραλια με
λεπτη αμμο,δεκα μετρα περιπου μηκος και
πλατος τρια μετρα.Η παραλια ηταν περιορι-
σμενη στα ακρα της απο δισπαρτα βραχια
μεσα και εξω απ'το νερο σε μεγαλη εκταση.
Καθησε πανω στην αμμο στην μεση της παρα-
λιας.Κοιτουσε το φως που κυλουσε με τα κυμα-
τα αστραφτερο και εφτανε στα ποδια του.Εκλει-
σε τα ματισ του και το ενιωσε να χυνεται μεσα
του και να τον γεμιζει.
Αποκοιμηθηκε βαθεια σ'αυτη τη θεση.
.
.
.
Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ
[ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ]
.
.
.

.
.
Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ
[ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ]
.
.
Γνωρισθηκαν στο facebook .Ειδε τη φωτογραφια της
στους φιλους μιας φιλης του στο facebook,ειδε το προ-
φιλ της,τις φωτογραφιες της,τον τοιχο της και της εκα-
νε αιτημα ''Προσθηκη στους φιλους''.Μετα απο λιγο δε-
χτηκε το αιτημα του και τον ''επιβεβαιωσε ως φιλο''.
Απο τοτε την παρακολουθουσε συνεχεια,εκανε like στις
αναρτησεις στο τοιχο της,ποτε δεν εκανε σχολια.Το ιδιο
και εκεινη του εκανε like.Πολλα,τα περισσοτερα,στον
τοιχο του,βιντεα,κειμενα,φωτογραφιες τα ανεβαζε για
εκεινη.
Μια μερα την ειδε στις Συνομιλιες,πατησε στο ονομα της
και εγραψε:''ti kanis?'',πατησε enter,περιμενε,ειδε is typing,
εμφανισθηκε:''kala,efxaristo'',της απαντησε:''θελω να σε
δω''',του εγραψε:''ke gw thelw ,που;'',χαρηκε,της εγραψε
αμεσως:''θα'ρθω να σε βρω'',ειδε:''pou tha rtheis,ποτε;'',
της εγραψε γρηγορα:''αυριο θα ερθω,να συναντηθουμε'',
εκεινη is typing,εμφανισθηκε:''πως θα συνενοηθουμε;'',
της απαντησε:''ΟΤΑΝ Φτασω θα σου στειλω μηνυμα.
ΟΚ?''.περιμενε λιγο,απαντησε;'ok!'',εγραψε;''avrio loipon
na perimeneis,prin to μεσημερι'',και εκλεισε την Συνομι-
λια,εκλεισε και το facebook και ηταν offline για ολη την
υπολοιπη μερα.
Την αλλη μερα εφτασε στην πολη που εμενε εκεινη και
δουλευε πριν το μεσημερι.Η μερα ηταν ζεστη.Το αυτοκι-
νητο το αφησε σε καποιο parking στο κεντρο της πολης.
Διαλεξε μια καφετερια στην κεντρικη πλατεια,προς την
πλευρα της ανατολικα,καθησε σε ενα τραπεζι εξω,περι-
που στο κεντρο.Ηρθε η γκαρσονα,μια νεαρη κοπελα,της
ειπε να ερθει σε λιγο,περιμενει παρεα.Της ζητησε τον κω-
δικο του internet του καφε,του τον ειπε και τον εγραψε
σ'ενα χαρτακι.Την ευχαριστησε και η γκαρσονα εφυγε.
Εβγαλε απο τη τσαντα το laptop,το εβαλε στο τραπεζι και
το ανοιξε.Πατησε για συνδεση,εντοποπισε το δικτυο,πλη-
κτρολογησε τον κωδικο,και η συνδεση ενεργοποιηθηκε.
Ανοιξε το Google και στα αγαπημενα πατησε τη σελιδα
του facebook,ανοιξε στο προφιλ του,πατησε στην Συνο-
μιλια,την βρηκε ηταν online,εγραψε:''Καλημερα,ηρθα,
ειμαι στην κεντρικη πλατεια,στην καφετερια[εγραψε το
ονομα της καφετεριας],ανατολικα.Οποτε μπορεις ελα.
Θα περιμενω.'',ειδε is typing.και εμφανισθηκε:''Ερχομαι
αμεσως.Ειμαι στο σπιτι,εχω αδεια.Σε εικοσι λεπτα περι-
που θα ειμαι εκει.Καλημερα.''
Εκλεισε το computer και την περιμενε.Κοιτουσε προς
τη πλατεια.Πολυς κοσμος εκεινη την ωρα την διεσχιζε.
Ηταν συμπαθητικη και προσεγμενη.Με πρασινο,δεντρα
και παρτερια με λουλουδια.Ενιωθε ηρεμος.
Λιγοστοι ανθρωποι γυρω του στα τραπεζια της καφετερι-
ας.
Κοιταξε το ρολοι στο κινητο του,ειχαν περασει τα εικο-
σι λεπτα.Εκλεισε το κινητο.Ταυτοχρονα ακουσε απο
πισω του μια γυναικεια φωνη:''Γεια'',γυρισε το κεφαλι,
την ειδε,την γνωρισε αμεσως,εκεινη περασε μπροστα του
και καθησε απεναντι του.Την κοιταξε,ηταν πολυ πιο ομορ-
φη απ'οτι φαινονταν στη φωτογραφια του facebook.
''Καλως ηρθες'' του ειπε και χαμογελασε.Το χαμογελο της
ηταν γλυκο και το προσωπο της φωτεινο.Της χαμογελασε κι
εκεινος.''Ευχαριστω πολυ''της ειπε.''Εγω ευχαριστω,που ηρθες
απο τοσο μακρια να με δεις'' του απαντησε και τον κοιταξε στα
ματια.Τα ματια της ηταν ομορφα και γελαστα.
Ηρθε η γκαρσονα.Εκεινος της ειπε τι θελει.Εκεινη παραγγει-
λε χυμο φρουτων κοκτειλ.Εκεινος ενα εσπρεσσο.Η γκαρσο-
να εφυγε.Τον ρωτησε αν εκανε καλο ταξιδι.''Πολυ ωραια
διαδρομη.Μου αρεσε'',απαντησε,και προσθεσε:''like''.Εκει-
νη ξεσπασε σ'ενα αυθορμητο γελιο,πολυ γλυκο.Της ειπε
πως του αρεσει πολυ το χαμογελο της.Εκεινη τον κοιταξε
στα ματια.Την κοιταξε κι εκεινος.''Like?''του ειπε.Τοτε ηταν
εκεινος που ξεσπασε αυθορμητα σε γελιο.
Τον διεκοψε η γκαρσονα.Πρωτα σερβιρε σ'εκεινη τον χυμο
φρουτων κι επειτα σ'εκεινον τον εσπρεσσο.Τους ευχηθηκε
''στην υγεια σας '' και εφυγε.
Εκεινη σηκωσε το ποτηρι και του ευχηθηκε:''Υγεια''.Εκεινος
της ανταπεδωσε:''Στην Υγεια σου''.
Την ειδε που εφερε το καλαμακι στα χειλη της..Ειχε ομορφα
χειλη.Τον ειδε που την κοιτουσε.Χαμογελασε.''Θελεις να δο-
κιμασεις;Ειναι πολυ ομορφος!''.Χαμογελασε και την ευχαρι-
στησε.
Επειτα μιλησαν.Πρωτα μιλησε εκεινη,του ειπε γενικα για τη
ζωη της ,αλλα και λεπτομερειες.Μιλουσε ομορφα,του αρεσε
η φωνη της.Ενιωθε ευτυχια.Του ειπε για τη δουλεια της,για
τα ονειρα της,για τους γονεις της,για τη ζωη της στην πολη,
για τα ενδιαφεροντα της.,για τις προσδοκιες και τις αποητευ-
σεις της,για τις ανησυχιες της.Του ειπε πολλα.Κι εκεινος την
ακουγε με μεγαλη προσοχη και δεν την διεκοπτε.Παρατη-
ρουσε τις γλυκες εκφρασεις του προσωπου της καθως του μι-
λουσε,τα ματια της,τις κινησεις των χεριων της με τις οποιες
συνοδευε τα λογια της,και τα χειλη της σε καθε λεξη που προ-
φερε.
Επειτα μιλησε εκεινος.Ειπε για ολη τη ζωη του.
Οταν τελειωσε εκεινη τον κοιταξε πολλη ωρα στα ματια.Επει-
τα απλωσε το δεξι χερι της προς το μερος του, ζητησε το
δικο του χερι και του ειπε:''Χαιρομαι πολυ που σε γνωρισα'',
εκεινος της επιασε το χερι,το κρατησε σφιχτα στο δικο του
χερι,την κοιταξε στα ματια και της ειπε:''Κι εγω χαρηκα πολυ
που σε γνωρισα''.
Η ωρα ειχε περασει.Φωναξε τη γκορσονα.Πληρωσε.Σηκω-
θηκαν να φυγουν.Προχωρησαν στην πλατεια.Σταθηκαν
απεναντι ο ενας απ'τον αλλον.Τα χερια τους πιαστηκαν
σφιχτα.Κοιταχτηκαν στα ματια.Τα χερια ανοιξαν κι εκεινη
εφυγε.Εκεινος ακινητος την εβλεπε να απομακρυνεται.Μια
δυο φορες γυρισε προς τα πισω και σηκωνοντας το χερι της
τον χαιρετησε.Κι επειτα χαθηκε στο βαθος της πλατειας
δυτικα μεσα στους αλλους ανθρωπους και στον θορυβο της
πολης .Οταν πια δεν την εβλεπε τοτε κινηθηκε.Κοιταξε το
χερι του που επιασε το χερι της.
Πηγε στο παρκινγκ.Πληρωσε και πηρε το αυτοκινητο.Οταν
γυρισε σπιτι του ηταν νυχτα λιγο πριν τα μεσανυχτα.Κοιμη-
θηκε.
Την αλλη μερα ανοιξε τον υπολογιστη,μπηκε στο facebook
στο προφιλ του,πατησε στους φιλους του,βρηκε το ονομα
της ,το πατησε ,ανοιξε το προφιλ της,και στην αριστερη
στηλη επελεξε ''Διαγραφη φιλου''.Και πατησε.Ανοιξε παρα-
θυρο.Remove as a friend ?εγραφε πανω στο ορθογωνιο,και
κατω εγραφε:''Διαγραφη απο του Φιλους'' ασπρα γραμματα
σε γαλαζιο φοντο και κολλητα διπλα εγραφε:''Ακυρω-
ση''.Πατησε:''Διαγραφη απο τους Φιλους''
.
.
.
3 ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ
[ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΕΡΗΜΟΥ-ΑΠΟΧΡΩΣΗ-ΣΕ ΕΛΙΚΑ]
.
.
.


.
.
3 ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ
.
.
ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΕΡΗΜΟΥ
.
.
Μεσα σε δεκα χρονια εκανε τα δυο παιδια
της.Πρωτα μια κορη,τωρα 8 χρονων,και με-
τα απο 3 χρονια ενα γιο,τωρα 5 χρονων.Παν-
τρευτηκε απο ερωτα.Γρηγορα της περασε.
Ξυπναγε τη νυχτα κι εβλεπε διπλα της να
κοιμαται πολυ κοντα της ενας αγνωστος.Ση-
κωνονταν πηγαινε στο δωματιο των παιδιων
και κοιμονταν εκει.Εκεινος πριν παει στη δου-
λεια την ξυπναγε,εκεινη του ελεγε παντα
την ιδια δικαιολογια.Ο μικρος,η' η μικρη,
ενιωσε ανησυχια,ξυπνησε μεσα στη νυχτα,
εκλαψε,την φωναξε κι ετρεξε στο δωματιο
τους να τα καθησυχασει και να κοιμηθει μαζι
τους.
Δεν ηθελε να κανει καποια ερωτικη σχεση.Αν
και ευκαιριες υπηρχαν πολλες.Ηταν ομορφη
γυναικα.Για εκεινον αδιαφορουσε.Σε μια δεξι-
ωση,που διοργανωσαν απο τη δουλεια του,
μια ξανθη,εντυπωσιακη γυναικα,συναδελφος
του,μισομεθυσμενη,τον ειχε ξεμοναχιασει σε
μια γωνια,ορθιοι με ποτα στα χερια,συνεχη
πνιχτα γελακια η γυναικα και αγγιγματα στο
σωμα.Απο τη θεση που ηταν τους κοιτουσε,
σαν αμετοχος θεατης καποιας θεατρικης παρα-
στασης.Δεν ενιωθε τιποτα.
Στο δρομο της ειπε κατι δικαιολογιες για το
συμβαν.Χωρις να τον ρωτησει.Επρεπε να'ναι
ευγενικος μαζι της,γιατι ηταν η ερωμενη του
διευθυντη,κι ειχε μεγαλη δυναμη και τεραστια
επιρροη πανω του.Εκεινη ηταν διαζευγμενη κι
εκεινος παντρεμενος με τρια παιδια.Η γυναικα
του ηταν αξιολογος ανθρωπος.Δεν απαντησε.Ειπε
πως ειχε πονοκεφαλο,ισως να εφταιγε το ποτο.
.
.
.
ΑΠΟΧΡΩΣΗ
.
.
Ηταν σ'ενα κεντρικο καφε.Ελαχιστοι πελατες.
Ειχε μιση ωρα εκει.Επινε εσπρεσσο.Μετα απο
λιγο ηρθε.Καθισε απεναντι του.Παραγγειλε
κρυα μπυρα.Εβγαλε τα τσιγαρα της να καπνι-
σει.Του ειπε πως δεν ειχε χρονο.Ποτε δεν ειχε
χρονο,σκεφθηκε.Σαν να καταλαβε,του επιασε το
χερι,το χαιδεψε για λιγο και του χαμογελασε.Τρα-
βηξε το χερι του.Ξαναγεμισε το ποτηρι της με
το υπολοιπο της μπυρας.Την ειδε να πινει.Η μπυ-
ρα σωνονταν.Η ωρα περνουσε.Σε λιγο θα εφευγε.
Του ειπε,αυριο παλι,την ιδια ωρα.Της απαντησε
αμεσως.Αυριο θα λειπει.Τον κοιταξε με απορια.
Που θα παει;Ταξιδι.Ρωτησε.Της ειπε που.Ρωτησε,
γιατι;.Της ειπε.Ποσες μερες;ρωτησε.Μια εβδομα-
δα,απαντησε.Φανηκε να στεναχωρηθηκε.Επειτα
τον κοιταξε και χαμογελουσε.Του ευχηθηκε καλα
να περασει.Μεσα της ηξερε πως της ελεγε ψεματα.
.
.
.
ΣΕ ΕΛΙΚΑ
.
.
Μετα απο πολυ καιρο την ειδε.Πηγε στο μερος
που δουλευε.Οταν τον ειδε ετρεξε κοντα του.Ηταν
ομορφη οπως τοτε.Τον αγκαλιασε.Του ειπε τι κα-
νει;Της ειπε,καλα ειναι.Δεν προλαβαν να πουν περισ-
σοτερα,ενας πελατης τη φωναξε.Πηγε προς το με-
ρος του να τον εξυπηρετησει.Του ειπε να την περι-
μενει οταν σχολασει απ'τη δουλεια,στις 3 η ωρα.
Εφυγε.Πηγε στη πολη και περιπλανηθηκε.
Λιγο πριν της 3 ηταν εξω απο τη δουλεια της και
την περιμενε.Βγηκε εξω,λιγο μετα τις 3.Ειχε αλλα-
ξει ρουχα,δεν φορουσε τη στολη της δουλειας.
Ακολουθησε το αυτοκινητο της.Εστριψε παρα-
λιακα.Σταματησε σ'ενα καφε.Παρκαρε πρωτος
και πηγε και καθησε,εξω.Μετα απο λιγο ηρθε
κι εκεινη.Καθισε απεναντι του.Παραγγειλαν να
πιουν.Καφε εσπρεσσο εκεινος,ενα χυμο πορτο-
καλι εκεινη.Ηταν χαμογελαστη και πολυ ευτυ-
χισμενη.Τον ειχε ξαναδει.Ετσι του ειπε.
Του ειπε τι ειχε κανει.Τιποτα σημαντικο.Για
αρκετη ωρα δεν μιλουσε.Ενιωθε τη παρουσια
της.Οπως τοτε.Του ζητησε να της τηλεφωναει,
της το υποσχεθηκε.
.
.
.
ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΗΣ ΑΣΤΥΦΙΛΙΑΣ ΣΤΗ ΖΩΗ
ΤΩΝ ΧΩΡΙΩΝ
.
.
.

