GREEK POETRY-POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης-ΕΚΤΟΡΑΣ ΚΑΙ ΑΝΔΡΟΜΑΧΗ

.
.
GREEK POETRY
POETRY-c.n.couvelis
ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης
.
ΕΚΤΟΡΑΣ ΚΑΙ ΑΝΔΡΟΜΑΧΗ
.
.
.

.
.
ΕΚΤΟΡΑΣ ΚΑΙ ΑΝΔΡΟΜΑΧΗ
.
.
Τον ηβρε τον γενναιο Εκτορα η Ανδρομαχη
σκεπτικο και βαρυθυμο,τον ρωτησε μ'απαλη τη φωνη
''Τ'εχεις αντρα μου,και τι σε βασανιζει ;''ειχε και το παιδι
τον Σκαμανδριο τον Αστυανακτα μωρο στην αγκαλια της
κι εκεινο φοβηθηκε τον αγριο και δυνατο πατερα
την περικεφαλαια του σαν σεισθικε κι εκλαψε
την κοιταξε κι αυτη και το παιδι,
γελασε,οπως παντα γελουσε γλυκα,
''Τιποτα δεν εχω,ησυχασε''
''Ο Πολεμος''
και δεν της ειπε,ουτε λεξη δεν εβγαλε,για το
αρμα του Αχιλλεα ,που θα τον συρει νεκρο ατιμασμενο
γυρω το καστρο,ουτε της ειπε για τον πατερα
που πηγε στον φονια του παιδιου να τον παρακαλεσει
να παρει το αψυχο κορμι του να το θαψει στο σπιτι του
στους δικους του ανθρωπους
κι ουτε της ειπε για το παιδι που κραταει τρυφερα στα χερια
και θα της το αρπαξουν απ'τα χερια σαν πεσει η πολη
θα το πεταξουν απ'το καστρο ψηλα στα βραχια κατω
να τσακιστει να σκορπιστουν τα κοκκαλα του
τ'αδυνατα
κι ουτε της ειπε πως στο λαχνο θα πεσει του Νεοπτολεμου λαφυρο
να συνεχισει τη ζωη της στη Φθια,στο βασιλειο του Αχιλλεα,
εκει γυναικα του θα γεννησει τον Μολοσσο,
μετα σαν πεθανει εκεινος θα φυγει με τον Ελενο τον κουνιαδο της
κι αδερφο δικο του στην Ηπειρο,
κι ουτε της ειπε,να μην την πικρανει,πως μ'αυτον θα κανει παιδι
τον Κεστρινο,και θα ξεχασει τον Αστυανακτα
αυτον
κι ουτε της ειπε πως θα φιλοξενησουν εκει τον ηρωα Αινεια
οταν θα περνουσε για την Ιταλια
μετα σαν πεθανει εκεινος θα ερθει στην Τευθρανια της Μυσιας
παρα την Προποντιδα με τον γιο της Περγαμο
για να κλεισει ο κυκλος στη Μικρα Ασια
οπως εκλεισε κι ο αλλος κυκλος με το Κατινακι στη Μικρα Ασια
οπως εκλεισε με τη Μαρια ο εμφυλιος στην Ελλαδα
οπως εκλεισε στα χερια της το κεφαλι του σκοτωμενου αντρα της
κυκλο ολογυρα και θρηνησε κι εκοψε τα μαλλια της συριζα
ομορφα μαλλια ευπλοκαμοι βοστρυχοι ελαστικοι
χαθηκαν
λησμονηθηκαν
ο Εκτορας
ο Κωστας
ο Νικος
ο Γιωργος
τοσα ονοματα αγαπημενα
πολλα πληθος ανθρωποι
κυκλοι
σε κυκλους Ιστοριας κυλησαν
χαθηκαν

κι εκεινη η γυναικα σαν να καταλαβε
κι εσφιξε δυνατα το παιδι της στην αγκαλια
μην της πεταξει και φυγει
και την αφησει ερημη και πικραμενη
.
.
.