.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis]
.
.
ψαρας στη Κνωσο-χ.ν.κουβελης
.
.
ΕΝΑΣ ΜΥΚΗΝΑΙΟΣ ΣΤΗΝ ΚΝΩΣΟ ΤΟΝ ΜΑΡΤΗ ΤΟΥ 1997
.
για πρωτη φορα πηγα στη Κρητη στην Κνωσο τον Μαρτη του 1997
δυο χρονια μετα την κατακτηση του νησιου απο τους Μυκηναιους,
αναχωρησα απο το λιμανι του Πειραια στις 7 η ωρα το απογευμα
μ'ενα πλοιο των Μινωικων γραμμων ,μαζι με την οικογενεια μου,
την γυναικα μου την Ελενη και την κορη μου την Κωνσταντινα,και
φθασαμε χαραματα το πρωι στις 6 στο λιμανι της Κνωσου το Ηρα-
κλειο,
εκει μας περιμενε μια μαυρη πολυτελης μερσεντες,ο οδηγος φορτω-
σε τις αποσκευες μας και πηραμε τη μεγαλη λεωφορο προς τα νοτιο-
ανατολικα διπλα στις οχθες του ποταμου Καιρατου,
ρωτησαμε τον οδηγο ποσο απεχει το ανακτορο της Κνωσου,μας ειπε:
5 περιπου χιλιομετρα,η λεωφορος ηταν ευθεια,υπερσυχρονα κατασκευ-
ασμενη,και ειχε αρκετη κινηση,αν και στην αρχη της τουριστικης περιο-
δου,
αριστερα και δεξια του ποταμου στους λοφους ηταν βελανιδιες ,ελιες κι
αμπελια παντου,βλεπαμε και αρκετα πευκα,''αυτα τα φυτεψε ο κυρ Εβανς''
μας ειπε ο οδηγος,διακριναμε στη φωνη του καποια δυσφορια,
φθασαμε στο ανακτορο,κατεβηκαμε απο τη μερσεντες,''μην ανησυχητε
για τις αποσκευες,θα φροντισω εγω'',μας ειπε ο οδηγος,τον ευχαριστη-
σαμε και του εδωσα 20 ευρω φιλοδωρημα,
περπατησαμε στον πλακοστρωτο νεοκατασκευασμενο δρομο,
''το ανακτορο ειναι πολυοροφο και καλυπτει 20000τμ'',ειπα στην
Ελενη αριστερα μου,''το ξερω'',μου ειπε,''ερχομουν εδω ολα τα καλο-
καιρια στα παιδικα και στα νεανικα μου χρονια μεχρι τα 17 μου στην
ξαδερφη μου την Αριαδνη,επειτα αυτη κλεφτηκε με τον Θησεα,κι απο
τοτε δεν ξαναπατησα στο νησι,μου φαινονται ολα διαφορετικα,πανε,
πεθαναν κι η θεια Πασιφαη κι ο θειος Μινως'',
¨¨μπαμπα,κοιτα'',ακουσα την Κωνσταντινα,που ειχε ξεμεινει πισω μας,
''γιατι τοσο πολυ τσιμεντο στα κτιρια;''
''ο Εβανς θελει να τα στερεωσει ,φοβαται το ηφαιστειο της Σαν-
τορινης'',της ειπα και γελασα,''ας ελπισουμε να μην ζητησει να του κα-
τασκευασουν τσιμεντενιους διπλους πελεκεις και ορειχαλκινους ταυ-
ρους με τους ισορροπιστες''
ακουσα καποιος να φωναζει το ονομα μου,ειδα απο τα αριστερα μου
μεσα απο τα δεντρα του κηπου να με πλησιαζει ενας αντρας,τον γνωρι-
σα αμεσως , κι ας ειχα πολυ καιρο να τον δω,ηταν ο Μινως Καλοκαιρι-
νος,ενας εμπορος φιλοτεχνος απο το Ηρακλειο,ο πρωτος που εσκαψε
στη Κνωσο,στην Δυτικη Αποθηκη βρηκε πολλους πιθους,με ιχνη απο
λαδι και κρασι,ηταν την εποχη που ακομα στο νησι ηταν οι Τουρκοι,
χαρηκα που τον ειδα,του συστησα την Ελενη και την Κωνσταντινα,
''ιδια η μανα της'',ειπε,''ξερεις την Ελενη την γνωριζω απο τοτε που