.
.
ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΗΣ ΑΣΤΥΦΙΛΙΑΣ ΣΤΗ ΖΩΗ
ΤΩΝ ΧΩΡΙΩΝ
.
.
Το κειμενο γραφτηκε αφιλοκερδωςπριν 6 χρονια
κατα παραγγελια μιας μαθητριας της β' γυμνασιου,
της Σπυριδουλας Κ,για να την βοηθησει σε μια
εργασια του σχολειου της με το ιδιο θεμα:
Οι ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΗΣ ΑΣΤΥΦΙΛΙΑΣ ΣΤΗ ΖΩΗ
ΤΩΝ ΧΩΡΙΩΝ.
.
Πρεπει να βοηθουμε τα παιδια οταν μας το ζητουν.
Να μην ειμαστε εγωιστες.Ο Αινσταιν ελυνε ο ιδιος
τις απλες ασκησεις Αριθμητικης που του εστελναν
μικροι μαθητες του δημοτικου.Οπως:''ο χ. ειχε 100
σεντς και αγορασε 2 τετραδια με 8 σεντς το ενα και
3 μολυβια με 3 σεντς το ενα.Ποσα χρηματα του εμει-
ναν;''
Απαντηση :απο τον θειο Αλβερτο
100-[2χ8+3χ3]=100-[16+9]=100-25=75
[απλη απαντηση,αλλα η διαφορα ειναι στην
Εισαγωγη στην Αλγεβρα και στην Μαθηματικη
Λογικη]
.
.
ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΗΣ ΑΣΤΥΦΙΛΙΑΣ ΣΤΗ ΖΩΗ
ΤΩΝ ΧΩΡΙΩΝ
.
.
Η εξελιξη σε διαφορους τομεις,της οικονομιας,
της τεχνολογιας,της πολιτικης εφερε μεγαλες
ανακαταταξεις στη ζωη των ανθρωπων.Το
καινουργιο αφηνε πισω του το παλιο.Τα ανθρω-
πινα και κοινωνικα πραγματα δεν ειναι πια τα
ιδια.Οι Ιδεες αλλαζουν οπως και οι ανθρωποι
μαζι τους.Νεα περιεχομενα σε νεες φορμες.
Η παραδοση υποχωρει μπροστα στην νεωτερι-
κοτητα.
Ετσι η βιομηχανικη και η τεχνολογικη επαναστα-
ση διογκωσε την οικονομικη σημασια των αστι-
κων μορφωματων των πολεων.Ο παραδοσιακος
ρολος της υπαιθρου υποβαθμιστηκε.Τα εργο-
στασια για να λειτουργισουν χρειαζονται εργατι-
κα χερια και τα αντλησαν απ'τα χωρια.Οι νεοι
φευγουν απ'τις παναρχαιες εστιες τους.Η επο-
χη χαραχτηριζεται απο την αστυφιλια,νεο-ελλη-
νικο ορο που δηλωνει την φιλια για το αστυ/
πολη.
Η αστυφιλια μπορει να θεωρηθει σαν παθολο-
γικη αρρωστεια της κοινωνιας.Αιμμοραγουν τα
χωρια απο ζωτικες δυναμεις και τις απορροφα
η πολη.Η ζωη στα χωρια μαραζωνει.Οι πολεις
γεμιζουν καπνους και θορυβο αυτοκινητων.
Τα χωρια φθινουν.Η παραδοσιακη κοινωνια,με
κυτταρο την οικογενεια,δεχεται ισχυρο πληγμα.
Οι νεοι εφυγαν,εμειναν οι γεροι.Κι οσοι εμειναν
εχουν το μυαλο τους στην φυγη.Η πολη εχει
εξελιχθει σε μαγισσα,εκει τα λαμπερα φωτα,η
καλοπεραση,η διασκεδαση.Στο χωριο το σκο-
ταδι,η βαρβαροτητα,η καθυστερηση.
Αφου δεν γινονται οικογενειες,τα σχολεια κλει-
νουν.Αφου δεν συμφερει οικονομικα δεν γινον-
ται εργα.Τα αγροτικα προιοντα δεν βρισκουν
αγορες,το εισοδημα συρρικνωνεται.
Τα χωρια απο ζωντανοι οργανισμοι καταντουν
νεκρωμενοι.Αλλαζει ριζικα η κοινωνικη και αν-
θρωπολογικη μορφη τους.Αν δεν εξαφανιζον-
ται γινονται γραφικα στη τουριστικη ατραξιον.
Η πολιτιστικη κληρονομια τους γινεται φολκ-
λορ.Το δημοτικο τραγουδι δεχεται την επιθεση
του αστικου τραγουδιου και χανει την πηγαια
εκφραστικοτητα και την αθωοτητα του.Το ενδυ-
μα εμποτιζεται την αδιαφορια της μοδας.Η τη-
λεοραση εισβαλει με την αστικη υπεροψια της
στα αγροτικα σπιτια και τα ακτινοβολει με κα-
κεκτυπα ανθρωπινης συμπεριφορας.Τα χωρια
μας ενσωματωνουν στοιχεια της πολης και
ειναι εκτρωματα αστικα.
Χωρια ονομαστα στα περασμενα χρονια ερη-
μωθηκαν,το χειμωνα κατοικουνται απο λιγο-
στους γερους,το καλοκαιρι γεμιζουν απο αστους
εκδρομεις.Οι απογονοι της αστυφιλιας γυρισαν
να καταστρεψουν οτι αφησαν πισω τους.Τη γλωσ-
σα καθαρισμενη και εξευγενισμενη,τα χωραφια
τα χωρησαν σε οικοπεδα να υψωσουν τις βιλες
της ματαιοδοξιας τους.Τα παντα στα χωρια εχα-
σαν την υποσταση τους και πηραν χρηματιστη-
ριακη αξια.
Εκει που ζουσαν αιωνες ανθρωποι,που μεγα-
λωσαν,παντρευτηκαν,γεννησαν παιδια και δου-
λεψαν,εκει που γλεντησαν και αγαπησαν αλλους
ανθρωπους,εκει που φυτεψαν δεντρα,εκει που
ακουσαν το κελαηδισμα των πουλιων,εκει ση-
μερα δεν μπορει κανεις να ζησει.Οι ανθρωποι
μοναχικοι,στερημενοι συντροφιας.Οι ανθρωποι
ανημποροι στην αρρωστεια.Δεν συμφερουν νο-
σοκομεια στην υπαιθρο.Οι γεροι,αφου δουλεψαν
σκληρα για χρονια στη γη,τωρα ειναι στοιβαγμε-
νοι μπροστα στην τηλεοραση, στηλωμενοι στα
τηλεφωνα να επικοινωνησουν με τα παιδια τους
στην πολη.Οι εξοριστοι η' οι δεσμωτες της αστυ-
φιλιας,ταπεινωμενοι και καταφρονεμενοι.Τα χω-
ρια,δεν ειναι υπερβολη να παραβληθουν με τα
στρατοπεδα συγκεντρωσης ,η' τα γκετο ,η' με
τοπους εξορισμου,η' με νεκροταφεια,σκληροτερα.
Κι αυτο γιατι οι ανθρωποι λειπουν,η αστυφιλια
τους απηγαγε.Γεμισε τις πολυκατοικιες με σκιες
ανθρωπων,περιορισε τους ανοιχτους οριζοντες,
και αντικατεστησε την φυσικη οραση με την εικο-
νικη πραγματικοτητα της οθονης.
Οι αστοι γυρισαν στα χωρια κατακτητες,ισοπε-
δωτες.Να καταργηθει η γλωσσα,η αγροτικη φυ-
ση να μεταλλαχθει σε τοπιο,τα ηθη και τα εθιμα
σε τουριστικη ατραξιον,τα αγροτικα σπιτια σε
προθαλαμους αχρωμης αστικοτητας,η κοινω-
νικη ζωη σε θεαμα,το καφενειο σε χωρο-θεατρι-
κο με πρωταγωνιστη την συσκευη της τηλεορα-
σης,τα πανηγυρια σε εμπορικες επιχειρησεις με
τους σταρς να κατεβαινουν στα χωρια να τα φω-
τισουν.
Υπακουοντας στα κελευσματα της αστυφιλιας
προδωσαμε την ψυχη μας στα χωρια.Δεν θα
υπηρχε αντιρρηση αν φτιαχναμε πολεις ανθρω-
πινες.Καθε αλλο καναμε.Πολυ ανθρωπινη μονα-
ξια,αχρωμα πληθη,χρηστικα αντικειμενα,οικο-
νομικους αριθμους,ανωνυμα προσωπεια.
Η αστυφιλια ερημωσε τα χωρια απο ανθρω-
πους,και απο πραγματα στο μετρο τον ανθρω-
που και τα γεμισε με αστικα σκουπιδια:ταμπε-
λες παντου,κεραιες,αυτοκινητα επιδειξης,πλη-
θωρισμο κινητων τηλεφωνων,τηλεοπτικες
εινονες.Τους αφαιρεσε τα παιδια,τα σχολεια,
τους γονεις απ'τα παιδια,τους γεωργους απ'τη
γη,τους ανθρωπους απ'τα ζωα και τα φυτα.
Φαντασθητε μια κολαση.Χωρις το γελιο των
παιδιων και τις φωνες των ανθρωπων στα χω-
ραφια,στις δουλειες με τα ζωα.Ειμαστε κατα-
δικασμενοι να αναπνεουμε την αστικη ατμο-
σφαιρα παντου.Ακομα κι εκει που καποτε
ηταν τα χωρια,μ'ολη τη σημασια της λεξης.
Τα χωρια μας πριν την αστυφιλια.Εμεις,μετα
την αστυφιλια,σε γραφικα χωρια εγκλωβισμε-
νοι,με χαμενη την αθωοτητα και την αγνοτητα
των φυσικων ανθρωπων.
Πρεπει να αντιδρασουμε δυναμικα και με σχε-
διο να ξεφυγουμε απο τα δεινα που μας κλη-
ροδοτησε η αστυφιλια.Δεινα που αναπαρα-
γονται σαν τα κεφαλια της Λερναιας Υδρας.Ας
μην γελιομαστε η αστυφιλια δεν περασε,δεν
ειναι κατι που ανηκει στο παρελθον.κι απλως
να γιατρεψουμε τα τραυματα απ'αυτην.Δυστυ-
χως σημερα διατρεχουμε κινδυνο εκτος απο
την νεο-αστυφιλια,το τερας ζηταει να τραφει
κι αλλο,αλλα και απο την ολοκληρωτικη επιθε-
ση της πολης να αφομοιωσει το καθετι στην
υποκουλτουρα της και να το υποταξει.
Ας αγρυπνουμε οι καιροι ου μενετοι.
.
.
.
[Λαικα Κειμενα]
ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΩΛ ΤΟΝ ΜΕΓΑ
ΣΤΟΝ ΜΑΝΩΛ ΤΟΝ ΜΕΓΙΣΤΟ
.
.
.


.
.
[Λαικα Κειμενα]
ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΩΛ ΤΟΝ ΜΕΓΑ
ΣΤΟΝ ΜΑΝΩΛ ΤΟΝ ΜΕΓΙΣΤΟ
.
.
Στον δρομο γεννηθηκε το 1937 ο Μανωλης,η
μανα του εκανε καλντεριμι στη Τρουμπα,περα
δωθε στα σκοτεινα η κοπελα,της ηρθαν οι πονοι
και δυο αλλες κοπελες την πηγαν σ'ενα απομερο
την ξαπλωσαν στο δρομο και βγηκε ο Μανωλης
κλαιγοντας,οπως βγαινουν κλαιγοντας στον ψευ-
τικο ντουνια ολα τα μωρα,ηταν ομορφο μωρο το
μπαγασικο,αγνωστου πατρος στο μητρωο αρρενων,
το πηρε η μανα το μεγαλωσε κοντα τηςμεχρι δυο
χρονων,κι οταν διαγνωσθηκε φυματικη κι αφησε
τον ματαιο τουτο κοσμο,το μεγαλωσαν το παιδι κα-
ποιοι μακρινοι συγγενεις στα Ταμπουρια,φτωχοι αν-
θρωποι με τα ελαχιστα ζουσαν,το φροντισαν το παιδι
σαν δικο τους,σχολειο δεν πηγε,δυσκολα σκληρα χρο-
νια ,κατοχη,πεινα,εμφυλιος,ποιος νοιαζεται για μορ-
φωση σε τετοιες εποχες,πρωτα η επιβιωση,στα 15 του
χρονια εκεινοι οι ανθρωποι ενας-εναςχαθηκαν,τους
πηρε ο καιρος,δεν εχει σημασια πως,παει τελος,κι εμει-
νε ο Μανωλης σαν καλαμια στον καμπο,για να ζησει
εκανε διαφορες δουλειες του ποδαριου,και το λουστρα-
κι εκανε,και τον αχθοφορο εκανε στο λιμανι,μεχρι που
συναντησε στον δρομο της ζωης του 17 χρονων τον
Πωλ,τον Μεγα,με Ονομα Μεγαλο και Ακρως Σεβαστο
στη Πιατσα,το συμπαθησε το παιδι ο Πωλ ο Μεγας,
ειχε εμπειρο ματι και το τσεκαρε,παιδια δικα του δεν
ειχε,και αρχισε χωρις χρονοτριβη τα ενταντικα
φροντιστηρια στον Μανωλακη,να τον αφησει στο πο-
δι του δυνατο απογονο,''να,αυτη ειναι η τραπουλα,
ετσι τη λενε,παγιδα,δολος,εγω τη λεω εξυπναδα,
εχει 52 φυλλα,χωριζεται σε καρα,σπαθια,μπαστου-
νια,κουπες,βλεπεις τα ζωγραφισμενα ανθρωπακια;
ειναι ο Ρηγας,η Νταμα,ο Βαλες,και απο κατω αριθ-
μοι 10,9,8,...εως το 1,Ασσος λεγεται,κατανοητον;''
''ναι,Δασκαλε,κατανοητον''απαντουσε ο Μανωλης ,
''μπραβο Μανωλακη,Ασσος εισαι,τα πιανεις στον
αερα,γιατι το παν στο χαρτι ειναι η ευστροφια,την
εχεις και πιανεις πουλια στον αερα η' δεν την εχεις
και σε τυλιγουνε λαχανοντολμα οι ατσιδες,λοιπον
συνεχιζουμε,Μαθημα δευτερον,τα φυλλα ειναι σε
τετραδες,π.χ 4 Ασσοι,Ασσος κουπα,Ασσος σπαθι.
Ασσος Καρο,Ασσος Μπαστουνι,και ουτω καθεξεις
εως τον Ρηγα,κατανοητον;ετσι μπραβο κατανοητον,
και μ'αυτα τα χαρτια αλλοι ανθρωποι για να διασκε-
δασουν,αλλοι για να βρουν το μπελα τους κι αλλοι
για να τα οικονομισουν εφευραν τα χαρτια,το παιχνιδι
με τα χαρτιαΕως εδω το μαθημα.Σχολασαμε.Αυριο
επεται η συνεχεια.''
και την επομενη μερα η συνεχεια,''απο τα 52 χαρτια
κραταμε τα 32 και βγαζουμε εξω τα σκαρτα δυαρια,
τριαρια,τεσσαρια,πενταρια,εξαρια,και μενουν τα 7,8,
9,10,Βαλεδες,Νταμες,Ρηγαδες,και οι Ασσοι,το ολον
32 φυλλακαι το παιχνιδι που θα μας απασχολισει στο
εξεις ονομαζεται Ποκερ,κι εχει ως εξεις,''
κι αρχισε η διεξωδικη περιγραφη και η λεπτομερης α-
ναλυση του με παραδειγματα και με πρακτικη εξασκηση,
4 αντιπαλοι,ετσι ανακατευουμε τα χαρτια,ετσι τα μοι-
ραζουμε,ετσι πονταρουμε,ετσι μπλοφαρουμε,αυτα ει-
ναι τα κολπα, ετσι κερδιζουμε,ποτε παμε πασο,ποτε λε-
με δικαιωμα,ποτε λεμε τα ρεστα,αυτη ειναι η κεντα,
αυτη η μικρη,αυτη η μεγαλη,αυτο ειναι το χρωμα,αυτο
το χαρτι κερδιζει αυτο το χαρτι,μεγαλη σημασια εχει η
μνημη,η σειρα των χαρτιων,ποτε τραβας,και το μεγιστο
ειναι να ψυχολογεις σωστα τους αντιπαλους σου παιχτες,
και να στηνεις την καταλληλη μηχανη να τους πιασεις,
και το μεγιστοτατο ολων ειναι να μην επιτρεπεις να σε
κλεβουν ,να σε πιανουν κοροιδο,και ποτε των ποτων να
μην παιζεις με φτωχαδακια που δεν κατεχουν το υψη-
λο αθλημα και να τα γδυνεις,και του τα εξηγουσε ολα με
το νι και με το σιγμα ο Πωλ ο Μεγας κι οπως ηταν
ο Μανωλης εφυεστατος αριστευε στο μαθημα,ειδε και
ζωντανα τον Δασκαλο να παιζει και καταλαβε ποσο
πολυ μεγαλος ηταν,αλανθαστος,κι οταν ηρθε η σειρα
του να παιξει ειχε μεγαλη επιτυχια,ο Δασκαλος ηταν
πολυ υπερηφανος για τον μαθητη του και μια μερα
ανοιξε τα χαρτια του κι αφησε το πνευμα του να πε-
ταξει ησυχος και ικανοποιημενος με καρε του Ασοου
απο χερι,ο Πωλ ο Μεγας Μαιτρ του Ποκερ,κι ο Μανω-
λης στα διαφορα καρε δοξαζε το ονομα του Δασκαλου,
που απο παιδι του δρομου,ενα τιποτα,εγινε καποιος,
κι ισως ποιος ξερει,καποτε να μεινει το ονομα του,
Μανωλ ο Μεγιστος.
.
.
.
-My Site Is Aristotles 's Side-
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΙΖΟΝΤΑΣ:Σχεδιο Για Ενα Μαθημα
.
.
.

.
.
My Site Is Aristotles 's Side
.
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΙΖΟΝΤΑΣ:Σχεδιο Για Ενα Μαθημα
.
.
Ο Μεγαλος Ελληνας Φιλοσοφος Αριστοτελης[384 π,Χ
Σταγειρα Χαλκιδικης- 322 π.Χ Χαλκιδα]στη διαρκεια
της ζωης του ασχοληθηκε με την φυσικη φιλοσοφια,την
γνωσιολογια.Του αποδιδονται 150 πραγματειες απ'τις
οποιες σωθηκαν οι 30.
Το φιλοσοφικο του συστημα ειναι συγκλονιστικης δυνα-
μης και ευρυτητας.
[τα αντικειμενα[ουσιες],αυτονομη υπαρξη:οι ιδιοτητες συ-
νιστουν τον χαραχτηρα τους.Αναζητηση της πραγματικοτη-
τας στον αισθητο κοσμο και οχι στον κοσμο των Ιδεων].
[διεκρινε την συνθεση τους απο την ''μορφη''[ειδος] και
την ''υλη''[υποκειμενο].Ενοποιημενο Ολο:μορφη και υλη,
αξεχωριστα].
[η αληθινη γνωση ειναι η γνωση του αληθως πραγματικου:
εννοιολογικη συνεπεια]
[η διαδικασια αποκτησης γνωσης απο εμπειρικο ερευνητη:
αισθητηριακη εμπειρια[αρχη]->μνημη->διακριση καθολικων
χαραχτηριστικων στα πραγματα[διαμεσου ενορατικης συλλη-
ψης]/[συλληψη καθολικου απο τα καθεκαστα]->απο καθολικο
ορισμο->προκειμενη παραγωγικων συλλογισμων:[η γνωση
ειναι εμπειρικη].
Απο την επαγωγικη διαδικασια η αληθης γνωση ειναι λογικα
παραγωγικη μορφη:[το τελικο προιον ειναι ενας παραγωγικος
συλλογισμος].
[το προβλημα της μεταβολης:[η μεταβολη ειναι πραγματικη].
Η μεταβολη λαμβανει χωρα μεταξυ ενος ζευγους αντιθετων]το
ενα,η μορφη προς επιτευξη-το αλλο,η ελλειψη της]
-Κατηγοριες του ειναι[που διακρινει];
1]το μη-ειναι
2]το εν-δυναμει
3]το εν-ενεργεια
[η μεταβολη πραγματοποιειται απο το εν -δυναμει στο εν-ενεργεια;
[το παραδειγμα του σπορου:ο σπορος σε φυτο,το μαρμαρο σε γλυ-
πτο].
-[το ζητημα της φυσης και της αιτιοτητας:ο κοσμος ειναι ευτακτος,
σε καθε φυσικο αντικειμενο η ''φυση'' του:μια προσιδια εσωτερικη
κινητηρια δυναμη[εντελεχεια]:[το παραδειγμα:του βελανιδιου στη
βελανιδια]
αρχη->μεταβολη->τελος
-[η ελλειψη της πειραματικης διαδικασιας δικαιολογειται επειδη
πιστευε πως παρεμποδιζει[πηγη παρεμβολης] την αποκαλυψη της
φυσης των αντικειμενων[η φυσις φιλει κρυπτεσθαι]
-[απο αθροιση η' μειξη φυσεων->συνθετο αντικειμενο[μια ενικη
φυση,ενα ολον].
-Απο την αναλυση της αλλαγης:Η κατανοηση καποιας μεταβολης
ισοδυναμει με την γνωση των αιτιων της.
4 αιτια:
-το ειδικον αιτιον[η μορφη]
-το υλικον αιτιον[η υλη]:το υποκειμενο της μορφης
-το ποιητικον αιτιον[ο δραστης της μεταβολης]
-το τελικον αιτιον[ο σκοπος της μεταβολης].
-Ο Κοσμος του Αριστοτελη δεν ενας κοσμος του τυχαιου και των
συμπτωσεων,αδρανης και μηχανιστικος[οπως ο κοσμος των ατο-
μικων φιλοσοφων] αλλα ευτακτος,οργανωμενος κοσμος,κοσμος
σκοπιμοτητος:[προς ενα τελος καθορισμενο απο την φυση του].
-Στην Κοσμολογια του:Το συμπαν θα πρεπει να ειναι αιωνιο
[απο τον φαυλο κυκλο:του κινουντος και του κινουμενου].
-διακρινει 4 δομικα στοιχεια
γη
αερας
φωτια
νερο
με 4 αισθητικες ιδιοτητες η' ποιοτητες
θερμο
ψυχρο
υγρο
ξηρο
.
φωτια......<-θερμο->.........αερας
............................................
ξηρο...................................υγρο
..............................................
γη.............<-ψυχρο->........νερο
.
[...<->φωτια<->αερας<->υγρο<->ψυχρο<->ξηρο<->φωτια<->...]
.
-[εχουμε πληρωση[γεμισμα] του χωρου χωρις κενο χωρο:συνεχεις
ολοτητες τα υλικα πραγματα].
-Ο πρωταρχικος στοχος του Αριστοτελη η κατανοηση της ουσιω-
δους φυσης καθε πραγματος:[οχι οι ποσοτικες σχεσεις τυχαιων πα-
ραγοντων:π.χ χωρικες συντεταγμενες].
-στη βιολογια,ο Αριστοτελης:
Καθε οργανισμος αποτελειται απο μορφη και υλη;
υλη[οργανα]σωμα + μορφη[οργανωτικη αρχη]=οργνανικον
ολον
μορφη~ψυχη:μη-αθανασια της ψυχης:
[Αν η ψυχη ειναι η μορφη του οργανισμου,
τοτε η ψυχη δεν ειναι αθανατη]
με την αποσυνθεση του σωματος η ψυχη σταματα να υπαρχει.
-η συμβολη του Αριστοτελη στα προβληματα της φιλοσοφιας:
αντιμετωπισε τα προβληματα των Προσωκρατικων και του
Πλατωνα;
η φυση το θεμελιωδες υλικο του συμπαντος,
ποια ειναι τα καταλληλα μεσα να το γνωρισουμε,
για το προβλημα της μεταβολης και της αιτιοτητας,
ποια η βασικη δομη του συμπαντος,
ποια η φυση του θειου και η σχεση του με τα υλικα πραγματα.
η επιδραση του Αριστοτελη στην υστερη αρχαιοτητα,
η κυριαρχια του απο τον 13ο αιωνα μεχρι την Αναγεννηση
προκυπτει απο την τεραστια εξηγητικη δυναμη του φιλοσο-
φικου και επιστημονικου του εργου;
επικρατηση μεσω της πειθους και οχι με τον εξαναγκασμο.
-τι ειπε ο Αριστοτελης για το θειο:[περιλιπτικα]
Το αιτιο της κινησης στον ουρανο πρεπει να ειναι
το ιδιο ακινητο
[αλλιως ενας φαυλος κυκλος μιας απειρης ακολουθιας:
ενα κινουν κινουμενο απο αλλο κινουν κινουμενο απο
αλλο κινουν κινουμενο και ουτω καθεξεις]
Το ακινητο κινουν το ονομασε ΄΄Πρωτο Κινουν''[Ακινητο
Κινουν]
Ο εμψυχος θεος αντιστοιχει στο υψιστο αγαθο,παντα εν ενερ-
γεια και ποτε εν δυναμει,απορροφημενος στην ολοκληρω-
τικη επισκοπιση του εαυτου του,ατοπος,ξεχωριστος απο τις
ουρανιες σφαιρες,οχι ανθρωπομορφικος.
Το Ακινητο Κινουν δεν ενεργει ως Ποιητικον Αιτιον[με επαφη]
.
.
.
ΑΣΥΜΠΤΩΤΑ [1][2]
[ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ]
.
.


.
.
ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ
.
.
ΑΣΥΜΠΤΩΤΑ [1]
.
Τον κοιταξε,απο το πλαι,αριστερο προφιλ,καπνιζε,ενας
αγνωστος,
εκεινος με την ακρη του ματιου του,αριστερα,την ειδε
που τον κοιταξε,εφερε το τσιγαρο ατα χειλη του,ηξερε
τι σκεφτονταν,πως του ηταν ολοκληρωτικα μια αγνωστη,
εδω και δυο χρονια.
Του ειπε αν θελει κατι αλλο να φαει,κουνησε το κεφαλι του
αρνητικα,της ζητησε μπυρα,του ειπε πως δεν εχει αλλη στο
ψυγειο,αυτη ηταν η τελευταια,τις αλλες τις ειχαν πιει χθες
το βραδυ,της ειπε πως σε λιγο θα φυγει,δεν τον ρωτησε που
θα παει,δεν την εννοιαζε,εκεινος δεν της ειπε,ηξερε πως
δεν την εννοιαζε,τα πραγματα του θα τα επαιρνε αργοτερα,
θα εστελνε καποιο γραφειο μεταφορων αυτες τις μερες να
τα φορτωσουν,δεν της το ειπε,ουτε κι εκεινη τον ρωτησε να μα-
θει,τελειωσε το τσιγαρο του,σηκωθηκε,εκεινη δεν σηκωθηκε
απ'το τραπεζι,δεν τον κοιτουσε,τον ακουσε που ειπε:''φευγω'',
δεν του απαντησε,ακουσε την εξωπορτα να ανοιγει και να
κλεινει,κι επειτα τα βηματα του σιγα-σιγα να σβηνουν.
.
.
ΑΣΥΜΠΤΩΤΑ [2]
.
εσωτερικο[1]:εσωτερικο γραφειου,αδειο,
αριστερα κλειστο παραθυρο ανατολικα.
εσωτερικο[2]:εσωτερικο γραφειου,αδειο,
αριστερα κλειστο παραθυρο δυτικα,
το τηλεφωνο χτυπαει,επειτα σταματαει.
εσωτερικο[3]:εσωτερικο γραφειου,αριστερα κλειστο παραθυρο
ανατολικα,ο αντρας στο γραφειο κατεβαζει το ακουστικο του
τηλεφωνου.,σηκωνεται και πηγαινει στο παραθυρο,το ανοιγει,
κοιταζει εξω,το κλεινει και πηγαινει παλι στο γραφειο,καθεται,
σηκωνει το ακουστικο του τηλεφωνου και σχηματιζει εναν αριθ-
μο,απο την αλλη μερια κανεις δεν απανταει,το αφηνει να χτυ-
παει,περιμενει,τιποτα,το κλεινει.
εσωτερικο[4]:εσωτερικο γραφειου,αριστερα κλειστο παραθυρο
δυτικα,το τηλεφωνο χτυπαει,η εξωτερικη πορτα του γραφειου
ανοιγει και μπαινει μεσα τρεχοντας μια νεαρη γυναικα και χωρις
να κλεισει την πορτα πισω της κατευθυνεται γρηγορα στο γραφειο,
σηκωνει το τηλεφωνο,λεει:''εμπρος,εμπρος'',δεν απανταει κανεις,το
τηλεφωνο εκλεισε,κατεβαζει το ακουστικο,περιμενει,δεν χτυπαει,
πηγαινει στο παραθυρο,το ανοιγει,κοιταζει εξω,ακουγεται ο θορυβος
της πολης,κλεινει το παραθυρο,το αδειο δωματιο την κλεινει στη
σιωπη του.
.
.
.
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ-KARAGIOZIS
ΤΑ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΙΚΑ
[ΑΠΟΕΡΓΑ ΤΟΥ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗ]
.
.
.
.
.
ΤΑ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΙΚΑ
[ΑΠΟΕΡΓΑ ΤΟΥ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗ]
.
.
1
Καραγκιοζης:Κολλητηρι την παραταμε την πατροπαραδοτη
παραγκα μας
Κολλητηρης:Γιατι μπαμπακο,σταζει;
Καραγκιοζης:Παντα εσταζε ,οχι γι'αυτο,θα πληρωσουμε φορο
ακινητου,ακους; ακινητο η παντος καιρου κινητη παραγκα
Κολλητηρης:Γιατι,μπαμπακο;
Καραγκιοζης:Τροικα
Κολλητηρης:Φινα,μπαμπακο,θα φαμε
Καραγκιοζης:Αμ δε που θα φαμε,θα μας φανε.
.
2
Καραγκιοζης:[μονολογει]Για ενα πραγμα μονο στεναχωριεμαι
που κλεινουν ενα μετα το αλλο τα φουρναρικα,ολα τα μαναβικα
κι απο που θα κλεβω τη φρατζολα μου και το κρεμμυδι μου;Θα
με καταντισουν νομιμοφρων,παει χαλασε ο Καραγκιοζης.
.
3
ΑΝΩΤΑΤΗ ΣΧΟΛΗ ΤΡΩΙΚΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ
Εξετασεις Επι τω Πτυχιω
Εξεταστεο Μαθημα:Εφηρμοσμενα Οικονομικα
Καθηγητης:Καραγκιοζης Καραγκιοζοπουλος
Εξεταζομενος Φοιτητης:Κολλητηρης Καραγκιοζοπουλος
Προφορικη εξεταση:Ερωτηση Κρισεως
Ωρα:11μΜ [μετα Μεσοπροθεσμου]
Χωρος:Πανεπιστημιακη Παραγκα
.
Καραγκιοζης:Τι ειναι η σταση πληρωμων;ενα παραδειγμα
Κολλητηρης:Πολυ ευκολο
Καραγκιοζης:Σιωπη.Απαντα χωρις σχολιασμους, αλλιως θα
απορριφθεις
Κολλητηρης:Σταση πληρωμων ειναι οπως ο φουρναρης να στα-
ματισει να βγαζει καρβελια,κι ετσι να αταματησουμε να κλεβουμε
ψωμια.Σταση Καρβελιων.Σταση Κλεψιας.
Καραγκιοζης:Ευγε.Απολυεσε με αριστα δεκα.με διπλωμα ΔΝΤ.
[ΔΝΤ Διπλωμα Ναυαγιων Τροικας]
.
3
Ο Καραγκιοζης στο μαντρι του μπαρμπα-Γιωργου
Καραγκιοζης:[με επισημο αυστηρο υφος]Κυριε Γεωργιε Μπλασταρα
ειμαι εντεταλμενος εφορος της Τροικας και του ΓΑΠ και ηρθα
να εισπραξω την εισφορα αλληλεγγυης απο το ιδιοκτητο ποιμνιον
των αιγοπροβατων σας
Μπαρμπα-Γιωργος:[πολυ θυμωμενος με σηκωμενη την αγκλιτσα
κινειται καταπανω του]Ουστ απου δω λωποδυτ' μι σι στουμπισω.
παλιο ζαγαρ',μι σι πιασω στα ΝΠΑΠ ΝΤΟΥΠ κι σενα κι τ' Ροκα
σ' μι τον κουρο'ιδο ουρε τον Μπενιτο σ',ουρε ουστ,ΓΑΒ ΓΑΒ.
.
4
Ο Καραγκιοζης [απο τη μερια της παραγκας] μαζι με τον Χατζηβατη
[απο την αλλη πλευρα που ειναι το παλατι] στο μεσο της σκηνης .
Χατζηβατης:Καραγκιοζη μ'αυτα που λες εισαι μεγαλος λαικιστης.
Καραγκιοζης:[του ριχνει σφαλιαρα]ΦΑΠ,παλιο γρουσουζη,που
θα με πεις λατερνατζη.Επαναστατης ειμαι.Παντα.Ανανταμ παπανταμ.
Αντε απο κει.ΤΕΛΟΣ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΤΡΩΙΚΑ.
Μουσικη.Ν'ακουσω μουσικη,
[ακουγεται μουσικη]
Αυριο εξαπαντος το Εργο:Ο ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣ
Να ειστε ολοι εδω,δεν πληρωνει κανενας.
Δεν Νομιμοποιουμε Τιποτα.
.
.
.
.
.
.
[MONA LISA'S PORTRAIT]
ΜΙΑ ΜΟΝΑ ΛΙΖΑ ΤΖΟΚΟΝΤΑ
.
.
.

.
.
[MONA LISA'S PORTRAIT]
ΜΙΑ ΜΟΝΑ ΛΙΖΑ ΤΖΟΚΟΝΤΑ
.
.
Καθε μερα ερχονταν να ποζαρει συγκεκριμενη ωρα,
το πρωι,10 η ωρα,δυο ωρες και το απογευμα,5 ηωρα,
το ιδιο.Ηταν μια χοντρη υπερβαρη γυναικα,ο χρονος
εδειχνε τα σημαδια του στο προσωπο και στο σωμα της,
Τα ματια της ηταν μελαγχολικα.Την εβαζε να καθισει
σε μια καρεκλα δυο μετρα πισω και πλαγια αριστερα
απο το καβαλετο,να τη βλεπει καθαρα,διπλα στο παρα-
θυρο.Σ'αυτη τη θεση δεν μπορουσε να καθισει ακινητη
παραπανω απο εικοσι λεπτα,πιανονταν η μεση της και
την πονουσε,ηταν τα αρθριτικα,δεν βοηθουσε ο καιρος,
υγρασια μεγαλη,Σηκωνονταν και εκανε βολτες στο
δωματιο,τοτε μονο κουβεντιαζαν ,ποτε κατα τη διαρκεια
της ζωγραφικης.Παντα τα ιδια του ελεγε,με τα ιδια κυρια
προσωπα,με μικρες αλλαγες,καθε φορα προσθετε και
καινουργια δευτερευοντα προσωπα,και καποιες λεπτομε-
ρειες.Του ελεγε για τον αντρα της,εναν πλουσιο εμπορο
εισαγωγων-εξαγωγων,ειχε κανει τεραστια περιουσια,με
πολλα γραφεια σε πολλες πολεις εδω αλλα και στο εξωτε-
ρικο.Δεν ελεγε ποτε το ονομα του,ελεγε παντα:''εκεινος''.
Ειχαν τρια παιδια,δυο γιους και μια κορη,ο μεγαλυτερος
γιος και η κορη ηταν παντρεμενοι.Ο μικροτερος γιος σπου-
δαζει οικονομικα στο πανεπιστημιο.Ο γαμπρος της ειναι
επιτυχημενος χρηματιστης και η νυφη της ειναι κορη ενος
γνωστου παμπλουτου τραπεζιτη.Ειχε και τρια εγγονακια,
ενα απο τον γιο και δυο οπο την κορη.Δεν εμεναν κοντα
τους,οταν το επετρεπε η κατασταση της υγειας της και ο
καιρος πηγαινε να τους δει,συνηθως καθονταν μια εβδομα-
δα,ευτυχως που και τα δυο παιδια ηταν στην ιδια πολη.
Λιγο πριν καθισει στη καρεκλα,μετα απο ενα τεταρτο,
τοσο διαρκουσε η διακοπη,πηγαινε και στεκονταν μπρο-
στα απο τον ατελειωτο πινακα και τον κοιτουσε σιωπηλη
δυο-τρια λεπτα.Αυτος απο το πλαι,ενα-δυο μετρα αριστε-
ρα της στην ιδια ευθεια την εβλεπε σοβαρη και σκεπτι-
κη.
Αυτο συνεχιστηκε για ενα μηνα περιπου,χωρις διακοπη.
Μια μερα δεν ηρθε,ουτε και τις επομενες μερες.Δεν την
ενοχλησε,ηξερε τις παραξενιες των πλουσιων.Ανησυχια
οικονομικη δεν υπηρχε,του ειχε δωσει μια αρκετα μεγαλη
προκαταβολη.
Μετα απο δυο μηνες απουσιας επαναεμφανισθηκε,στην
αρχη της Ανοιξης.Του φανηκε αλλιωτικη.Δεν του ειπε
τιποτα για την αιτια της απουσιας ,ουτε κι αυτος την ρω-
τησε.
Τωρα καθονταν ακινητη περισσοτερη ωρα και ποζαρε,
μςχρι που και τις δυο ωρες δεν σηκωνονταν καθολου,
σαν να ειχε γιατρευτει απο τη μεση και δεν την πονουσε.
Σταματησε και να κουβεντιαζει μαζι του.
Πριν φυγει πηγανε παντα στο καβαλετο και στεκονταν
δυο-τρια λεπτα μπροστα απο την εικονα της.Αυτος την
εβλεπε απο μπροστα,λιγο στο πλαι,αριστερα.Κοιτουσε
σοβαρη και σκεπτικη ,επειτα λιγο πριν το τελος χαμογε-
λουσε,ενα αδιορατο χαμογελο σχηματιζονταν στα χει-
λη της κι εκει παγωνε ,ακινητο.
Επειτα σαν να συνερχονταν και να εβγαινε απο εναν
βαθυ και μυστικο κοσμο,γυρνουσε προς το μερος του
και του ελεγε:''για σημερα τελειωσαμε,αυριο παλι συνε-
χιζουμε''.
Εσερνε με μεγαλη δυσκολια το χοντρο υπερβαρο σωμα
της στο δωματιο,επαιρνε τα πραγματα της,τον καληνυχτι-
ζε κι εφευγε.
Δεν την συνοδευε,δεν ηθελε,τα καταφερνε μονη της,
του ειπε,επειτα στην αυλοπορτα εξω την περιμεναν να την
παρουν με το αυτοκινητο
.
.
.
[Ανθρωπινα Εσωτερικα]
Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ
.
.
.
.
.
[Ανθρωπινα Εσωτερικα]
Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ
.
.
Περπατουσε σε κεντρικο δρομο της πολης.Ενα
μεγαλο πληθος ανθρωπων κυκλοφορουσε σαν
πλαστα νομισματα.Κι ας ειχε η συναλλαγη μια
επιφαση νομιμοτητας.Στο βαθος των πραγματων
επικρατουσε το νοθο.Σκεφτηκε πως και ο ιδιος
δεν ξεφευγε απο τον κανονα.Τεραστια η ισχυς του.
Μετα απο καποιους δρομους εφτασε στην Αιολου.
Κοσμος ψωνιζε στα εμπορικα καταστηματα.Κοιτα-
ξε το ρολοι του.11:22.Ειχε ξεχασθει στις σκεψεις του
και δεν πηρε εφημεριδα.Προχωρησε.Ειχε χρονο μεχρι
της 12.Σ' ενα περιπτερο πηρε μια πολιτικη εφημεριδα
κι ενα περιοδικο ποικιλης υλης.Περιπλανηθηκε ασκοπα,
μπηκε στη Βαρβακειο Αγορα,στις στοες της,φωνες,θο-
ρυβος αγοροπωλησεων.Επεστρεψε στην Αιολου,μπηκε
στο καφε λιγο πριν τις 12.Την ειδε εκει,συνηθως ερχον-
ταν ακριβως στις 12 ,καθσνταν στην ιδια παντα θεση,
τρια τραπεζια αριστερα απο την εισοδο,στο παραθυρο,
γυρισμενη στο ανοιγμα του.Εμενε περιπου μια ωρα,ποτε
παραπανω η' λιγοτερο.Παραγγελνε εσπρεσσο,καπνιζε
τρια τσιγαρα,το κινητο χτυπουσε 4 φορες,δεν το αηκωνε
αμεσως,ηταν συντομη στην συνομιλια.Απο τη θεση που
καθονταν εκεινος,δυο τραπεζια δεξιοτερα στην ιδια ευθεια
γυρισμενος αντιθετα απ'αυτην προς το εσωτερικο του κα-
φε,την εβλεπε προφιλ,δεν ακουγε τι ελεγε,ηταν και η μου-
σικη δυνατα.Απο το υφος της προσπαθουσε να καταλαβει.
Μια ψορα την ειδε στην αρχη ενος τηλεφωνου να απαν-
ταει θυμωμενα,επειτα ειρωνικα και στο τελος ξεσπασε
σ'ενα συντομο γελιο.Ποτε δεν επερνε αυτη τηλεφωνο,
παντα την επερναν,συνηθως την ιδια ωρα μ'ενα λεπτο
διαφορα πανω κατω.Ολη την αλλη ωρα καθονταν σχεδον
ακινητη.Ηταν νεα γυναικα ,ομορφη,περιπου τριαντα χρο-
νων.Καλοντυμενη ,ποτε δεν φορουσε τα ιδια ρουχα,παντα
ομως ειχε την ιδια κομμωση.Απλη καθολου εξεζετημενη.
Απο την προηγουμενη μερα του ειχε κολλησει μια εμμονη
ιδεα,μια υποθεση:πως ισως η γυναικα ηταν ηθοποιος ,και
πως ολα αυτα ηταν μια παρασταση,μια πρεφορμανς,με σκη-
νη το καφε,επιλεγμενο τυχαια,και πιθανους θεατες τους θα-
μωνες του καφε,και τους διερχομενους μπροστα απο το πα-
ραθυρο.Ενας απ'αυτους τους θεατες σιγουρα ηταν αυτος,
ισως και ο μοναδικος.Η συνολικη διαρκεια της παραστασης
ηταν μια ωρα,απο τις 12 ακριβως το μεσημερι εως τη μια.
Παντα τα ιδια συμβαντα,σαν να ακολουθουνταν πιστα κα-
ποιο συγκεκριμενο σεναριο.
Εκεινη τη μερα γυναικα ειχε ερθει πριν τις 12 και εφυγε πριν
την μια,κοιταξε το ρολοι του,1 παρα 5 ακριβως.Γυρισε το κε-
λι προς τα πισω και κοιταξε εξω απο το παραθυρο.Δεν την ει-
δε να περναει μπροστα απο το ανοιγμα του.Απο εκει περνουσε
καθως εφευγε ολες τις προηγουμενες μερες,ενα μηνα,ειχε υπο-
λογισει.Πηγε απο την αλλη πλευρα που δεν εβλεπε.
Την αλλη μερα πηγε στο καφε ,λιγο πριν τις 12,καθισε και
περιμενε.Περασε 12,12 και 5 και δεν ηρθε,περιμενε,κατι ισως
της ετυχε,ενα απροοπτο και καθυστερησε.
Μεχρι την μια δεν ειχε ερθει.Ανησυχησε.Ουτε μεχρι τις 2.
Στις 2:30 εφυγε.
Την αλλη μερα παλι δεν την ειδε.Περιμενε.Καθισε μεχρι
τις 3.Πριν φυγει καλεσε στο τραπεζι του το γκαρσονι και
το ρωτησε αν η κυρια που καθονταν σ'εκεινη τη θεση,εδει-
ξε,ειχε ερθει και ειχε φυγει .Το γκαρσονι τον κοιταξε πα-
ραξενα και του απαντησε,καπως απροθυμα,πως δεν ειχε
ερθει,και ουτε χθες ειχε ερθει στο καφε,τον προλαβε πριν
τον ρωτησει σχετικα.
Εφυγε και αποφασισε να μην ξαναπαει σ'εκεινο το καφε.
.
.
.
PAINTINGS
.
Constructivism
.
[Ανθρωπινα Εσωτερικα]
ΕΛΑΧΙΣΤΑ ΙΣΤΟΡΙΩΝ
.
.
.
Constructivism
.