ερχονταν τα καλοκαιρια στη Κνωσο στο Ηρακλειο,θυμασαι Ελενη;''
η Ελενη ειπε:''Ναι,θυμαμαι'',και,την ειδα, κοκκινισε,''και μαλιστα
ημουν ερωτευμενος μαζι της,ωραια κοπελα'',ειπε ο Μινως,γελασα,
αν και μεσα μου ζηλεψα γιατι ο Μινως ηταν ομορφος αντρας,σκορ-
πουσε τα λεφτα του απλωχερα,και ειδικα για ομορφες γυναικες,
μεγαλος γλεντζες,μπον βιβερ,''παιδικες τρελες'',ειπε ο Μινως¨''πε-
ρασαν τα χρονια'',
''σε λιγο θα δω τον Εβανς,για κεινες τις τοιχογραφιες'',του ειπα,ξαφ-
νικα σοβαρεψε το προσωπο του,''προσεξε μην συμβουν τα ιδια,οπως
με την Αιθουσα του Θρονου,τον Διαδρομο της Πομπης,τον πριγκιπα
με τα κρινα στη Νοτιο Εισοδο,με το Κυνηγι του Ταυρου στη Δυτικη
Εισοδο.'',σταματησε,''Οχι τι θελει η Τουριστικη Βιομηχανια αλλα τι
θελει η Επιστημη,η Αρχαιολογια'',μας χαιρετησε κι εφυγε,χαθηκε
μεσα στα δεντρα του κηπου,αριστερα,
πιο κατω σ'εναν ανοιχτο χωρο,σε μια πλατεια,ειδαμε συγκεντρωμενο
πληθος,πλησιασαμε,πολλοι ανθρωποι μπροστα μας βλεπανε,καποιος
γυρισε και μας ειδε,φαινονταν επισημος,να ειχε εξουσια,απο τα ρουχα
μας καταλαβε πως ειμασταν ξενοι και φωναξε,η φωνη του ηταν σαν
διαταγη:
''παρακαλω,αναμεριστε να περασουν οι Μυκηναιοι φιλοι μας,να
δουν την παρασταση'',
αμεσως μας ανοιξαν χωρο,
στη πλατεια ειδαμε τρεις ταυρους και 7 γυμνασμενους αντρες με
μαγιο να πηδουν πανω στη πλατη τους και να ισορροπουν σε
διαφορες περιτεχνες στασεις ,θαυμασαμε τη δεξιοτεχνια των ισορ-
ροπιστων γιατι οι ταυροι συνεχως κινουνταν,
μετα απ'την καταπληκτικη παρασταση των ισορροπιστων,ταυρο-
καθαψια τη λεγανε ηρθανε σε ομαδες των τριων νεαρες κοπελες,
φορουσαν κομσα πολυχρωμα ρουχα,
οι κοπελες ειχαν πολυ λεπτη μεση,τα στηθη τους ηταν στρογγυλα
και γυμνα,σφριγηλα,και στα χερια τους κρατουσαν φιδια,απο ενα
φιδι στο καθενα χερι,κι επαιζαν μαζι τους,χορευαν σεμνα,ιερατικα,
τα ματια τους ηταν περιγεγραμμενα μ'εντονο μακιγιαζ,πανεμορφα
ματια και προσωπα,και τα μαλλια τους ηταν καταμαυρα βοστρυχω-
τα,υπεροχη κομμωση,
γυρισα στην Ελενη,και της ψιθυρισα στ'αυτι:''οπως εσυ χτενιζεις τα
μαλλια σου,ομορφες'',η Ελενη χαμογελασε ,μ'αγκαλιασε απο τη μεση
και σφιχτηκε πανω μου,''σ'αγαπω'',την ακουσα να μου ψιθυριζει πο-
λυ γλυκα,
φθασαμε στον Ξενωνα,μας υποδεχθηκε η υπευθυνη υπαλληλος,μια
μελαχροινη γυναικα,περιπου 30 χρονων,μας καλωσορισε,μας ειπε πως
το διαμερισμα που θα μεινουμε ηταν ετοιμο,φωναξε μια νεαρη καμα-
ριερα:''Φωτεινη,οδηγησε τους ξενους στο διαμερισμα τους'',
κοιμηθηκαμε,ξεκουραστηκαμε απο το ταξιδι ,ξυπνησαμε το απογευμα,
ο ηλιος κατακοκκινος εδυε πισω απο το Ηρακλειο,
κατεβηκαμε στη ρεσεψιον,ειπαμε στην κοπελα να φωναξει ενα ταξι να