.
.
[Ανθρωπινα Εσωτερικα]
ΕΛΑΧΙΣΤΑ ΙΣΤΟΡΙΩΝ
.
.
1:Εβαλε το κλειδι στη πορτα,το γυρισε δεξια,
ανοιξε η πορτα,μπηκε στο σπιτι,την βρηκε στο
κρεβατι να κοιμαται
.
2:Ειδε μια φωτογραφια της στον τοιχο της,εκει-
νη που ηταν συμμετρα στον δεντρο,δεν σχολια-
σε
.
3:Στη σταση του τρολει πολυς κοσμος,ηρθε το
τρολει,σταματησε,ανοιξε η πορτα,κοσμος ανεβη-
κε και στοιβαχτηκε στο εσωτερικο του
.
4:Μεσημερι στον κηπο,το τραπεζι στρωμενο για
φαγητο,καθοσουν απεναντι,σκεφτηκε
.
5:Νυχτωσε,σιγα-σιγα ο θορυβος αποσυρθηκε,εμει-
νε μονος
.
6:''Την Παρασκευη θα ερθω,να με περιμενεις'',εκλει-
σε το τηλεφωνο,πηρε τα λογια στη τσεπη του παντε-
λονιου του,αυτο ειχε γινει περυσι
.
7:Απο το παραθυρο εβλεπε στο βαθος την οριζοντια
γραμμη της θαλασσας και ενδιαμεσα τις καθετες γραμ-
μες δυο δεντρων,σε πολυ μικρη αποσταση μεταξυ τους,
μετα απο λιγο εκεινη ηρθε με το ποδηλατο
.
8:Μετα απο δυο ωρες εφυγε,στη καρεκλα που καθον-
ταν εμεινε ενα κενα,με τον χρονο μεγαλωσε και βου-
λιαξε στη μνημη
.
9:Την ειδε να χορευει,πανω στο τραπεζι,τσιφτετελι,θυ-
μηθηκε πριν δυο χρονια
.
10:''Απο ανθρωπο σε ανθρωπο αλλαζει η εκφραση των
ματιων ενος ανθρωπου που κοιταζει'',ειπε κι εκεινη το
ακουσε
.
11:Ηταν διπλα του,κοιμονταν,μια αγνωστη γυναικα,
οταν θα ξυπνησει θα ρωτησει το ονομα της
.
12:Συναντηθηκαν,στο απεναντι τραπεζι,μια αγνωστη
γυναικα,ειδε τη βερα στο δαχτυλο του αριστερου χε
ριου της,κουβεντιασαν πολυ ωρα
.
13:Την ειδε τυχαια,20-30 μετρα μπροστα του,καθως
εστριψε σε μια παροδο,επιταχυνε το βημα του να την
σταματησει,την εφτασε,την ιδια στιγμη εκεινη σταμα-
τησε,περασε απεναντι στο πεζοδρομιο,εκει στο ζαχα-
ροπλαστειο καθισε στο τραπεζι μ'εναν αγνωστο ανθρω-
που
.
14:Της τηλεφωνησε ,πρωτη φορα ακουγε τη φωνη της,
το προσωπο της το γνωριζε καλα απο τις φωτογραφιες,
στην αρχη αμηχανα λογια:''τι κανεις;καλα εισαι;'',''καλα,
εσυ;'',''καλα,που εισαι;''
.
.
.
[Ανθρωπινα Εσωτερικα]
το ονομα της ηταν Ελενη
.
.
.


.
.
[Ανθρωπινα Εσωτερικα]
το ονομα της ηταν Ελενη
.
.
ηταν 20 χρονων,δεν καταφερε να μπει σε καποια σχολη,
δουλευε σ'ενα καταστημα γυναικειων ρουχων στην Ερμου,
πονουσαν τα ποδια της απο την πολυωρη ορθοστασια,δεν
ηταν ευκολο να πεισεις τις πελετατισες να ψωνισουν,οση
ευγενεια και διπλωματια να διεθετες,με τις αλλες κοπελες
πωλητριες ειχε καλες σχεσεις,ηταν φιλες,εκαναν παρεα εκτος
δουλειας,πριν μια εβδομαδα περιπου ειχε χωρισει με τον φι-
λο της,επειτα απο μια διχρονη σχεση,το τελευταιο διαστημα
δεν τα πηγαιναν καλα,ολο τσακωνοντουσαν,πολλες φορες για
ασημαντη αφορμη,μεχρι που αποφασισαν να χωρισουν,τις πρω-
τες μερες μετα το χωρισμο δεν αισθανονταν καλα,στη δουλεια
ηταν αφηρημενη,και φοβονταν μηπως την καταλαβουν οι προι-
σταμενοι της και την διωξουν,ευτυχως τα κοριτσια την καλυπταν,
και την βοηθησαν ν'αλλαξει η διαθεση της,εκεινοε ειχε μετανιω-
σει και την επερνε τηλεφωνο,εκεινη εβλεπε τον αριθμο και δεν
του απαντουσε,μεχρι που το πηρε αποφαση και δεν την ξανα-
πηρε,ενιωθε ν'αρχιζει μια καινουργια ζωη γι'αυτη,δεν ηξερε
πως θα ηταν,ουτε και την ενδιεφερε,ας ηταν οπως ηταν,
σημερα ειχε πολυ δουλεια,κουραστηκε,τα ποδια και η μεση
της πονουσαν,παρ'ολ'αυτα ενιωθε χαρουμενη,μετα απο πολυ
καιρο,η μερα εξω ειχε ηλιο,το πρωι ειχε βρεξει,εμενε στα Κατω
Πετραλωνα,στο Μοναστηρακι πηρε το τρενο,καθονταν απο
την αριστερη πλευρα του τρενου,το ονομα της ηταν Ελενη
.
.
.




.
.
.
Οι προτασεις στο Tractatus Logico-Philosophicus
του Ludwig Wittgenstein
.
.
.


.
.
Οι προτασεις στο Tractatus Logico-Philosophicus
του Ludwig Wittgenstein.
.
.
Λιγο πριν ειχε τελειωσει το διαβασμα της τελευταιας
σελιδας του Tractatus Logico-Philosophicus του Ludwig
Wittgenstein με εισαγωγη του Bertrand Russell,η τελευ-
ταια προταση του εργου ηταν:
Wovon man nicht sprechen kann, darόber muί man
schweigen
[σε αγγλικη μεταφραση :Whereof one cannot speak,
thereof one must be silent.]
[οπου καποιος δεν μπορει να μιλησει εκει πρεπει να
σιωπαινει]
και η πρωτη προταση ηταν:
Die Welt ist alles, was der Fall ist.
[The world is everything that is the case.]
[ο κοσμος ειναι ολο εκεινο που συμβαινει]
[ο κοσμος ειναι ολα,που το συμβαν ειναι].
Μετα απο ενα μηνα πηρε το βιβλιο απο την βιβλιο-
θηκη ,το ανοιξε σε μια σελιδα,τυχαια,στην 23 και
εγραψε στο αριστερο περιθωριο της σελιδας απο
κατω προς τα πανω:
η γλωσσικη εκφραση ενος πραγματος ειναι το ιδιο το
πραγμα.
Στην επομενη σελιδα,την 24,παλι στο αριστερο καθετο πε-
ριθωριο εγραψε:
φυσηξε ο ανεμος κι επεσαν τα ξερα φυλλα του δεντρου
στον κηπο.
Εκλεισε το βιβλιο και το τοποθετησε στη βιβλιοθηκη
στη θεση του.
Την αλλη μερα πηγε στον κηπο.Κατω απο καθε δεντρο
υπηρχαν ξερα φυλλα.Σκεφτηκε τη φραση του στο βιβλιο.
Ηταν σωστη.Ειχε φυσηξει και ειχαν πεσει τα φυλλα.
Συνεχισε με αλλες προτασεις που εγραψε στα αριστερα
καθετα περιθωρια διαφορων σελιδων του βιβλιου.
Οπως π.χ:αυριο το μεσημερι 12 και τεταρτο ακριβως
θα τηλεφωνησει ο Α,-η Μ. στη ταβερνα που θα πανε για
φαγητο θα πιει κοκκινο κρασι,-την Τεταρτη θα βρεξει για
2 ωρες και 20 λεπτα αρχιζοντας απο τις 9 η ωρα και 11
λεπτα το πρωι,-
Παντα,ολα οσα εγραφε συνεβαιναν.
Δοκιμασε και με προτασεις να συμβουν φανταστικα πραγμα-
τα η' αδυνατα στην πραγματικοτητα.
Π.χ να μεταφερθουν σημερα,οποιαδηποτε ωρα,τα κτιρια της
συνοικιας Α μαζι με τους ανθρωπους της στη θεση της συνοι-
κιας Β,που θα μεταφερθει στη θεση της Α.
Ευτυχως,αυτο δεν συνεβηκε.Φανταστηκε την τρομακτικη ανα-
στατωση που θα εφερνε στη πολη.Να αλλαζει η αποσταση απο
τις δουλειες τους,να χανουν τον προσανατολισμο τους,βεβαια
ολα αυτα τα παραξενα στον εξωτερικο τους χωρο,γιατι στον
εσωτερικο χωρο δεν θα υπαρχει αλλαγη,το σουπερ μαρκετ ει-
ναι στη θεση του,το σχολειο το ιδιο,η τραπεζα το ιδιο,οι γειτο-
νες οι ιδιοι,οι ιδιες ονομασιες των δρομων,μονο η κινηση στους
δρομους θα αλλαζε,στις στασεις δεν θα σταματουσαν τα λεω-
φορεια που περιμεναν,θα αλλαζε τελειως ο προσανατολισμος
τους,η ανατολη θα γινονταν δυση η' νοτος η' βορας.Θα
επικρατουσε μεγαλη συγχυση και θα χρειαζονταν πολυς
χρονος μεχρι να συνηθισουν στις νεες συνθηκες.
Μια αλλη αδυνατη προταση,που εγραψε ηταν : στα νερα
του ουρανου κολυμπουσαν κοκιννα και κιτρινα ψαρια.
Ορισε την μερα ,την ωρα και τον τοπο επακριβως.Βρεθηκε
εκεινη τη μερα σ'εκεινο το μερος εκεινη την ωρα.Τιποτα
δεν συνεβηκε.
Καμια απο εκεινες τις φανταστικες,τις αδυνατες,προτασεις
που εγραψε στο βιβλιο δεν πραγματοποιηθηκε.
Σκεφτηκε πως επρεπε να τις διατυπωσει διαφορετικα.Παλι
δεν ειχε κανενα αποτελεσμα.Τις εγραψε σε διαφορετικες θε-
σεις,αλλαξε περιθωρια,εκτος απο αριστερα,δεξια,πανω,κα-
τω.Παλι χωρις επιτυχια.Αλλαξε τα γραμματα σε κεφαλαια,
χρησιμοποιησε γραφη σε διαφορες ξενες γλωσσες,ξοδευον-
τας πολλα λεφτα για τις μεταφρασεις των προτασεων.Τιπο-
τα.
Σταματησε να γραφει τυχαια,εγραφε μονο στις σελιδες με αρ-
τιο αριθμο,η' με περιττο,η' σε ακολουθια ανα 3,ανα 4,ανα 5,
...,εξαντλησε ολους τους συνδιασμους.Και αντιστροφα τις
σελιδες ,απο το τελος στην αρχη.Εγραψε προτασεις να αρχι-
ζουν με συγκεκριμενο γραμμα η' συγκεκριμενη συλλαβη,
,η' με συγκεκριμενη λεξη.Επεξεργαστηκε προτασεις να εχουν
ορισμενο αριθμο γραμματων,η' ενος γραμματος,η' δυο γραμ-
των,...,το ιδιο δοκιμασε και με ορισμενες συλλαβες.Αποτυ-
χια.
Στην απελπισια του ανοιγε τυχαια διαφορα βιβλια και αντεγρα-
φε διαφορα τμηματα διαφορων προτασεων.Επειτα αυτες τις προ-
τασεις τις εγραφε στο βιβλιο,αλλα παλι τιποτα δεν καταφερε.
Εγραφε και προτασεις χωρις κανενα νοημα ανακατευοντας δια-
φορες τυχαιες λεξεις απο διαφορα πεδια,επιστημης,φιλοσοφιας,
λογοτεχνιας,αρχαιες,νεοτερες,νεολογισμους,μαζι με ξενες λεξεις
χωρις γραμματικη,χωρις συντακτικο και χωρις ορθογραφια.
Καμια απο αυτες τις προτασεις δεν πραγματοποιηθηκε.
Αντιθετα ολες οι δυνατες προτασεις που εγραφε,σ'οποιαδηποτε
θεση,και σ'οποιαδηποτε γλωσσα πραγματοποιουνταν.Βεβαιο-
νονταν αμεσα για τις προτασεις που συνεβαιναν στην περιοχη
του.Ενω γι'αυτες που εγραφε για τοπους που δεν μπορουσε να
ειναι εκει ,απλα εικαζε την πραγματοποιηση τους η' πληροφο-
ρουνταν εμμεσα απο τις εφημεριδες,την τηλεοραση και το δια-
δικτιο την πραγματοποιηση τους.
Χρησιμοποιησε κι αλλα βιβλια,τυχαια επιλογη,η' τα επελεγε με
καποιο σκεπτικο,που συνεχως αλλαζε,κι εκει εγραφε.Τωρα παρα-
τηρησε πως καμια προταση δεν πραγματοποιουνταν.Εκτος απο
τις αδυνατες η' τις φανταστικες δεν πραγματοποιουνταν ουτε οι
δυνατες.
Εγραψε και σε διαφορα αγραφα χαρτια.Τιποτα.
Επεστρεψε στο αρχικο βιβλιο του Wittgenstein.Αν και εγραφε,
αρκετο καιρο,προτασεις δυνατες να πραγματοποιηθουν,καμια
πια δεν πραγματοποιουνταν.
Κουρασθηκε και παρατησε την προσπαθεια.Δεν ξανανοιξε το
βιβλιο εκεινο,ουτε και κανενα αλλο βιβλιο να γραψει.
Μετα απο πολυ καιρο καποια μερα του ηρθε στο μυαλο μια δια-
σημη προταση:
Πως ολα θα καταληξουν σ'ενα βιβλιο.
Του εδωσε μια ιδεα.Αυτο μπορει να σημαινε πως ολα δυνατα
και αδυνατα μπορει να γραφουν σ'ενα βιβλιο...
Πηγε αμεσως στη βιβλιοθηκε,πηρε το βιβλιο του Wittgenstein,
καθισε στο γραφειο του,το ανοιξε σε καποια σελιδα και ηρεμα
εγραψε μια προταση,το εκλεισε,σηκωθηκε,πηγε στη βιβιβλιο-
θηκη και το τοποθετησε στη θεση του παλι.
Συνεχισε να γραφει στο βιβλιο,οποτε ηθελε και ειχε διαθεση,
χωρις να τον ενδιαφερει αν αυτα που εγραφε πραγματοποιουν-
ταν η' οχι.
.
.
.
ΥΒΟΝΝΗ
[Απο τα ''Λαικα Κειμενα'']
.
.
.
.
.
[Απο τα ''Λαικα Κειμενα'']
ΥΒΟΝΝΗ
.
.
Η Υβοννη δεν ειχε παντα αυτο το ονομα.Πρωτα την
φωναζαν Φροσω.Ητανε στα Ταμπουρια του Πειραια
γεννημενη ,στα λασπονερα της ζωης και της κοινωνιας.
Ειχε μπροστα της τεσσερα μεγαλυτερα αδερφια,και τα
τεσσερα θηλυκα,και μ'αυτην μια πενταδα,ενα φασκελο
ξεγυρισμενο δηλαδη.Στην αρχη ηταν πολυ αδυνατη,ψα-
χνο δεν ειχε,κοκκαλα ειχε.Σχολειο πηγε λιγο,λιγα γραμ-
ματα εμαθε,κι αυτα στραβα,ουτε που θα της χρειαζονταν.
Γιατι ο κοσμος το'χε ριξει στον πολεμο,στην κατοχη και
σαν να μην εφταναν αυτα επεσε δωρο και ο εμφυλιος,
Μαυρα αραχνα χρονια,πισσα σκοταδι και ποιος διαβαζει
στο σκοταδι,χωρις φως;Και το 1950 εγινε 15 χρονων και
γεμισαν τα κοκκαλα της σαρκα,φρεσκια και ροδαλη και
ξεμπουκαρησε το Φροσακι μια κοπελαρα,ομορφη,ισα με
κει πανω.Μ'ολα τα σεα και τα μεα της,πλουσια και ορεκτι-
κα.Κι αρχισαν οι κορτακηδες τα σου- μου- ξου-του
''Και τι σε ταιζει η μανα σου,μπεμπεκα μου;''.Την ταιζε ξερη
μπομποτα
''Ζαχαροπλαστης ηταν ο πατερας σου,γλυφιντζουρι μου;''
Εργατακι ηταν,της σφαλιαρας ανθρωπος.
Ακουγε τους μαγκες το Φροσακι,αχνα δεν εβγαζε.Φοβον-
τανε να'χει νταραβερι μαζι τους.Μεχρι που εμφανιστηκε
ο Αριστος και της αρεσε.Μα κρατηθηκε και δεν το εδει-
ξε.
''Εισαι πολυ ομορφη και μ'αρεσεις πολυ''ειπε ο Αριστος,
''εισαι για τα περαιτερω;'',αυτο δεν το'πε απ'εξω,το λογοκρι-
νε.
''Σας παρακαλω,κυριε''αντιδρουσε η Φροσω.
''Εχω καλο σκοπο,μανιτσα,θα'ρθω να σε ζητησω απ'τους
δικους σου,στο σοβαρο και τιμιο''
Ποσο να κρατιονταν η Φροσω;εδω κοτζαμ φρουτα κρατι-
ονται στα κλαρια του δεντρου ακουνητα,και μια μερα
φραπ και πεφτουν ωριμα,ετσι και η Φροσω επεσε στον
Αριστο.
''Να'ρθεις στο σπιτι να με ζητησεις''
Και πηγε ο Αριστος και την ζητησε.
''Να,εγω πολυ το συμπαθησα το Φροσακι,κι εχω καλο
σκοπο''
Τον ακουσαν
''Εργαζεσαι ;''τον ρωτησαν
''Λιαν προσεχως''τους απαντησε
''Ε,τοτε παγενε κι ελα αμα βολευτεις με τον κηδεμονα
σου''
Εφυγε ο Αριστος.Και τον καταπιε η γης.Το Φροσακι
στεναχωρεθηκε λιαν.Ουτε να φαει ειχε ορεξη ουτε να
μιλησει.Ελιωνε απ'τον καημο.
Και μια μερα το πηρε αποφαση,βγηκε εξω στα κρυφα,πη-
γε στα μερη που συχναζε ο Αριστος κι επεσε πανω του.
''Γεια,μικρο,πως απο'δω;''ειπε ο Αριστος
''Ετσι ξεχνας εσυ;''ειπε η Φροσω στο παραπονιαρικο.
''Να ,δεν υπακουω στα τελεσιγραφα''ειπε ο Αριστος.
''Εμενα δεν με νοιαζει'' ειπε η Φροσω
''Αμα δεν σε νοιαζει ελα μαζι μου,αλλα μιλημενα-εξηγη-
μενα θα κανεις οτι σου πω''εξηγηθηκε ο Αριστος
''Οτι θελεις εσυ''συμφωνησε η Φροσω
Το'σκασε απ'το σπιτι η Φροσω,και τηρηθηκε κατα γραμμα
η συμφωνια.
''Πρωτον ,να μαθεις τροπους,το φερεσθε,το σαβουαρ
βιβρ ''ο Αριστος
''Να το μαθω''η Φροσω
''Αρχιζεις μαθηματα''
''Αρχιζω''
Την ανελαβε η μανταμ Φωφω ,εξυπνο κοριτσι η Φροσω και
η μανταμ την ξεπεταξε ξεφτερι στο πι και φι.
''Δευτερον να μαθεις κανενα Γαλλικο,τη γλωσσα του κα-
λου κοσμου,παρλεβου φρανσε''ο Αριστος
''Να μαθω''η Φροσω
Παλι η μανταμ Φωφω την ετοιμασε κομπλε στο παρλε-
βου,μανταμ ε μεσιε
''Τριτον,θα σπιτωθεις''ο Αριστος
''Να σπιτωθω''η Φροσω
''Στη μανταμ Φωφω''ο Αριστος
''Ναι,πολυ τη συμπαθησα τη μανταμ''η Φροσω
Και σπιτωθηκε η Φροσω,αμ'επος αμ'εργον
Και καλοπερνουσε στη μανταμ,με τα ρουχα της τα φινα και
τα μοντερνα,με τις ταχτικες εξοδους στα σικ μαγαζια,του κα-
λης κοινωνιας.,και σιγα-σιγα πηρε τον αερα.Εγκλιματισθη-
κε πληρως
''Τεταρτον,θ'αλλαξεις ονομα''ο Αριστος
''Ν'αλλαξω''η Φροσω
''Απο σημερα θα λεγεσαι Υβοννη,φινο και σικατο ονομα'
την βαφτισε ο Αριστος
''Υβοννη,πολυ μ'αρεσει''χαρηκε η Φροσω,...μπαρντον η
Υβοννη
''Και Πεμπτον,θα εργασθεις'' ειπε ο Αριστος.
''Να εργασθω'' δεχτηκε η Υβοννη
''Στη μανταμ''συνεχισε ο Αριστος.
''Στη μανταμ''συμφωνησε η Υβοννη
''Θα πληρωνεσε με ποσοστα''την πληροφορεσε ο Αριστος
Τις ειπε το ποσοστο
''Συμφωνω''συμφωνησε η Υβοννη
Κι οπως σε καθε καλη και οργανωμενη τραμπα τηρηθηκαν
κατα γραμμα οι συμφωνιες.
Η μανταμ κατοπιν συμφωνιας την εστελνε σε διαφορους
κυριους.Οι κυριοι την παραλαμβαναν και της οριζαν την
εργασια που ηθελαν να τους προσφερει.Την τιμη της εργα-
σιας την ειχαν προκαταβαλει στην μανταμ.Η Υβοννη
επρεπε να ικανοποιει πληρως τους υψηλους πελατες,ολες
τις επιθυμιες τους,χωρις σχολια,με αμειωτη επαγγελματικη
συνειδηση,να μενουν απολυτα ευχαριστημενοι.Το ποσοστο
που της αναλογουσε το επερνε ο Αριστος στο ακεραιο.
''Ξερεις τωρα πως ειναι αυτα τα πραγματα.Αν γινει καμια
στραβη και ψαξουν τις καταθεσεις να μην βρουν ουτε σεντς
στ'ονομα σου να κατασχουν.Επειτα οι κυριοι εχουν τον τροπο
να καλυψουν οτιδηποτε συμβει.Μην ανησυχεις''την καθησυχασε
ο Αριστος
''Οπως νομιζεις'' συμφωνησε η Υβοννη
Και συνεχιστηκε απροσκοπτα η συναλλαγη της Υβοννης
με τον καλο κοσμο.Με ακρα εχεμυθεια.
.
[Επειδη ολα τα πραγματα στον κοσμο εχουν ενα τελος,ετσι
και η τραμπα με την Υβοννη ειχε ενα τελος.Νομος απαραβατος
του εμποριου.Την Ανοδο την διαδεχεται η Καθοδος.Η Υφεση.
Καθε προιον εχει ημερομηνια ληξης.Απ'αυτον τον Παγκοσμιο
Κανονα του Εμποριου δεν ξεφυγε και το Εμπορευμα-Υβοννη.
Η φρεσκια σαρκα μαραθηκε.Ηρθε καινουργιο φρεσκο εμπορευμα.
Προσφορα και Ζητηση.Το παλιο εμπορευμα στα Αζητητα.
Ζημια.Επρεπε να ξεσκαρταρουν.Να το πεταξουν.
''Ξερεις,δεν βγενω,εχω ζημια''δηλωσε η μανταμ στην Υβοννη
''Θ'αλλαξουν τα πραγματα''ειπε η Υβοννη
''Δεν το βλεπω,μωρο μου.Καινουργιο πραμα μπηκε,φρεσκο,και
μεις με το σκαρτο,δεν γινεται''επεμενε η μανταμ
''Τι θελεις να πεις;'' ρωτησε ανησυχη η Υβοννη
''Να,τερμα.Δεν υπαρχει Ζητηση.Ζημιωνουμαι''ειπε η μανταμ
''Και τι θα γινει;'' τη ρωτησε πιο πολυ ανησυχη η Υβοννη
''Τελειωνει η Συμφωνια που καναμε .Να ψαξεις να βρεις
αλλου δουλεια.Εδω τερματισες''απαντησε ψυχρα η μανταμ
''Ο Αριστος τι λεει;'' ρωτησε πολυ πιο ανησυχη η Υβοννη
''Συμφωνει'' απαντησε μονολεκτικα η μανταμ
''Αυριο τα μαζευεις'' συνεχισε η μανταμ
.
Η Υβοννη ρωτησε τον Αριστο
''Τι θα κανουμε;''
''Συγνωμη ,δεν καταλαβες ,μονη σου θα κανεις'' απαντησε
ενοχλημενος ο Αριστος
''Δηλαδη;τι εννοεις;'' τολμησε να ρωτησει η Υβοννη
''Να χωριζουμε ,και ζεις μονη σου,για παρτι σου'' απαν-
τησε ψυχρα ο Αριστος
''Και τα χρηματα;''τον ρωτησε η Υβοννη διστακτικα
''Να τα υπολογισουμε,να παρεις'' ειπε πιο ψυχρα ο Αριστος
Και καθισαν να τα υπολογισουν,δηλαδη ο Αριστος τα υπο-
λογισε
Τοσα εξοδα τα μαθηματα,τοσα εξοδα τα ρουχα,τοσα τα φαγητα,
τοσα τα ταξι για τις μετακινησεις,τοσα η εργασια του Αριστου,
τοσα ο ταδε να πιαστει να μην προχωρησει η ερευνα,τοσο εκεινο,
τοσο τ'αλλο εχουμε και λεμε.
Εσοδα μειον τα Εξοδα το Υπολοιπον ειναι τοσο.
''Εχεις να το λαβεις'' τερματισε τα Λογιστικα ο Αριστος
Εκεινη ειχε κατεβασμενο το κεφαλι.Ο Αριστος την κοιταξε.
''Αλλα να ξερεις,εμενα ξεχασε με,παρτιδες μαζι σου δεν
θελω.Σου φερθηκα σπαθι.Ναι;Εγω σε ανεβασα.Αχαριστος
δεν ημουνα.''σταματησε,εκεινη ειχε κατεβασμενο το κεφαλι,
ετρεμε
''Θα σου δωσω το Υπολοιπο ποσο και τερμα μαζι μου.Χωρι-
ζουμε μια για παντα ''συνεχισε ψυχρα ο Αριστος τονιζοντας
μια-μια τις λεξεις του
''Δεν θελω τα χρηματα.Κρατησε τα.Μην μ'αφηνεις''τον ικε-
τευσε.
''Τερμα''
''Οχι,μην με παρατας.Θα κανω οτι μου πεις''
''Βαρεθηκα.Φυγε''
''Οχι.Σε παρακαλω.Μη με διωχνεις.Δεν μπορω μονη μου.
Σ'εχω αναγκη.Δεν θ'αντεξω'' τον εκλιπαρουσε
Εκεινος ψυχρος ,αδιαφορος
''Θα κανεις οτι σου'πω''
''Οτι θες εσυ θα κανω''
''Η δουλεια με την μανταμ και τους κυριους ελαβε τελος.
Θα την ξεχασεις,σαν να μην εγινε ποτε.''σταματησε.''Κατα-
λαβες;''
Εκεινη κουνησε καταφατικα το κεφαλι της χωρις να το ση-
κωσει.
''Απο αυριο πιανεις ποστο στο δρομο''της ειπε το ονομα του
δρομο ,την περιοχη και το σημειο που ακριβως θα στεκονταν
και την ταριφα που θα ζητουσε απο τους υποψηφιους πελατες
Συμφωνησε
.
Στα σκοτεινα,σ'εκεινο το ποστο το ονομα της μονο της θυμιζει
το περασμα της απο την υψηλη κοινωνια.
Υβοννη
.
.
.
απο ''ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΝΟΣ ΑΦΕΛΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥ''
[from ''THE DIARY OF AN IDIOT MAN'']
.
.
.


.
.
απο ''ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΝΟΣ ΑΦΕΛΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥ''
[from ''THE DIARY OF AN IDIOT MAN'']
.
.
Κυριακη,10:20,πρωι
στο σταθμο του Ηλεκτρικου στο Μοναστηρακι,το τρενο εχει
καθυστερηση,ο κοσμος περιμενει,βουβος,σχεδον ακινητοποιημενος,
πανω στην επιφανεια της πολης εξελισσεται μια διαδηλωση,απο
την Ομονοια διαμεσου της Σταδιου προς το Συνταγμα
.
Κυριακη 11:30,πρωι
το τρενο σταματαει στο σταθμο του Ταυρου,πολυς κοσμος περι-
μενει στην αποβαθρα,περιμενει να κατεβουν αυτοι που ειναι
στο τρενο,κι επειτα μπουκαρει βιαστικα μεσα στα βαγονια,στοι-
βαζεται οπως -οπως,οι πορτες κλεινουν,το τρενο ξεκιναει,ειναι
σιγουροι πως νομοτελειακα σ'ενα- δυο λεπτα θα φθασουν
στον σταθμο της Καλλιθεας,οπως καθε μερα,σκεφτηκε πως αν
σημερα απο καποια ιδιοτροπια του χωροχρονου δεν εφθαναν σ'ενα-
δυο λεπτα στη Καλλιθεα,αλλα μετα απο 3 ωρες,τι θα αλλαζε
στη ζωη τους;στις σκεψεις τους; στις συνηθειες τους;ανατροπες
φυσικων νομων δεν γινονται,το τρενο εφτασε ακριβως σε 1 λεπτο
και 49 δευτερολεπτα στο σταθμο,κανενας δεν καταλαβε ποιον κινδυνο
διετρεξαν
.
Δευτερα,12:18μμ,
στο Μοναστηρακι,στην καφετερια ,εξω,διπλα απ'τις γραμμες του
τρενου,λιγο πιο κατω απ'τη Στοα του Ατταλου,τριτο τραπεζι απ'
τα αριστερα,παραγγειλε καπουτσινο πριν 20 λεπτα,μια πολιτικη
εφημεριδα διπλωμενη πανω στο τραπεζι δεξια του,πισω του πλαι
δεξια ενα νεαρο ζευγαρι τουριστων,αριστερα στο διπλανο τραπεζι
μια κοπελα περιπου 20 χρονων,το τραπεζι μπροστα του αδειο,πριν
2 λεπτα ακριβως εφυγε ο ανθρωπος,που καθονταν σ'αυτο,μια γυ-
ναικα περιπου 40 χρονων,το κινητο χτυπησε 2 φορες,την πρωτη
φορα μιλησε 3 λεπτα και την δευτερη 1 λεπτο,μονολεκτικα ,''ναι'',
''οχι'',΄΄καταλαβα'',σιγουρα'',πηρε μια φορα ,δεν εγινε η συνδεση,
δεν εβγαλε τσιγαρα,δεν καπνιζει,την εφημεριδα μεχρι αυτη τη στιγ-
μη,12:32 δεν την ανοιξε,

[Ολο αυτο ακουγεται σαν αναφορα καποιου χαφιε
η' σαν παρατηρησεις ενος τριτοετους σπουδαστη της Κοινωνιολογιας]
.
Τεταρτη,11:35,πρωι
στην Αιολου,στη καφετερια που συχναζει,εξω,η μερα ζεστη,η γκαρσο-
να μια νεαρη κοπελα ηρθε στο τραπεζι,τον χαιρετησε,τον γνωριζε σαν
τακτικο πελατη,της χαμογελασε,παραγγειλε εσπρεσο,περιμενε να τον
φερει,ηρθε η κοπελα και σερβεριστηκε,την πληρωσε,της ειπε ''τα
ρεστα δικα σου'',''σαν να παιζω ποκερ ''σκεφτηκε,εκεινη ειπε ''ευχα-
ριστω'',την προλαβε πριν φυγει ''θελω να γνωριστουμε'' ,η κοπελα
αιφνιδιαστηκε,κοκκινησε το προσωπο της,''τι ειπατε κυριε;'' ,η φω-
νη της ετρεμε,''θελω να σε γνωρισω'' της ειπε,αλλαζοντας το ρημα
''γνωριζω'' απο την παθητικη στην ενεργετικη φωνη,η κοπελα δεν απαν-
τησε ,εφυγε να συνεχισει τη δουλεια της,εκεινος ξεχασε το συμβαν,
παρακολουθουσε μηχανικα τους ανθρωπους που περνουσαν πανω-κατω
στον εμπορικο δρομο,απο την αφηρημαδα του τον εβγαλε μια φωνη,ηταν
η κοπελα,''που θελετε να συναντηθουμε;'',την ρωτησε τι ωρα σχολαει,
του ειπε:''στις 4'',κοιταξε το ρολοι του,13.10,''καλα,θα περασω εκεινη την
ωρα να σε παρω'',η κοπελα ειπε:''ενταξει'',εφυγε,εμεινε μεχρι τις
13:30,σηκωθηκε κι εφυγε,νοτια προς την Ερμου
.
[Ολα αυτα μεταξυ δυο ανθρωπων εγιναν στον χρονο απο τις 11:35
το πρωι εως τις 13:30
Τι θα γινει στον χρονο μετα τις 4μμ; και ποσο θα διαρκεσει;ποια
θα ειναι τα γεγονοτα του;
Και πως θα μεταβαλλονταν η ιστορια αν το τριτο προσωπο αλλαζε
σε πρωτο προσωπο;]
.
.
.
J.L.Borges[Interview]Video
.
ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΜΕ ΤΙΣ ΣΕΛΙΔΕΣ,
ΠΟΥ ΔΙΑΚΛΑΔΙΖΩΝΤΑΙ
[Αφιερωμενο στον Χορχε Λουις Μπορχες]
EL BOOK DE PAGES QUE SE BIFURCAN
[Dedicated to Jorge Luis Borges]
.
.
.
Jorge Luis Borges-from ''100 Paintings'' c.n.couvelis
.
.
J.L.Borges[nterview]-English subtitles
.