μας κατεβασει στο Ηρακλειο,θα συναντουσαμε τον Θησεα και την Αριαδ-
νη στο σπιτι τους,μας ειχαν τηλεφωνησει στην Αθηνα την προηγουμενη
μερα πριν ερθουμε στο νησι και μας ειπαν να τους επισκεφθουμε,
δωσαμε τη διευθυνση στον ταξιτζη,οδος Ναξου,αριθμος 19,στην περιο-
χη του Ξενοδοχειου Ξενια,κοντα στα Ταμπακικα,
βρηκαμε το σπιτι,ενα παλιο διπατο σπιτι,κτισμενο στις αρχες του 1930,
μας περιμεναν,μας ειδαν απο το παραθυρο,βγηκαν εξω,αγκαλιαστηκαμε,
πεντε χρονια ειχαμε να ειδωθουμε,ο Θησεας,οπως ηταν,δεν αλλαξε,παρε-
μενε παντα λεπτος,η Αριαδνη μια μελαχροινη γοητευτικη ομορφη γυναι-
κα,
καθισαμε στο σαλονι,μας κερασαν γλυκο του κουταλιου,μελιτζανακι με
γαρυφαλλο,ρωτησαμε για τα παιδια τους ,ο μεγαλος, ο Νικος, ειναι ναυ-
τικος, ταξιδευει,χθες τους ειχε τηλεφωνησε απο το Μπουενος Αιρες,
η Μαρια παντρευτηκε εδω,εξω απο το Ηρακλειο,στις Αρχανες,ο ανδρας
της ειναι αγροτης,ελιες,αμπελια,κτηνοτροφικα,εχει γεννησει ενα κορι-
τσακι ,ειναι εφτα μηνων,''εγινα γιαγια'',ειπε η Αριαδνη και γελασε ευ-
τυχισμενα,
''η μικρη,η Γεωργια ειναι 17 χρονων,σαν την Κωνσταντινα σας,κοτζαμ
κοπελα,δεν τα'περνε τα γραμματα,εκοψε το σχολειο και δουλευει σε
σουπερ μαρκετ¨¨,κοιταξε το ρολοι της,''οπου να'ναι σχολαει,θα γυρι-
σει στο σπιτι,θα την δειτε'',
ειπανε διαφορα,ο Θησεας δουλευει στα ταμπακικα,δυσκολη δουλεια,
ανθιυγιεινη,βρωμα αποπνικτικη,δυσωδια,τωρα τελευταια τους κρατουν
μισθους,''απελπιστικη η κατασταση'' ειπε ο Θησεας,
η Αριαδνη ειπε:''εγω δουλευω σε ξενα σπιτια,πλουσιων Ηρακλειωτων
και σε τουριστικα ξενοδοχεια,τα καθαριζω,ποτε εχω ,ποτε δεν εχω δου-
λεια''.
σε λιγο ηρθε η Γεωργια,ομορφη κοπελα,ιδια η μανα της,χαμογελαστη
ευχαριστη,ευγενικη,πηγαν με την Κωνσταντινα στο δωματιο της κι ελε-
γαν τα δικα τους,τους ακουγαμε που γελαγανε,
ετοιμασε φαγητο η Αριαδνη και η Ελενη τη βοηθησε και φαγαμε,ηπιαμε
και καλο κρασι εσοδεια του γαμπρου,
στις 10 σηκωθηκαμε να φυγουμε,μας συνοδευσαν εξω στο δρομο,περι-
μεναμε να περασει καποιο ταξι να το παρουμε,κανονισαμε να ξανασυ-
ναντηθουμε,θα μεναμε στη Κνωσο καιρο,δεν ξεραμε ποσο,αναλογα
ποσο θα κρατουσαν οι τοιχογραφιες,
ειδαμε ενα ταξι,καναμε σινιαλο να σταματησει,δεν σταματησε ηταν γε-
ματο,
με πηρε παραμερα ο Θησεας και μου'πε:''προσεξε μην σε παρασυρει
ο Εβανς με τις φαντασιες του και τα παραμυθια περι Μινωταυρο Λα-
βυρινθο και μιτο της Αριαδνης.Μην πιστεψεις τιποτα!'',
γελασα,''Μην ανησυχεις'',τον καθησυχασα,
σταματησε ενα ταξι,αποχαιρετησθηκαμε και μπηκαμε στο ταξι,σε ει-
κοσι λεπτα ειχαμε φτασει στην Κνωσο,
ησυχη νυχτα,ακινητη ατμοσφαιρα,στον ουρανο ενα μεγαλο φεγγαρι
πανσελληνο
.