.
.
.
ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΜΕ ΤΙΣ ΣΕΛΙΔΕΣ,
ΠΟΥ ΔΙΑΚΛΑΔΙΖΩΝΤΑΙ
[Αφιερωμενο στον Χορχε Λουις Μπορχες]
EL BOOK DE PAGES QUE SE BIFURCAN
[Dedicated to Jorge Luis Borges]
.
.
Ο Jorge Francisco Isidoro Luis Borges Acevedo
δουλευε σαν βιβλιοθηκαριος στην Δημοτικη Βι-
βλιοθηκη του Μπουενος Αιρες στο παραρτημα
Μιγκελ Κανα,σε μια εργατικη περιοχη,καταλογογρα-
φουσε βιβλια,μεχρι 100,τελειωνε γρηγορα ,μεσα σε
μια ωρα περιπου,για να περασει την υπολοιπη ωρα
περιφερονταν στους διαδρομους της βιβλιοθηκη,κατε-
βαινε και στο υπογειο,επαιρνε βιβλια απο τα ραφια,δια-
βαζε πρωτα τον τιτλο στο εξωφυλλο και το ονομα του
συγγραφεα,την ημερομηνια της εκδοσης,ποιος ηταν ο
εκδοτικος οικος, επειτα το ανοιγε σε καποια σελιδα και
διαβαζε καποιες γραμμες του κειμενου,συνεχιζε στην
επομενη σελιδα η' σε καποια αλλη,πιο μπροστα η' πιο
πισω,πολλες φορες πηγαινε στις τελευταιες σελιδες του
βιβλιου και διαβαζε την βιβλιογραφια,αν υπηρχε,και τις
αλλες εκδοσεις του συγγραφεα,σημειωνε καποια εργα και
επειτα εψαχνε στη βιβλιοθηκη να τα βρει,τα εβρισκε και
ακολουθουσε την ιδια τακτικη,απο αυτα εβρισκε αλλα,
του εκανε εντυπωση πως ενω η βιβλιοθηκη περιειχε συγ-
κεκριμενο,πεπερασμενο, αριθμο βιβλων,που συνεχως εμ-
πλουτιζονταν με καινουργια,πεπερασμενου αριθμου βι-
βλια,πως εβρισκε οποιο βιβλιο αναζητουσε και μαλιστα
το εβρισκε σ'ολες τις εκδοσεις του,στη γλωσσα που γρα-
φτηκε του,αλλα και σ'ολες τις ξενογλωσσες εκδοσεις του,
στις μεταφρασεις του, εβρισκε ακομα ολα τα βιβλια που
γραφτηκαν γι'αυτο,ολες τις κριτικες,ολες τις μελετες,γενι-
κα καθε βιβλιο που εχει προελθει απο αυτο το εργο,με το
περασμα του χρονου η βιβλιοθηκη του φανηκε πως μεγα-
λωσε απειρα τις διαστασεις της,ισοδυναμουσε με το συμ-
παν,το περιειχε,εκεινος κυκλοφορουσε μεσα σ'αυτον τον
τεραστιο χωρο σαν να κυκλοφορουσε μεσα σε εναν
πολυπλοκο λαβυρινθο,ατελειωτο,σ'αυτο τον λαβυριν-
θο παντα ερχονταν αντιμετωπος με διαφορα παραξενα
και παραδοξα,ανακαλυπτε εργα που ειχαν ημερομηνια
εκδοσης σε χρονο μελλοντικο,μαλιστα πολλα χρονια
μετα,υπηρχαν εργα συγγραφεων που ποτε δεν τα εγρα-
ψαν,δεν υπαρχουν στην επισημη βιβλιογραφια τους,πολ-
λα απο αυτα τα εργα ειναι ασημαντα,πολλα ειναι πολυ
ανωτερα απο τα βεβαιωμενα εργα του συγγραφεα,βρηκε,
και συνεχως βρισκει,εργα συγγραφεων που ποτε δεν
υπηρξαν στη ζωη,ανυπαρκτων,και το παραξενο ειναι
πως υπαρχουν υπαρκτα βιβλια,τα βρηκε,υπαρκτων
συγγραφεων που αναφερονται σ'αυτα,και μαλιστα
εμπεριστατωμενες μελετες γι'αυτα τα εργα,παραξενα
εβρισκε συνεχεια στη βιβλιοθηκη,στην Ιλιαδα του Ομη-
ρου,εκδοση Οξφορδης,1954,ανακαλυψε ενα λαθος,μια
παρατυπια της εκδοσης,απο τον στιχο 101 της θ' ραψω-
διας σταματαει η διηγηση του επους κι αρχιζει
η τραγωδια ''Αμλετ'' του Σαιξπηρ,απο τη σελιδα 35,
εκδοσης 1845,London,Artificial Works,στη σελιδα 101
η τραγωδια συνεχιζεται απο το Canto I του Ezra Pound,
εκδοση 1971,New York's Letters,αρχιζοντας απο τους
στιχους:
And then went down to the ship
Set keel to breakers,forth on the godly sea,and
We set up mast and sail on that swart ship,
μεχρι τους στιχους:
And he strong with the blood,said then:''Odysseus
Shalt return through spiteful Neptune,over dark seas,
Lose all companions''Then Anticlea came
Lie quiet Divus,I mean,that is Andreas Divus,
In officina Wechell,1538,out of Homer
And he sailed,by Sirens and thence outwards and away
And unto Crice,
Venerandam,
In the Cretan's phrase,with the golden crown,Aphrodite,
Cypri munimenta sortita est,mirthful,oricalchi,with golden
Girdle and breat bands,thou with dark eylinds
Bearing the golden bough of Argicidia,So that:
και συνεχιζε με τον ''Δον Κιχωτη''του Θερβαντες,απο τη
σελιδα 237,Αργεντινικη εκδοση το 1932 του λογοτεχνικου
περιοδικου Sur σε επιμελεια της Βικτοριας Οκαμπο,και
του ιδιου του Borges,στη σελιδα 344 συνεχιζε απο τον 102
στιχο της θ' ραψωδιας της Ιλιαδας:
ω γερον η' μαλα δη σε νεοι τειρουσι μαχηται,
ση δε βιη λελυται,χαλεπον δε σε γηρας οπαζει,
ηπεδανος δε νυ τοι θεραπων,βραδεες δε τοι ιπποι
εκλεισε το βιβλιο σ'εκεινο το σημειο,κοιταξε το μεγαλο
ρολοι στο τοιχο,ειχε ακριβως 2 ωρες και 10 λεπτα μεχρι
να σχολασει,κατεβηκε στο υπογειο της βιβλιοθηκης
καθισε σ'ενα γραφειο και σ'ενα λευκο χαρτι αρχιζε
να γραφει,εγραφε διαφορες σελιδες,και τις αφηνε εκει
στο συρταρι,οπως εκανε καθε μερα,μια μερα ανοιξε ενα
βιβλιο με τις ''Χιλιες και μια Νυχτες ,της Σεχραζατ'',Αγγλικη
Εκδοση,1941,σε μεταφραση του Πιτσαρντ Φρανσις Μπαρτον ,
στα περιεχομενα διαβασε πως περιεχει ανατυπωμενα τα χειρο-
γραφα της πρωτης εκδοσης της Καλκουτας με τίτλο The Ara-
bian Nights Entertainments in the Original Arabic (1814-1818),
την πρώτη έκδοση του Μπουλάκ (1251/1835) στα αραβικά,
την δεύτερη τετράτομη έκδοση της Καλκούτας με τίτλο The
Alif Laila of the Book of the Thousand Nights and one Night
Commonly known as "The Arabian Nights Entertainments"
(1839-42), την έκδοση του Βρότσλαβ Tausend und Eine Nacht
einer Handschrift aus Tunis heraus gegeben (1825-43), καθώς
και τις μεταγενέστερες εκδόσεις του Μπουλάκ (δεύτερο μισό
19ου αι.) και του Καΐρου (1302/1910) που αποτέλεσαν τη βά-
ση για μεταγενέστερες εκδόσεις και μεταφράσεις κατά το 19ο
και 20ό αιώνα.
στην αρχη ξεφυλλιζοντας με σειρα και προσεχτικα το βιβλιο
βρηκε και την παρτιτουρα της συμφωνικης σουιτας''Σεχρα-
ζαντ'' του Νικολαι Ριμσκυ Κορσακοφ,εκδοση 1888,Αγια Πε-
τρουπολη,γυριζε τις σελιδες,του φανηκε πως το βιβλιο
αυξανε σε σελιδες,χωρις ταυτοχρονα να μεγαλωνει το
βαρος του,μεσα στις σελιδες του βρηκε πολλα βιβλια,που
τα ειχε συναντησει στα ραφια της βιβλιοθηκης,κι επειδη
τα βιβλια της βιβλιοθηκης ειχαν γινει απειρα σε αριθμο,
το βιβλιο αυτο,που κρατουσε στα χερια του του φαινονταν
κατα συνεπεια πως περιειχε απειρα βιβλια,οσα εχουν εκδοθει,
αλλα και οσα δεν εχουν εκδοθει,και θα εκδοθουν στο μελλον,
απο υπαρκτους και απο ανυπαρκτους συγγραφεις,υπαρκτα
και ανυπαρκτα βιβλια,γυριζε μπροστα και πισω τις σελιδες,
ιδια απειροτητα,τυχαινε ενα βιβλιο να το βρισκει το ιδιο ακρι-
βως σε διαφορες θεσεις,σαν να περιεχονταν εκτος απο το βι-
βλιο και ολα τα βιβλια της ιδιας εκδοσης,συναντουσε και
μεγαλο,απειρο αριθμο,αγραφων σελιδων,γυριζοντας μια
αγραφη σελιδα πισω εβρισκε απειρες,σχεδον,γραμμενες σε-
λιδες,απο τη στιγμη που ανακαλυψε αυτο το βιβλιο,καθε
μερα,που πηγαινε στη βιβλιοθηκη το αναζητουσε και το
ξεφυλλιζε,μια μερα στη σελιδα 18991986 ειδε ενα εργο,ο
τιτλος του ηταν :Histotia universal de la Infinity,εκδοση Sur,
Buenos Aires,Argentine,1944,στο ονομα του συγγραφεα δια-
βασε το δικο του ονομα:Jorge Luis Borges,το εργο περιειχε
ολα τα κειμενα που εγραφε καθημερινα στο υπογειο της βι-
βλιοθηκης,σε καποια αλλη σελιδα βρηκε ενα διηγημα,με τι-
τλο:El Book de Pages que se bifurcan[Ο κηπος με τις Σελιδες,
που Διακλαδιζωνται],χωρις αλλες πληροφοριες,εκδοσης και
συγγραφεα,εκλεισε το βιβλιο,κοιταξε το μεγαλο ρολοι στον
τοιχο,με δυσκολια ξεχωρισε την ωρα,τελευταια ειχε μειωθει
αρκετα η οραση του,ειχε μιση ωρα στη διαθεση του να γρα-
ψει,κατεβηκε προσεκτικα τη σκαλα στο υπογειο,καθισε στη
συνηθισμενη θεση του,πηρε ενα λευκο χαρτι και πανω του
εγραψε αργα,προσεχοντας τα γραμματα του να ειναι οσο το
δυνατον ευαναγνωστα:
Nadie rebaje a lagrima o reproche esta declarasion de la
maestria de Dios,que con magnifica ironia me dio a la vez
los libros y la noche
[Κανενας δεν θα πρεπει να διαβασει μοιρολατρικα η' προσ-
βλητικα αυτη την εκδηλωση του μεγαλειου του Θεου,που με
τοση λαμπρη ειρωνια μου χαρισε ταυτοχρονα τα βιβλια και
τη νυχτα]
με την τελευταια λεξη noche[νυχτα] εννοουσε την τυφλωση
[blindness],αυτη ηταν η τελευταια φραση που εγραψε και ειδε,
πριν κλειστει στον λαβυρινθο των βιβλιων και της νυχτας,ηταν
το 1958,20 χρονια ειχαν περασει απο το 1938 π0υ χτυπησε
σοβαρα στο κεφαλι σε ατυχημα στο Νοτο[El Sur],μια ιστορια
[ficcion]που τον ακολουθουσε απο παλια,οταν πριν το 1914,
ο πατερας του Χορχε Γκιγερμο Μπορχες,αναγκασθηκε να
εγκαταλειψει το επαγγελμα του δικηγορου,που εξασκουσε
εξαιτιας της σταδιακης τυφλωσης,
ο κυκλος εκλεισε,σκεφτηκε,για να ξαναρχισει,ατερμονα,
οταν σχολασε απ'τη δουλεια στη βιβλιοθηκη βγηκε στο δρομο,
οπως καθε μερα θα επερνε το τραμ για το σπιτι,στις 3:15 μμ
ακριβως,τωρα συνεχως η μετακινηση του δυσκολευε,ηταν
το ετος 1946,τα πολιτικα πραγματα αλλαξαν,στην εξουσια
ανεβηκε καποιος δικτατορας,δεν τον ονοματισε,να μην μει-
νει το ονομα του στη ιστορια,να ξεχασθει μαζι με την κο-
πρια του,το ξερει,σε λιγο καιρο θα τον απολυσουν απ'τη θε-
ση στη βιβλιοθηκη,αν φυσικα μπορεσουν αυτοι οι ηλιθιοι να
τον βρουν μεσα στον λαβυρινθο των βιβλιων και της νυχτας,
μεσα στο τραμ που τον μετεφερνε στον λαβυρινθο του Μπου-
νος Αιρες σκεφτηκε για τις δικτατοριες:
Οι δικτατοριες τρεφουν την καταπιεση,οι δικτατοριες τρεφουν
την δουλικοτητα,οι δικτατοριες τρεφουν την σκληροτητα,ακομα
ποιο απεχθες ειναι το γεγονος πως τρεφουν την ηλιθιοτητα.
Σε λιγο θα εφτανε σπιτι,τωρα γνωριζε πολυ καλα ,πως μην
μπορωντας να διαβασει και να γραψει πια,θα ανοιγε τον κυ-
κλο του,να κλεισει και να περιστρεψει ατερμονα ολες τις α-
πειρες αφηγησεις[ficciones],που διακλαδιζωνται στο χωρο και
στον χρονο,πριν τωρα μετα
στον κυκλο του Borges,The Borgesian Cyclopaedia
.
.
.
ΟΔΥΣΣΕΙΑ-ΟΔΥΣΣΕΑΣ
ΤΑ ΛΙΜΑΝΙΑ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ
ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ
ΛΙΣΑΒΩΝΑ,ΜΑΡΙΑ ΝΤΟΛΟΡΕΣ
ODYSSEA
THE PORTS OF ULYSSES
FROM THE STORIES OF ULLYSES
LISBON,MARIA DOLORES
.
.
.

[φωτο χ.ν.κουβελης]
.
.
ΟΔΥΣΣΕΙΑ-ΟΔΥΣΣΕΑΣ
ΤΑ ΛΙΜΑΝΙΑ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ
ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ:
ΛΙΣΑΒΩΝΑ-ΜΑΡΙΑ ΝΤΟΛΟΡΕΣ
.
.
''ηταν στη Λισαβωνα,που τη γνωρισα,ητανε ομορ-
φη πολυ,το χρωμα της ηταν μελαχροινο,τα ματια
μαυρα τεραστια,μετριο αναστημα,19 χρονων,την
ελεγαν Μαρια Ντολορες,στο μπουρδελο δουλευε
απο 15 χρονων,την ειχε παει στην μανταμ ο πατερας
της,την πουλησε για ενα μικρο ποσο,που του εδωσε,
μ'αυτο ταισε τα μικροτερα αδερφια της,εξι τον αριθ-
μο,κι εκεινη τους εστελνε χρηματα να βοηθησει,οσο
μπορουσε,ητανε εξυπνη κοπελλα,ειχε και χιουμορ,γε-
λουσε συχνα,κυματιστο γελιο,ξαφνικα σταματουσε,με
κοιτουσε ισια στα ματια,το προσωπο της σοβαρευε,πο-
σο μου αρεσε εκεινη η λυπημενη γλυκεια εκφραση στο
προσωπο της,λεφτα περα απο τα συμφωνημενα με την
μανταμ δεν μου ζητησε,με παρακαλεσε να μην της κα-
νω δωρα,δεν ηθελε,''τα δωρα''.ελεγε,''προκαλουν εξαρ-
τηση,κι εγω θελω να'μαι ελευθερη'',την καταλαβαινα
και σεβαστηκα τη θεληση της,παντα οταν το καραβι
εφτανε στη Λισαβωνα σ'αυτη πηγαινα,χαιρονταν πο-
λυ οταν μ'ξαναβλεπε,μ'αγκαλιαζε και με φιλουσε,επει-
τα ξεσπουσε σε λυγμους,ετρεμε ολοκληρη,προσπαθου-
σα να την ησυχασω,''φοβαμαι '',μου ελεγε,''μηπως
δεν ξαναρθεις,μηπως δεν σε ξαναδω,φοβαμαι τη
θαλασσα,μηπως γνωρισεις αλλη γυναικα και παν-
τρευτεις και μενα με ξεχασεις,με σιχαθεις,και δεν
θελεις να'χεις σχεση μαζι μου'',της επερνα το προ-
σωπο στα χερια μου,την κοιτουσα,ποσο αθωα μου
φαινονταν τα ματια της,ηρεμουσε,την εβγαζα βολ-
τα,περπατουσαμε με τις ωρες στους δρομους της
πολης,ενιωθε σαν μικρο παιδι,''ποτε δεν εκανα βολ-
τα οταν ημουν παιδι'',ελεγε ,''ουτε κι οταν μεγαλωσα,
με σενα πρωτη φορα βγηκα βολτα'',την πηγαινα σι-
νεμα,της αρεσαν τα μιουζικαλς,και οι ταινιες της
Μερελιν,σε εστιατοριο δεν ηθελε να παμε για φα-
γητο,προτιμουσε τα ζαχαροπλαστεια,επαιρνε συνη-
θως παστα σοκκολατα ,το καλοκαιρι ετρωγε παγωτο,
κρεμα -κακαο-φραουλα με σιροπι βισσινο,οσες μερες
εμενα στη Λισαβωνα δεν πηγαινε μ'αλλον πελατη,
ηταν μαζι μου συνεχεια,τα βραδια πηγαιναμε σε
κλαμπ,της αρεσαν πολυ τα φαντος,αγαπημενη της τρα-
γουδιστρια ηταν η Αμαλια Ροντριγκες,καποτε ειχαμε
παει σε μια συναυλια της,οταν γυριζαμε σπιτι,θυμα-
μαι,στο ταξι εγυρε στον ωμο μου και την ακουσα να
μου ψιθυριζει:''θελω να σ'αρεσει,ειναι η Λισαβωνα,
η Πορτογαλια'',της εσφιξα το χερι και το κρατησα με-
χρι,που φτασαμε σπιτι,στο κλαμπ χορευε ολη την ωρα,
που μεναμε εκει,εγω δεν σηκωνομουν για χορο ,δεν
ηξερα τους χορους τους,χορευε με διαφορους καβ-
βαλιερους,νεαρους που βρισκονταν εκει να διακεδα-
σουν,ηταν χαρμα να την βλεπεις πως χορευε,με τι παθος
και τι ρυθμο,μια θεα,αργα τη νυχτα μετα τα μεσανυχτα
γυρνουσαμε σπιτι,ξυπνουσαμε την αλλη μερα αργα το
μεσημερι,και την τελευταια νυχτα,πριν φυγω,ξενυχτου-
σαμε,ξημεροναμε,και δεν κοιμομασταν μεχρι να χωρι-
στουμε,''η καρδια μου θα σπασει'',μου ελεγε οταν ετοι-
μαζα τα πραγματα μου να φυγω,''θα γυρισω συντομα'',
της ελεγα,''μην φοβασαι'',ποτε δεν με συνοδευε ως το
καραβι,δεν ηθελε να δει το καραβι να απομακρυνεται,
να φευγει,''δεν το αντεχω,να το δω να χανεται'',ελεγε,
''και να σε παιρνει μαζι του,να μην σ'εχω'',εμενε ξαγρυ-
πνη στη καμαρα της στα σκοτεινα,ξαπλωμενη με τα ρου-
χα της στο κρεβατι μεχρι την αλλη μερα,
.
Φτασαμε στο λιμανι της Λισαβωνας,κατεβηκα απ'το κα-
ραβι κι ετρεξα να τη βρω, η μανταμ μου ειπε πως η
Μαρια-Ντολορες ειχε δυο μηνες που ειχε φυγει απο τη
Λισαβωνα,ταραχτηκα,κοπηκε η φωνη μου,τα ποδια μου
ετρεμαν,καταφερα να την ρωτησω που πηγε,μου ειπε:
''Στην Αμερικη'',''Στην Αμερικη;τι παει να κανει εκει;''
ρωτησα την μανταμ με αγωνια,δεν μου απαντησε αμε-
σως,σαν να δισταζε,την ξαναρωτησα:''Γιατι;Ποτε θα γυ-
ρισει;''''Δεν θα ξαναγυρισει'',μου ειπε η μανταμ,''παν-
τρευτηκε εναν Αμερικανο,πλουσιο,τραπεζιτη,το​ν γνωρι-
σε εδω στη Λισαβωνα,εκεινος την ερωτευτηκε,την πηρε
μαζι του στη Νεα Υορκη,στο Μανχαταν κι εκει παντρευ-
τηκαν,οπως μου τηλεγραφησαν.Αν θες να σου δωσω το
ονομα του και τη διευθυνση'',η μανταμ πηρε ενα χαρτι
να γραψει,της ειπα:''Ευχαριστω,μην την γραφεις,δεν υ-
παρχει λογος'', της αφησα ενα χαρτονομισμα κι εφυ-
γα,
Μετα απο ενα μηνα φταναμε στη Νεα Υορκη,ειδα τους
ουρανοξυστες του Μανχαταν,η καρδια μου σφιχτηκε,οσες
μερες μειναμε στο λιμανι δεν κατεβηκα απο το καραβι,ω-
σπου περασε ο καιρος ,που ειχαμε να μεινουμε και φυγα-
με''.
.
.
.
ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ
[ΦΟΒΟΥ ΤΟΥΣ ΔΑΝΑΟΥΣ ΚΑΙ ΔΩΡΑ ΦΕΡΟΝΤΑΣ]
ΑΠΟ ΤΟ ΣΚΑΛΕΤΟ ΤΟΥ ΠΟΚΕΡ ΣΤΟ ΣΚΑΛΕΤΟ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ
.
.
.

.
.
ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ
[ΦΟΒΟΥ ΤΟΥΣ ΔΑΝΑΟΥΣ ΚΑΙ ΔΩΡΑ ΦΕΡΟΝΤΑΣ]
ΑΠΟ ΤΟ ΣΚΑΛΕΤΟ ΤΟΥ ΠΟΚΕΡ ΣΤΟ ΣΚΑΛΕΤΟ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ
.
.
Ειναι τρεις,να πουμε,συνενες,λαμογια και ψαχνουνε για κοροιδο
να'χει παθος για το χαρτι,το τζογο και να'χει και χρημα,του την πε-
φτουν και κανουν σικε καρε,και στηνεται η μηχανη,του Σκαλετο,
απανωτα χτυπηματα,μπλοφαρισματα,μια απο δω μια απο κει,βανω
και ξαναβανω,ντακορδο και πασσο,του τα παιρνουν στο σιγανο και
ησυχο μεχρι σεντσι,τον αποψιλωνουν ,και το κοροιδο δεν την ψιλια-
ζεται τη φτιαξη,καθοτι δεν υποψιαζεται πως ειναι συνεργειο,συν-
εταιρεια να του τα μασησουν,αγνωστοι μεταξυ τους,δεν μιλιουνται,
βριζουντε συναμεταξυ τους,τσακωμος αδερφακι μου,ασε που οι δυο
απ'τους τρεις χασανε,ομοιοπαθεις,σου λεει,κι ειναι να τους κλενε οι
ρεγγες,που να ξερει τ'ανθρωπακι πως ολα αυτα ειναι θεατρο,κολπο,
να τον τυλιξουνε λαχανο ντολμα,να του τα φανε,μη γνωριζοντας πως
συναμεταξυ τους μετα το καρε, το σουφρωμα να πουμε,συνεδριαζουν
ησυχως και μοιραζουν δια του τρια ισοποσα τα λεφτα του κοροιδου,εις
υγεια του,εκτος κι αν υπαρχει αρχηγος,ο μεγαλος, και παιρνει αυτος
τη μεριδα του λεοντος,το ψαχνο, κι αι αλλοι αρκουνται στα νομιμα
ποσοστα,
ετσι και στη πολιτικη,στηνεται Σκαλετο εις βαρος ενος κοροιδου κι
αυτος ο εις ενας ειναι ο κοσμακης,ο απλος ανθρωπακος,ας τον πουμε
λαο,λαουτζικο,του την στηνουν το λοιπον τρεις συνενες,δηλαδη συν-
εργασιας,πονηροι,ας πεσουν στο τραπεζι ονοματα :κομματα,βουλευ-
ταδες και οι συναμεταξη τους συμετοχοι του υψηλοφρονως κεφαλαιου,
εγχωριου και ουνιβερσαλις κι απο δω τον εχουν ,απο κει τον εχουν ,του
περνουν και μετρα-ξεμετρα,κανουν και το παγωνι πως ταχα δεν τα βρι-
σκουν,πως ταχα-ταχα διαφωνουν,και στηνουν στο αβλεπι το γκροσο
κολπο και τον κουμαντερνουν τον κοσμακη αιωνιως και τυμπανιως
μεχρι τελικης πτωσεως,στο αμην τετελεσται κι αυτοι ,οι συνενες δηλα-
δη,ζησονται αει κερδοσκοπουντες πλουσιως, και ασυστολως
.
.
.
[ΟΔΥΣΣΕΙΑ-ΟΔΥΣΣΕΑΣ]
ΠΑΙΔΙΑ ΕΙΔΑΜΕ ΤΟΝ ΟΔΥΣΣΕΑ
.
.
ειδαμε τον Οδυσσεα,τα πρωινα εραβε τα διχτυα,
το μεσημερι ετρωγε,εριχνε ψωμι στους γλαρους.,ε-
κεινοι με τα φτερα τους τεντωμενα ισορροπουσαν
κι επαιρναν την τροφη,επειτα πετουσαν και ξαναρ-
χονταν,εμεις τα παιδια τον πλησιαζαμε.μας γνωρι-
ζε με τα μικρα μας ονοματα,ρωτουσε για τους πατερα-
δες μας,εμενα με συμπαθουσε πιο πολυ,καθομουν
πολλες ωρες μαζι του,αρχιζε τις ιστοριες,διαρκουσαν
ωρες,στα λογια του υπηρχαν λεξεις,φρασεις ,που δεν
γνωριζα τη σημασια τους,τον ρωτουσα και μου εξη-
γουσε:

[η τοι νοστος απωλετο πατρος εμοιο-ο γυρισμος για τον
δικο μου πατερα χαθηκε,
-επι νηα κατηλυθον ηδε θαλασσαν-κατεβηκαν στο καρα-
βι στη θαλασσα,-
βῆ δ᾿ ἴμεν ὥς τε λέων ὀρεσίτροφος ἀλκὶ πεποιθώς,
ὅς τ᾿ εἶσ᾿ ὑόμενος καὶ ἀήμενος, ἐν δέ οἱ ὄσσε
δαίεται: αὐτὰρ ὁ βουσὶ μετέρχεται ἢ ὀίεσσιν
ἠὲ μετ᾿ ἀγροτέρας ἐλάφους: κέλεται δέ ἑ γαστὴρ
μήλων πειρήσοντα καὶ ἐς πυκινὸν δόμον ἐλθεῖν-
και βγηκε σαν λιονταρι θρεμενο στα βουνα,γεμα-
το δυναμη,μεσα στη βροχη και τον αερα,και τα ματια
του βγαζουν φλογες,και πεφτει πανω σε κοπαδι
βοδια και σε κοπαδι προβατα και σ'ελαφια της ερη-
μιας,η πεινα του το σπρωχνει να φαει αρνια και
να πεσει πανω σε μαντρι,-
Ουτις εμοι γ'ονομα.Ουτιν δε με κικλησκουσι
μητηρ ηδε πατηρ ηδ'αλλοι παντες εταιροι-
Τ'ονομα μου ειναι Κανενας.Κανεναν, με καλουν
η μανα κι ο πατερας μου κι ολοι οι αλλοι συντροφοι
μου,-
νηπιοι αγροιωται,εφημερια φρονεοντες-μωροι αγριαν-
θρωποι ,για τα εφημερα νοιαζεσται,-
ουδε τις  ημειων δυνατο κρατεροιο βιοιο
νευρην εντανυσαι,πολλον δ'επιδευεες ημεν-
ουδε καποιος απο μας καταφερε να τεντωσει τη
χορδη του δυνατου τοξου,αν και ασχοληθηκαμε
πολυ,-
ισχεο,παυε δε νεικος ομοιιου πολεμοιο-συνερθε,
παψε τη φιλονικια του εμφυλιου πολεμου],

ξεχνιονταν στις ιστοριες του,ζουσε τις καταστασεις
τους,οταν ηταν η ωρα,που εδυε ο ηλιος,σηκωνονταν
να φυγει και μας καληνυχτουσε,ως την αλλη μερα,το
ιδιο σκηνικο,καποια μερα τον πλησιασε μια γυναικα,
ηταν αγνωστη,δεν ηταν του τοπου μας,οταν τους ειδα-
με μαζι σταθηκαμε,και μειναμε σε καποια αποσταση,
απο εκει ακουγαμε τι λεγανε,οχι ολα,αποσπασματα,
η γλωσσα της γυναικας μας ηταν αγνωστη,ξενη,πιο
πολυ μιλουσε εκεινη,εκεινος ακουγε,απο την εκφρα-
ση,το υφος των λογων της καταλαβαιναμε,το νοημα,
ποτε μιλουσε θυμωμενα,ποτε γλυκα,τρυφερα,επειτα
η γυναικα εφυγε,περασε απο μπροστα μας,πολυ κον-
τα,τα χαραχτηριστικα της ηταν ξενικα,ομορφη,οταν
απομακρυνθηκε αρκετα τον πλησιασαμε,τον χαιρετη-
σαμε ,μας απαντησε μονολεκτικα χωρις να σηκωσει
το κεφαλι:''γεια'',μειναμε διπλα του,δεν μας μιλουσε,
σκεπτικος,εμεις δεν τον ενοχλησαμε,καθομασταν ησυ-
χα και κοιτουσαμε τα κυματα,εκεινα ερχονταν ορμη-
τικα,χτυπουσαν πανω στα βραχια και διαλυονταν
σ'αφρους,εκεινος παντα σκεπτικος εραβε τα διχτυα,
ξαφνικα διεκοψε τη σιωπη του κι ακουστηκε η φωνη του:
''οι ιστοριες και οι ανθρωποι ειναι σαν τα κυματα,ερχον-
ται,σπαζουν  πανω στα βραχια σ'αφρους και διαλυονται'',
δεν καταλαβαμε τοτε τι ηθελε να πει,μικρα παιδια ειμα-
σταν,απειρα,πολυ αργοτερα,σαν μεγαλωσα,καταλαβα
τη σημασια εκεινων των λογων του
.
.
.
KARAGIOZIS-ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ-Απο τα ''ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΙΚΑ''-[Απο-Τμηματα]
.
.

.
.
Απο τα ''ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΙΚΑ''
Απο-Τμηματα
.
.
Καραγκιοζης:Κολλητηρης,πας σχολειο παιδι μου;
Κολητηρη:Πως δεν παω.Με τα τεσσερα παω
Καραγκιοζης:Αριθμητικη ξερεις;Να μετρας;
Κολλητηρη:Αν ξερω λεει;Ξερω και τιποτα αλλο;
Καραγκιοζης:Καλα τοτε να μην σε ρωτησω.Ξερεις
γλωσσα;Γραμματικη;Συντακτικο;Ορθογραφια;
Κολλητηρη:Απ'ολα ξερω.Ξερω και Ιστορια.Μαχες.
Συνθηκες.Δυναστειες.Απ'εξω κι ανακατωτα.
Καραγκιοζης:Φυσικη,ξερεις;
Κολλητηρη:Αν ξερω,λεει;τα παντα.Π.χ το νερο
βραζει στους μηδεν βαθμους Κελσιου
Καραγκιοζης:Κανεις λαθος,βραζει στους 100
Κολλητηρη:Εχεις δικο,το ξεχασα,τοσο καιρο
εχει να βρασει η κατσαρολα φαγητο στο σπιτι,
που να θυμαμαι;
Καραγκιοζης:Και τωρα μια τελευταια ερωτηση.
Σε ποια ταξη πας;
Κολλητηρη:Σε καμια δεν παω
Καραγκιοζης:Γιατι ,παιδι μου,δεν πας;
Κολλητηρη:Που ζεις καλε πατερα;δεν υπαρχουν
ταξεις πια.Τα σχολεια ειναι αταξικα.
Καραγκιοζης:Ε,καν'το λιανα
Κολλητηρη:Να,καθε ανθρωπος ειναι ισος με τον
αλλο ανθρωπο ,με τα ιδια δικαιωματα και την ιδια
μεταχειριση στη κοινωνια.Δεν υπαρχουν πια δια-
κρισεις.Τερμα η ανισοτητα,η αδικια
Καραγκιοζης:Που γινεται αυτο παιδακι μου,και
δεν το'χω παρει χαμπαρι;
[Και πριν απαντησει το Κολλητηρη ο Καραγκιοζης
ξυπναει]
Καραγκιοζης:Τι ;ονειρο ηταν;Ειπα κι εγω.Μαθη-
της πρωτος ,αριστουχος,ο Κολλητηρης να το πιστε-
ψω.Οχι,και Δικαιοσυνη,Ισοτητα.Γινονται αυτα τα
πραγματα τη σημερον ημερα ;Γινονται;Δεν γινονται.
Ουτε στα ονειρα.
.
.
.
[Ανθρωπινα Εσωτερικα]
Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ
.
.
.
εσωτερικο[interior]
.
.
[Ανθρωπινα Εσωτερικα]
Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ
.
.
Στην Ιπποκρατους κατεβαινοντας λιγα μετρα πριν
την Πανεστημιου τον συναντησε,εκεινος ανεβαινε.
Τον γνωρισε.Τον σταματησε.Ειχαν περιπου δεκα χρο-
νια να ιδωθουν.Συμφωνησαν να πανε σ'ενα καφε να
τα πουν.Περασαν την Πανεπιστημιου απεναντι,μπηκαν
στη στοα και καθησαν στο καφε,εξω,ο καιρος ηταν ζεσ-
τος.Η ωρα ηταν 12 και 20.Παραγγειλαν καφε,εσπρεσ-
σο και γαλλικο.Τον ρωτησε για την Μ.,τι κανει,κι αν
παντρευτηκαν.Σκεφτηκε να του πει την αληθεια,πως
πριν πεντε χρονια χωρισαν.Του ειπε:''Καλα ειναι,παν-
τρευτηκαμε,πανε οχτω χρονια''.Ο αλλος τον ρωτησε
αν ειχαν παιδια.Συνεχισε το ψεμα.''Ενα αγορι εφτα
χρονων,κι ενα κοριτσι πεντε χρονων''.Ηρθαν οι καφε-
δες.Πληρωσε και τους δυο.Ο αλλος τον ρωτησε για
τη δουλεια του,αν ακομη ειναι στην ιδια δουλεια.Του
απαντησε πως αλλαξε δουλεια απο τοτε,δουλευει
σ'ενα γραφειο επιχειρησεων,του ειπε ενα ψευτικο
ονομα.Τον ρωτησε που.Του εδωσε μια ψευτικη διευ-
θυνση.Το ιδιο ψευτικη διευθυνση του εδωσε οταν
τον ρωτησε που μενει.Εκεινος εβγαλε ενα μπλοκ και
σημειωσε τις διευθυνσεις.Του ειπε ,και ηταν αληθεια ,
πως με την Ε. χωρισαν,παντρευτηκε πριν τρια χρονια,
την Μ.,κι εχει ενα κοριτσακι δυο χρονων.Η δουλεια του
ειναι στο Συνταγμα,Καραγεωργη Σερβιας ,αριθμος 3,
οροφος τεταρτος,,συμβουλος επιχειρησεων.Οποτε θε-
λει να τον επισκεφθει,να μην χαθουν.Κοιταξε το ρο-
λοι,''η ωρα περασε,δυστυχως πρεπει να φυγω,στις 1 και
μιση εχω ραντεβου στο γραφειο με καποιο πελατη''.Πη-
ρε τηλεφωνο τη γραμματεα του,της ειπε πως σε λιγο θα
επιστρεψει.Πηρε σπιτι,μιλησε με τη γυναικα του,αν το
παιδι εφαγε κι αν κοιμηθηκε,τι φαγητο εκανε.Εκλεισε.
Του ζητησε τον αριθμο του κινητου.Του εδωσε εναν
ψευτικο.Ο αλλος τον αποθηκευσε στο τηλεφωνο του,
του εγραψε τον δικο του και σηκωθηκε να φυγει.Αυτος
θα καθονταν για λιγο ακομα εκει.Αποχαιρετισθηκαν.
Οταν εμεινε μονος συλλογισθηκε τα ψεματα που του
ειπε.Δεν ειχε την παραμικρη τυψη.Αν πηγαινε να τον
βρει στην ψευτικη διευθυνση που του εδωσε δεν θα'βρη-
σκε κανενα γραφειο μ'εκεινο το ονομα.Κι αν τον συναν-
τουσε ποτε τυχαια,οπως σημερα ,θα του ελεγε μια ευκο-
λη δικαιολογια,πως αλλαξε δουλεια κι εφυγε απο εκει,
το γραφειο εκλεισε.Αν τον επερνε τηλεφωνο,στον ψευ-
τικο αριθμο που εδωσε,και δεν θα τον εβγαζε, θα κατα-
λαβαινε πως ισως αλλαξε τηλεφωνο και αριθμο,τι πιο
συνηθισμενο σημερα.Κοιταξε την ωρα στο ρολοι του
καφε,2 παρα 25.Πηρε τηλεφωνο τη γυναικα του,της
ειπε πως θα γυρισει σπιτι κατα τις 4,εχει δουλεια στο
γραφειο,καθησε για ενα καφε,να φαει να μην τον περι-
μενει,ρωτησε και για το παιδι αν εφαγε κι αν κοιμηθη-
κε.Εκλεισε.Σηκωθηκε να φυγει.Περασε απο τη στοα
στην Σταδιου,εστριψε αριστερα,περασε την Κοραη,λι-
γο πιο κατω στο βιβλιοπωλειο του Καουφμαν ανεβηκε
κι αγορασε ενα βιβλιο,περασε τη Παλια Βουλη,κι εφτα-
σε στο Συνταγμα,2 η ωρα ακριβως ηταν στο γραφειο του,
η γραμματεας τον πληροφορεσε πως ο πελατης του ειχε
ερθει και τον περιμενε.
.
.
.
Η ΖΩΗ ΤΗΣ ΤΟΥΛΑΣ  ΕΧΕΙ ΦΤΑΣΕΙ ΣΤΑ 40
[Απο τα ''Λαικα Κειμενα'']
.
ΠΑΝΟΣ ΓΑΒΑΛΑΣ-
Εγω ειμαι ενα παληοπαιδο -απο τα ''Μεγαλα Λαικα''
-painting animations By c.n.couvelis[χ.ν.κουβελης
.
.
.

.
.
Απο τα ''Λαικα Κειμενα'']
Η ΖΩΗ ΤΗΣ ΤΟΥΛΑΣ ΕΧΕΙ ΦΤΑΣΕΙ ΣΤΑ 40
.
.
Ειχε φτασει στα 40 η Τουλα,ενας λογος ειναι εφτασε,
πως εφτασε;περασε πολλα,απο μικρο παιδι,μωρο,
στο ορφανοτροφειο,επειτα σε Κοινωφελες Ιδρυμα
Απορων και Ορφανων Κορασιδων,βρεθηκε υπηρε-
τρια στα 15 της σ'ενα πλουσιο σπιτι,ο κυριος εισα-
γωγες-εξαγωγες,η κυρια κουμ-καν και κομμωτηριο,
η κορη σπουδας ανα τας Ευρωπας,και ο γιος ,καλο-
μαθημενος,με μακρια χερια,κοριτσι αδυνατο ηταν
ενεδωσε στις ορεξεις του και φουσκωσεν η κοιλια
αυτης ανομον καρπον,στο πλουσιο σπιτι αναστατω-
θηκαν,μεγα σκανδαλο,αυτα τα πραγματα δεν ειναι πρε-
ποντα,της ταξεως των,να το ριξει το παιδι,φυσικα
με το αζημειωτον,τι να κανει το αδυνατο πλασμα,δε-
χτηκε,ειχαν γιατρο ανθρωπο δικο τους του συναφιου
της ανωτερας ταξεως κι εριξαν το παιδι,χαρας στο
πραγμα,ενα λιγοτερο μπασταρδο στον κοσμο,''λογι-
κο ηταν μετα απ'αυτο το συμβαν να την διωξουν
απ'το πλουσιο σπιτι,το ανωτερο,με αποζημιωση υψη-
λη φυσικα,και βρεθηκε η Τουλα στους πεντε δρομους,
στην Αθηνα το ετος 1953,μετα τους εμφυλιους και
το δογμα Τρουμαν και το σχεδιο Μαρσαλ,μη εχουσα
που την κεφαλην κλιναι,ομορφοκοριτσο ηταν κι αβγαλ-
τη,την διπλαρωσε ενας επιτηδειος,απο κεινα τα αποβρα-
σματα της κοινωνιας και τους ανωφελεις τους επιζη-
μιους κηφηνες,που ζουν εις βαρος αλλων,την ειχε με
τα γλυκολογα και τα ψεματα,απο δω κι απο κει,την
εφερε στα νερα του,στα θολα και βρωμικα νερα του,
''να,Τουλακι,οντας τα κονομισουμε,οσο περναει να
πουμε η μπογια σου,η φρεσκαδα σου,τοτε αμολαμε
μελανι,βουρ και παντρευομαστε στο νομιμο και κανο-
νικο,λιγα χρονακια θα δουλεψεις με τους κυριους,κι
επειτα δικο μας σπιτικο,κυρια,σου λεω,με τα παιδακια
μας'',και τον πιστεψε η Τουλα,και πηγαινε αγκαζε
απ'τον εναν καλο κυριο στον αλλον καλο κυριο,να
τους εξυπηρετησει τα γουστα,αλλος την εδενε στο
κρεβατι,αλλος δενονταν στο κρεβατι και την εβανε
να τον δερνει με μαστιγιο,αλλος αλλο,σοδωμα και
γομορα,και να'χει και τον κυφηνα να της λεει:''υπομονη,
Τουλακι ετσι ειναι το επαγγελμα ετουτο,εχει τις ιδιο-
τροπιες του,σεβαστες,και ακρα εχεμυθεια,κι επειτα τι;
δεν σε πληρωνουν σε βαρεα κι ανθυγιεινα;με το παρα-
πανω,ενταξει ανθρωποι,κυριοι,επειτα εχεις τα λουσα
σου,τα χοτελς σου τρια αλφα κατηγοριας,τις πολυτελεις
βιλες σου,τα εγγυημενα σκοτσεζικα ουισκακια σου,
τα φω μπιζου σου,τα σουρτα-τα φερτα σου,ολα τα καλα
σου,στα πουπουλα,και του πουλιου το γαλα,κι επειτα
σιγα την εργασιαν,καθοτι δεν ειναι και φαμπρικα,εργα-
σια καθαρα,μπαρντον,μετα ευχαριστησεως,σκεψου,δεν
εισαι στη μοιρα,που'ναι αλλες,στα φτηνα κι επικινδυνα,
περα -δωθε πεζοδρομιο σκοτεινα και μισοφωτισμενα,
κακοφημα σπιτια στη Ζηνωνος,φανταρια με τη σε-
σουλα,ανεργοι,μαχαιροβγαλτες,της αγορας ψευτομαγ
κακια,διαφοροι πονηροι,φτωχαδακια πασης διαλογης
και προελευσεως,και καπακι παιδαρελια,παρθενοι,και
να κανει μπαμ το κοκκινο στη μοστρα,να στην πεφτει
στο ξαφνικο κι απροειδοποιητο το Ηθων,να'χεις τραβηγ-
ματα κι αντε να καθαρισεις το μητρωο,ενω εδω,στο
Υψηλο,εχουν τα μυστικα κονε τους,και ουτε γατα ουτε
ζημια,δεν παιρνει κανεις μυρωδια τοσο δα,εχεις
παραπονο;''παραπονο δεν ειχε η Τουλα,ο Θεος να
την καψει,αλλα να το αμοιβαιο συμφωνητικο ''περι
στοπ εργασιας κυριων,περι γαμου,σπιτικου,περι οικογε-
νειας και παιδιων''επαιρνε συνεχως παραταση χρονου,
δεν ειχε ημερομηνια ληξης,που ειχε,ανεπιστρεπτι,η ομορ-
φια και η περαση της,κι ο κυφηνας ξινισε τα μουτρα,
εκανε τον βαρια στεναχωρεμενο,''τωρα τελευταια δεν
πανε καλα οι δουλειες,το δουναι και λαβειν εκλινε
στη ζημεια,και φως στο τουνελ δεν βλεπω,ειμαστε σε
κατασταση εκτατης αναγκης,αποσυρση εμπορευματος'',
και την αποσυρε την Τουλα,στη συνταξη ανευ απολαβων,
καθοτι ενσημα δεν της κολλαγε,τουτεστιν της το'φαγε
το παραδακι,πηγε να διαμαρτυρηθει η Τουλα,''αντε κου-
ρεψου,μωρη βακρα'',θυμωσε το ρεμαλι ο κυφηνας,και
συν τοις αλλοις μοστραρισε στο λευκο εμποριο μια ονο-
ματι Φωφω,φρεσκια σαρκα,κι η Τουλα στην απεξω και
στον ασσο,το πηρε πολυ κατακαρδα η Τουλα,''το ρεμαλι,
μ'αφησε στον ασσο'',ειπε ''ασσο,και κοιτα τι παραξενο
πραγμα ειναι το μυαλο του ανθρωπου,πως κανει τα μυστη-
ρια κονε του,πως φερνει στροφες και πως συνδιαζει
τα πραγματα,ειπε ''στον ασσο'',το χαρτι,και σκεφτηκε
''ασσος σπαθι'' χαρτι παλι,και τραβηξε οχι σπαθι αλλα
πιστολι και τ'αδειασε στο τομαρι του απατεωνα και
τον εστειλε αδιαβαστο σουμπιτο στην κολαση των λε-
χριτων και κυφηνων,των ατιμων,να μαζευει τα κοπρανα
και τις ακαθαρσιες των ομοιων του απο καταβολης κο-
σμου,κι η Τουλα σ'αυτον τον ''δικαιο ισονομο αγνο αγγε-
λικο'' απανω κοσμο,που ζουμε και πατουμε παραδοθηκε
μετα το φονικο στις Αρχες,οι Αρχες την παρεπεμψαν στο
Δικαστηριο,και το Δικαστηριο την εστειλε στη Φυλακη,
ετη συναπτα 20,γιατι συμφωνα με το σκεπτικο των Δικα-
στων:''αφαιρεσεν ανθρωπινην ζωην,ητις ειναι το Υψιστον
Αγαθον του Ανθρωπου'',ανθρωπινη ζωη ο λεχριτης;και μαλιστα
''Υψιστη'',και η δικη της ζωη ντροπη της κοινωνιας και
καταισχυνη,ονειδος,αυτα σκεφτονταν η Τουλα που ειχε φτασει
στα 40,
''τουλαχιστον να ειχα εκεινο το μωρο,που εριξα τοτε '' σκε-
φτονταν
.
.
.
ΠΑΝΟΣ ΓΑΒΑΛΑΣ-
Εγω ειμαι ενα παληοπαιδο-απο τα ''Μεγαλα Λαικα''
-painting animations By c.n.couvelis[χ.ν.κουβελης
.
.

.
.
.
ΠΕΡΙ ΤΗΝ ΜΟΝΗΝ ΣΥΚΙΑΝ ΟΡΑΜΑ
[Γραφη Κατα τον Παλαιον Τροπον του Αλεξανδρου Κυρου Παπαδιαμαντη]
.
.
.
.
.
ΠΕΡΙ ΤΗΝ ΜΟΝΗΝ ΣΥΚΙΑΝ ΟΡΑΜΑ
[Γραφη Κατα τον Παλαιον Τροπον του Αλεξανδρου Κυρου
Παπαδιαμαντη]
.
.
περι την μονην συκιαν το αρχιλωδες χωριον εκτεινετο
δια απαλων αναβαθμων χλοιζουσας γης κυκλωτερως
ητο ελαιοδεντρα νεωτερα και γηραιωτερα γεμοντα
ελαιοκαρπον λιαν πληθυντικον και εις τινας διακριτας
θεσεις εφυοντο ρογδιες,η μερα ητον εις το μεσον της,ηλιο-
λουστος και πολυ χλιαρα δια ταυτην ωραν χειμωνος,ησυχια
επληρωνε τον αερα,ως και αυτα τα στρουθια σιωπουντα
ητον και οι λαλησεις των ακινητουσες,εξαιφνης ηκουσθη
μεγας ηχος,ως εκ πληθος κροταλων και τυμπανων ισχυρως
κροουμενων,ο αερας εταραχθη σφοδρα,τα φυλλα της συκιας
εριγησαν και ομιχλη επηρε την περιοχην,και καββαλαρης
αρματωμενος παλληκαρι πολεμιστης εις λευκοτατον αλογον
αναβατης διεσχισεν εγκαρσιως το τοπιον εκ δυσμων προς
ανατολας και εξηφανισθη γρηγορα η οπτασια του οσαυτως
γρηγορα ενεμφανισθη,μετα ταυτα επανηλθεν η προτερα ατμο-
σφαιρα εις τον τοπον περι την συκιαν ,ως ουδεν να ειχεν
συμβει και να το ειχεν ταραξει,πλην τωρα ηκουωντο οι λαλη-
σεις των στρουθιων πλεον ευφωνικοτερον και ο αερας εφαι-
νετο πλεον φωτεινος,
λεγουν οι παλαιοτεροι πως τοιαυτα οραματα ειναι λιαν συχνα
εμφανιζομενα εις τας θεσεις οπου φυονται μονες συκιες
.
.
.














.
.
.
ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΧΑΤΖΗΜΙΧΑΗΛ,ΕΙΣ ΜΙΑΝ ΕΙΚΟΝΑ ΒΙΟΥ
.
.
.

.
.
ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΧΑΤΖΗΜΙΧΑΗΛ,ΕΙΣ ΜΙΑΝ ΕΙΚΟΝΑ ΒΙΟΥ
.
.
ηταν ενας ξενομεριτης ,οπου δεν τον ηξερε και μας
τον εδειξε,''ποιος ειναι αυτος;φαινεται να μην ειναι
στα καλα του'',
τον κοιταξαμε,γελασαμε,''ειναι ντυμενος μεγαλε-
ξανδρος ετσι ντυνεται καθε αποκρια,και σερνει
και μικρα παιδια μαζι του'',''ειναι λοξος;'',''δεν ειναι,
εχει μονο ευχαριστηση να παριστανει τους ηρωες
τους ελληνες'',μας κοιταξε ,σαν να μην καταλαβε,
''και ποια εργασια κανει αυτος ο σαλος;'',''ζωγραφος
ειναι,και ζωγραφιζει σε σπιτια,οποιος του πει,σε κα-
φενεια,και δεν ζηταει αμοιβη,να του δωσουνε μονο
ενα πιατο φαγι και το κρασι του να πινει'',''και ζωγρα-
φιζει καλα;ειναι τεχνιτης η' κανενας τσαρλατανος;'',
ο τροπος,που ρωτουσε μας δυσαρεστησε,''αν θες να
μαθεις και να'χεις γνωμη να λες μπες σ'εκεινο το
καφενειο,να εκει,να δεις τι ζωγραφισε,να καμεις
τη γνωμη σου,εμεις ειμαστε αγραμματοι και δεν κατε-
χουμε να σου πουμε'',
ετσι του'παμε κι ο ξενομεριτης προθυμος μας ακουσε
και πηγε στο καφενειο,τον ακολουθησαμε κι εμεις εκει,
ειχε δυο ζωγραφιες τελειωμενες ,η μια εδειχνε ενα χορο,
η αλλη ενα ζευγαρι,αρχαιο ,δεν ξεραμε,ο ξενομεριτης
κοιτουσε τις ζωγραφιες,τον ειδαμε σοβαρο,''εχει κανει
πολλες τετοιες;''μας ρωτησε,''παρα πολλες''του απαντη-
σαμε,''ειναι απ'το 97 εδω,εχει κανει και στον κυρ Γιαννη
Κοντο,απ'τα μερη μας εδω στο Πηλιο'',
εκεινη τη στιγμη μπηκε μεσα στο μαγαζι ο Θεοφιλος,ειχε
βγαλει τα ρουχα και τη περικεφαλαια του μεγαλεξανδρου,
ητανε παλι με τη λερη φουστανελα,που παντα φορουσε,
αδυνατος ,δεν ετρωγε καλα,ητανε και το στομαχι του ευ-
παθες,και τον βασανιζε,
''φοβηθηκα μην τις χαλασετε'',ακουστηκε σιγανη τρεμου-
λιαστη η φωνη του,
ο ξενομεριτης τον πλησιασε,''πως σε λενε;'' ,
''Θεοφιλο ,πατηρ μου ειναι ο Γαβριηλ Κεφαλας απο
τη νησον Λεσβον και μητηρ μου η Πηνελοπη του Χατζη-
μιχαηλ,εκαμα και καβασης στο Προξενειο των Ελληνων
στη Σμυρνη'',
το τελευταιο το ειπε με δυνατη φωνη σαν να ητο περηφανος,
'''ειδα τις ζωγραφιες σου,και θελω να μου κανεις μια,τον
Ερωτοκριτο με την Αρετουσα ,του ξερεις;'',''αν τους ξερω;
εχω και τη φυλαδα τους'',ειπε ο ταπεινος ανθρωπος,''τοτε
να ξεκινησεις την εικονα,και να συμφωνησουμε την αμοιβη
σου'',''εγω,φαγι θελω,αν και ψαρια και κρεας'',τα λογια του
ειχανε λαχταρα, ο ξενομεριτης κουνησε το κεφαλι του
''θα εχεις και ψαρια και κρεας,θα δωσω διαταγη να σου
δινουνε,οταν ξανα'ρθω να την εχεις ετοιμη την εικονα,σε
δυο μηνες απο τωρα'',''να τελειωσω πρωτα αυτην την εικο-
να'',εδειξε ο ζωγραφος την ατελειωτη εικονα,''κι επειτα
αρχιζω'',ετσι συμφωνησαν,και βγηκε εξω απο το
μαγαζιον ο ξενομεριτης,ο Θεοφιλος εμεινε στο εσωτε-
ρικο του,τοσο αγαθος και πραος ανθρωπος ητο,καθολου
αλαζονικος,εμεις ακολουθησαμε τον ξενομεριτη,ενας
ο πιο θαραλεος τον ρωτησε,''τι λες για τις εικονες,
ειναι της αρεσκειας σας;'',''αυτον τον ανθρωπο να τον
προσεχετε,σαν τα ματια σας να τον εχετε'',ειπε,κι
εφυγε,
την αλλη μερα ανεβηκε ο Θεοφιλος στη σκαλα να
ζωγραφισει κι ενας απο μας,ως το'χαμε συνηθειο,
να τον κοροιδευομαι,μπηκε κρυφα μεσα στο μαγα-
ζι και κει,που ζωγραφιζε και ητο ξεχασμενος και
δεν τον νοησε του τραβηξε τη σκαλα,κι επεσε ο τα-
λαιπωρος και κακομοιρος ανθρωπος απο το υψος,πως
δεν τσακιστηκε να σκοτωθει,
σηκωθηκε,δεν ειπε τιποτα,ενα λογο ενα παραπονο,παρα
παρατησε τα συνεργα του τις μπογιες και βγηκε εξω ,
περπατησε κουτσενοντας ως την ακρη,απεναντι,της μι-
κρης πλατειας ,κι εστριψε στη γωνια του δρομου,
κι απο τοτε δεν τον ξαναειδαμε,χαθηκε,καποιος ειπε πως
πεθυμισε τη πατριδα του και γυρισε στα μερη του,σαν
εκεινον τον Οδυσσεα,που ιστορουσε ,
σε δυο μηνες ,που θα ξαναρθει ο ξενομεριτης δεν θα
τον βρει εδω,και την εικονα δεν εκανε
.
.
..
''ΑΓΑΘΟΝ ΤΟ ΑΝΑΛΟΓΙΣΘΕΙΝ''
[ΕΙΚΟΝΕΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟΝ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ
ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ ΣΚΙΑΘΙΤΗ]
.
.
.
.
.
''ΑΓΑΘΟΝ ΤΟ ΑΝΑΛΟΓΙΣΘΕΙΝ''
[ΕΙΚΟΝΕΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟΝ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ
ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ ΣΚΙΑΘΙΤΗ]
.
.
αμα το τριτον λαλημα του ορνιθος ηκουσθη εσηκωθη εκ του
γλυκου υπνου και εις την αμφιλυκην ευρεθη εις τον αγρον
και εζευγαρωσεν τα αλογα δια να καλλιεργησει τα χωματα,
να σπειρει τον επιουσιον σιτον
ειτα ο ηλιος ανηλθεν του χαμηλου λοφου ωσει σφαιρα πορ-
φυρα και αναθαρρησεν η φυσις απασα εκ της νυχτερινης ναρκω-
σεως και το μικροτατον ανθος ορθωσεν περιχαρες την πολυχρω-
ματην κεφαλην του εκτεινοντας ελευθερως τα φυλλα του ως τα
λευκα πτερουγια της εκτεινει η περιστερα να πεταξει εις τον ελα-
φρην αερα και ο ελαχιστος κοτσυφας ελαλησεν εναρμονιως εν-
τος των παρακειμενων εις τας ακρας του αγρου σμιχτων θαμνων
και μαλα καλλικελαδος
.
ειδεν τους εργατας εις το παραδιπλα ελαιοστασιν ,εν ανδρογυνον
μετα των πεντε μικρων τεκνων αυτου,τριων θηλεων και δυο αρρενων,
εσυνελεγον τον στιλβοντα ελαιοκαρπον, τους εγνωριζεν,πτωχοι αν-
θρωποι,ητο γειτνιαζοντες οι οικιες των και τους επλησιασεν,τους εκα-
λημερισεν εγκαρδιως και αυτοι ομοιως εγκαρδια τον εκαλημερισαν,
το ελαιοστασιν ητον προικωο της πτωχης και ταπεινης γυναικος ,
η οποια ομοιαζεν πολυ,τοιουτως του εφαινετο,εκεινο το Δελχαρω
της Φραγκογιαννους ,της οποιας ''ειχε ψηλωση ο νους'',
''ας ειναι συγχωρεμενη κι αναπαυμενη η ψυχη της '' εις αγαθον
αναλογισθειν ,''σαν να'χαν ποτε τελειωμο τα παθια κ'οι καημοι
του κοσμου''
.
ο πενταετης Γεωργακης μετα της Ακριβουλας της εννεαχρονης
αδελφης του εβοσκουν τας λιγοστας αιγας των εις τινα περιεγ-
κλειστον θαμνων και δαφνων κτηματιον,ητον η ωρα εις την εξο-
δον του φθινοπωρου και εις την αρχην του χειμωνος,μολαταυτα
η μερα ητο ζεστη με λαμπροτατον ηλιον και καθαροτατην ατμο-
σφαιραν,οι αιγες πεινωσαι ανεσκιρτουν ευκινητως επι των χθα-
μαλων θαμνων αποκοπτωντας δια των οδοντων χλοιζοντα βλα-
στιδια και τα ετρωγον εν τω αμα,εις το ανατολικον συνορον του
κτηματος εκτεινετο ο αιγιαλος βραχωδης,και ηκουοντο οι τρεμ-
μωδεις παφλασμοι των κυματων και οι οξειες φωνες των γλαρων,
τα δυο παιδια επλησιασαν το θαλασσιον συνορον και ατενιζον
θαυματιστως τον γλαυκον και απεραντον ποντον,εις καποιαν
ωραν εγενετο μεγας ησυχασμος,μετα απο ολιγην ωραν το εν-
νεατες κορασιον η Ακριβουλα εστρεψεν την κεφαλην της προς
τον αδελφον της Γεωργακην και υπομειδιουσα ειπεν χαμηλη
την φωνην
''Γεωργακη ,ακου,δεν ακους το τραγουδι της φωκιας;ποσο γλυ-
κα τραγουδει στο πελαγο,σαν να'ναι εδω κοντα κατω στα βρα-
χια,τοσο καθαρα ακουγεται,ακους Γεωργακη;''
Και εκεινος ο Γεωργακης εκινησεν την κεφαλην του εις νοημα
καταφατικον ,κι ας μην ηκουεν ουδεναν ηχον και ουδε τραγουδι
της φωκης,επειδη δεν ηθελεν να κακοκαρδισει την μεγαλυτε-
ραν αδελφην του,την οποιαν υπεραγαπα,και εφοβειτο σφοδρα
να μην την χασει και αυτην και την αγαπην της,ασπαιρεν δε ισχυ-
ρως η καρδια του σαν ψαριν δια την αδελφην του Ακριβουλα
.
.
.
Πανω σε μια Παιδικη Ζωγραφια
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΦΟΡΤΗΓΟΥ
.
.
.



.
.
Πανω σε μια Παιδικη Ζωγραφια
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΦΟΡΤΗΓΟΥ
.
.
τρια μικρα παιδια η Μαρια,η Ελενη,ο Δημητρης το περσινο
καλοκαιρι μου ζωγραφισαν και μου χαρισαν 9 ζωγραφιες
Εγραψαν σε μια απ'αυτες:
Το φορτηγο εχασε τη βενζινη και εμεινε στο δρομο
και ηρθε ενας κυριος και του εβαλε βενζινη
.
Εγω γραφω[στα παιδια]:
Οι δουλειες δεν πηγαιναν καλα,το φορτηγο το χρωστουσε
στη τραπεζα και μια μερα ηρθε ενας γραββατωμενος κυριος,
του το κατασχεσε το φορτηγο και του το πηραν
.
Εγω γραφω[στα παιδια]:
Το φορτηγο δεν ενιωθε καλα στα νεα του αφεντικα,
δεν το προσεχαν οπως εκεινος,το αφηναν βρωμικο,
ενω εκεινος το'χε καθαρο,κι εκεινο ενιωθε χαρουμενο,
επειτα ενιωθε την αδικια που'χε γινει,και μια νυχτα
αναψε τα φωτα ,εβαλε μπροστα τη μηχανη,ανεπτυξε
μεγαλη ταχυτητα κι εφτασε στο πρωην αφεντικο του,εκει
στο γκαραζ σταματησε,εσβησε τη μηχανη ,εκλεισε
τα φωτα και περιμενε να ξημερωσει ,οταν τελειωσει
το ονειρο του,να το βρει εκει σαν να μην ειχε τιποτα
συμβει
.
.
.
ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ
[Ο ΣΠΑΡΤΙΑΤΗΣ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ]
.
.
.
.
.
ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ
Ο ΣΠΑΡΤΙΑΤΗΣ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ
.
Καραγκιοζης:
Μολων ξαμολων αμολυσαν οι μουλοι
αλλα θα λαβων τον πουλον μου

καθ'οτι σπαρτιατικα θα την βγαλουμε
.
.
.