.
.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis]
.
.
.
.
ΕΝΑΣ ΜΥΚΗΝΑΙΟΣ ΣΤΗΝ ΚΝΩΣΟ ΤΟΝ ΜΑΡΤΗ ΤΟΥ 1997
.
για πρωτη φορα πηγα στη Κρητη στην Κνωσο τον Μαρτη του 1997
δυο χρονια μετα την κατακτηση του νησιου απο τους Μυκηναιους,
αναχωρησα απο το λιμανι του Πειραια στις 7 η ωρα το απογευμα
μ'ενα πλοιο των Μινωικων γραμμων ,μαζι με την οικογενεια μου,
την γυναικα μου την Ελενη και την κορη μου την Κωνσταντινα,και
φθασαμε χαραματα το πρωι στις 6 στο λιμανι της Κνωσου το Ηρα-
κλειο,
εκει μας περιμενε μια μαυρη πολυτελης μερσεντες,ο οδηγος φορτω-
σε τις αποσκευες μας και πηραμε τη μεγαλη λεωφορο προς τα νοτιο-
ανατολικα διπλα στις οχθες του ποταμου Καιρατου,
ρωτησαμε τον οδηγο ποσο απεχει το ανακτορο της Κνωσου,μας ειπε:
5 περιπου χιλιομετρα,η λεωφορος ηταν ευθεια,υπερσυχρονα κατασκευ-
ασμενη,και ειχε αρκετη κινηση,αν και στην αρχη της τουριστικης περιο-
δου,
αριστερα και δεξια του ποταμου στους λοφους ηταν βελανιδιες ,ελιες κι
αμπελια παντου,βλεπαμε και αρκετα πευκα,''αυτα τα φυτεψε ο κυρ Εβανς''
μας ειπε ο οδηγος,διακριναμε στη φωνη του καποια δυσφορια,
φθασαμε στο ανακτορο,κατεβηκαμε απο τη μερσεντες,''μην ανησυχητε
για τις αποσκευες,θα φροντισω εγω'',μας ειπε ο οδηγος,τον ευχαριστη-
σαμε και του εδωσα 20 ευρω φιλοδωρημα,
περπατησαμε στον πλακοστρωτο νεοκατασκευασμενο δρομο,
''το ανακτορο ειναι πολυοροφο και καλυπτει 20000τμ'',ειπα στην
Ελενη αριστερα μου,''το ξερω'',μου ειπε,''ερχομουν εδω ολα τα καλο-
καιρια στα παιδικα και στα νεανικα μου χρονια μεχρι τα 17 μου στην
ξαδερφη μου την Αριαδνη,επειτα αυτη κλεφτηκε με τον Θησεα,κι απο
τοτε δεν ξαναπατησα στο νησι,μου φαινονται ολα διαφορετικα,πανε,
πεθαναν κι η θεια Πασιφαη κι ο θειος Μινως'',
¨¨μπαμπα,κοιτα'',ακουσα την Κωνσταντινα,που ειχε ξεμεινει πισω μας,
''γιατι τοσο πολυ τσιμεντο στα κτιρια;''
''ο Εβανς θελει να τα στερεωσει ,φοβαται το ηφαιστειο της Σαν-
τορινης'',της ειπα και γελασα,''ας ελπισουμε να μην ζητησει να του κα-
τασκευασουν τσιμεντενιους διπλους πελεκεις και ορειχαλκινους ταυ-
ρους με τους ισορροπιστες''
ακουσα καποιος να φωναζει το ονομα μου,ειδα απο τα αριστερα μου
μεσα απο τα δεντρα του κηπου να με πλησιαζει ενας αντρας,τον γνωρι-
σα αμεσως , κι ας ειχα πολυ καιρο να τον δω,ηταν ο Μινως Καλοκαιρι-
νος,ενας εμπορος φιλοτεχνος απο το Ηρακλειο,ο πρωτος που εσκαψε
στη Κνωσο,στην Δυτικη Αποθηκη βρηκε πολλους πιθους,με ιχνη απο
λαδι και κρασι,ηταν την εποχη που ακομα στο νησι ηταν οι Τουρκοι,
χαρηκα που τον ειδα,του συστησα την Ελενη και την Κωνσταντινα,
''ιδια η μανα της'',ειπε,''ξερεις την Ελενη την γνωριζω απο τοτε που
ερχονταν τα καλοκαιρια στη Κνωσο στο Ηρακλειο,θυμασαι Ελενη;''
η Ελενη ειπε:''Ναι,θυμαμαι'',και,την ειδα, κοκκινισε,''και μαλιστα
ημουν ερωτευμενος μαζι της,ωραια κοπελα'',ειπε ο Μινως,γελασα,
αν και μεσα μου ζηλεψα γιατι ο Μινως ηταν ομορφος αντρας,σκορ-
πουσε τα λεφτα του απλωχερα,και ειδικα για ομορφες γυναικες,
μεγαλος γλεντζες,μπον βιβερ,''παιδικες τρελες'',ειπε ο Μινως¨''πε-
ρασαν τα χρονια'',
''σε λιγο θα δω τον Εβανς,για κεινες τις τοιχογραφιες'',του ειπα,ξαφ-
νικα σοβαρεψε το προσωπο του,''προσεξε μην συμβουν τα ιδια,οπως
με την Αιθουσα του Θρονου,τον Διαδρομο της Πομπης,τον πριγκιπα
με τα κρινα στη Νοτιο Εισοδο,με το Κυνηγι του Ταυρου στη Δυτικη
Εισοδο.'',σταματησε,''Οχι τι θελει η Τουριστικη Βιομηχανια αλλα τι
θελει η Επιστημη,η Αρχαιολογια'',μας χαιρετησε κι εφυγε,χαθηκε
μεσα στα δεντρα του κηπου,αριστερα,
πιο κατω σ'εναν ανοιχτο χωρο,σε μια πλατεια,ειδαμε συγκεντρωμενο
πληθος,πλησιασαμε,πολλοι ανθρωποι μπροστα μας βλεπανε,καποιος
γυρισε και μας ειδε,φαινονταν επισημος,να ειχε εξουσια,απο τα ρουχα
μας καταλαβε πως ειμασταν ξενοι και φωναξε,η φωνη του ηταν σαν
διαταγη:
''παρακαλω,αναμεριστε να περασουν οι Μυκηναιοι φιλοι μας,να
δουν την παρασταση'',
αμεσως μας ανοιξαν χωρο,
στη πλατεια ειδαμε τρεις ταυρους και 7 γυμνασμενους αντρες με
μαγιο να πηδουν πανω στη πλατη τους και να ισορροπουν σε
διαφορες περιτεχνες στασεις ,θαυμασαμε τη δεξιοτεχνια των ισορ-
ροπιστων γιατι οι ταυροι συνεχως κινουνταν,
μετα απ'την καταπληκτικη παρασταση των ισορροπιστων,ταυρο-
καθαψια τη λεγανε ηρθανε σε ομαδες των τριων νεαρες κοπελες,
φορουσαν κομσα πολυχρωμα ρουχα,
οι κοπελες ειχαν πολυ λεπτη μεση,τα στηθη τους ηταν στρογγυλα
και γυμνα,σφριγηλα,και στα χερια τους κρατουσαν φιδια,απο ενα
φιδι στο καθενα χερι,κι επαιζαν μαζι τους,χορευαν σεμνα,ιερατικα,
τα ματια τους ηταν περιγεγραμμενα μ'εντονο μακιγιαζ,πανεμορφα
ματια και προσωπα,και τα μαλλια τους ηταν καταμαυρα βοστρυχω-
τα,υπεροχη κομμωση,
γυρισα στην Ελενη,και της ψιθυρισα στ'αυτι:''οπως εσυ χτενιζεις τα
μαλλια σου,ομορφες'',η Ελενη χαμογελασε ,μ'αγκαλιασε απο τη μεση
και σφιχτηκε πανω μου,''σ'αγαπω'',την ακουσα να μου ψιθυριζει πο-
λυ γλυκα,
φθασαμε στον Ξενωνα,μας υποδεχθηκε η υπευθυνη υπαλληλος,μια
μελαχροινη γυναικα,περιπου 30 χρονων,μας καλωσορισε,μας ειπε πως
το διαμερισμα που θα μεινουμε ηταν ετοιμο,φωναξε μια νεαρη καμα-
ριερα:''Φωτεινη,οδηγησε τους ξενους στο διαμερισμα τους'',
κοιμηθηκαμε,ξεκουραστηκαμε απο το ταξιδι ,ξυπνησαμε το απογευμα,
ο ηλιος κατακοκκινος εδυε πισω απο το Ηρακλειο,
κατεβηκαμε στη ρεσεψιον,ειπαμε στην κοπελα να φωναξει ενα ταξι να
μας κατεβασει στο Ηρακλειο,θα συναντουσαμε τον Θησεα και την Αριαδ-
νη στο σπιτι τους,μας ειχαν τηλεφωνησει στην Αθηνα την προηγουμενη
μερα πριν ερθουμε στο νησι και μας ειπαν να τους επισκεφθουμε,
δωσαμε τη διευθυνση στον ταξιτζη,οδος Ναξου,αριθμος 19,στην περιο-
χη του Ξενοδοχειου Ξενια,κοντα στα Ταμπακικα,
βρηκαμε το σπιτι,ενα παλιο διπατο σπιτι,κτισμενο στις αρχες του 1930,
μας περιμεναν,μας ειδαν απο το παραθυρο,βγηκαν εξω,αγκαλιαστηκαμε,
πεντε χρονια ειχαμε να ειδωθουμε,ο Θησεας,οπως ηταν,δεν αλλαξε,παρε-
μενε παντα λεπτος,η Αριαδνη μια μελαχροινη γοητευτικη ομορφη γυναι-
κα,
καθισαμε στο σαλονι,μας κερασαν γλυκο του κουταλιου,μελιτζανακι με
γαρυφαλλο,ρωτησαμε για τα παιδια τους ,ο μεγαλος, ο Νικος, ειναι ναυ-
τικος, ταξιδευει,χθες τους ειχε τηλεφωνησε απο το Μπουενος Αιρες,
η Μαρια παντρευτηκε εδω,εξω απο το Ηρακλειο,στις Αρχανες,ο ανδρας
της ειναι αγροτης,ελιες,αμπελια,κτηνοτροφικα,εχει γεννησει ενα κορι-
τσακι ,ειναι εφτα μηνων,''εγινα γιαγια'',ειπε η Αριαδνη και γελασε ευ-
τυχισμενα,
''η μικρη,η Γεωργια ειναι 17 χρονων,σαν την Κωνσταντινα σας,κοτζαμ
κοπελα,δεν τα'περνε τα γραμματα,εκοψε το σχολειο και δουλευει σε
σουπερ μαρκετ¨¨,κοιταξε το ρολοι της,''οπου να'ναι σχολαει,θα γυρι-
σει στο σπιτι,θα την δειτε'',
ειπανε διαφορα,ο Θησεας δουλευει στα ταμπακικα,δυσκολη δουλεια,
ανθιυγιεινη,βρωμα αποπνικτικη,δυσωδια,τωρα τελευταια τους κρατουν
μισθους,''απελπιστικη η κατασταση'' ειπε ο Θησεας,
η Αριαδνη ειπε:''εγω δουλευω σε ξενα σπιτια,πλουσιων Ηρακλειωτων
και σε τουριστικα ξενοδοχεια,τα καθαριζω,ποτε εχω ,ποτε δεν εχω δου-
λεια''.
σε λιγο ηρθε η Γεωργια,ομορφη κοπελα,ιδια η μανα της,χαμογελαστη
ευχαριστη,ευγενικη,πηγαν με την Κωνσταντινα στο δωματιο της κι ελε-
γαν τα δικα τους,τους ακουγαμε που γελαγανε,
ετοιμασε φαγητο η Αριαδνη και η Ελενη τη βοηθησε και φαγαμε,ηπιαμε
και καλο κρασι εσοδεια του γαμπρου,
στις 10 σηκωθηκαμε να φυγουμε,μας συνοδευσαν εξω στο δρομο,περι-
μεναμε να περασει καποιο ταξι να το παρουμε,κανονισαμε να ξανασυ-
ναντηθουμε,θα μεναμε στη Κνωσο καιρο,δεν ξεραμε ποσο,αναλογα
ποσο θα κρατουσαν οι τοιχογραφιες,
ειδαμε ενα ταξι,καναμε σινιαλο να σταματησει,δεν σταματησε ηταν γε-
ματο,
με πηρε παραμερα ο Θησεας και μου'πε:''προσεξε μην σε παρασυρει
ο Εβανς με τις φαντασιες του και τα παραμυθια περι Μινωταυρο Λα-
βυρινθο και μιτο της Αριαδνης.Μην πιστεψεις τιποτα!'',
γελασα,''Μην ανησυχεις'',τον καθησυχασα,
σταματησε ενα ταξι,αποχαιρετησθηκαμε και μπηκαμε στο ταξι,σε ει-
κοσι λεπτα ειχαμε φτασει στην Κνωσο,
ησυχη νυχτα,ακινητη ατμοσφαιρα,στον ουρανο ενα μεγαλο φεγγαρι
πανσελληνο
.
.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου