.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}
.
.
Η Ωραια Λουομενη-χ.ν.κουβελης
.
.
ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ ΤΩΝ ΚΥΜΑΤΩΝ-χ.ν.κουβελης
(ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟΝ ΤΟΥ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ)
''Τωρα εις την πολιν.την πολυανθρωπον.την αποκοσμον κολασιν.αναπολων την
παραδεισον της παιδικης ηληκιας.να επανερχομουν εις εκεινον το ευτυχες ετος 196...
τι δυστυχια να εχω μορφωθη να εχω προοδευση.να εχω εξευρωπαισθη και να μην
παρεμεινον αγραμματος και ακαλλιεργητος.ξυλον απελεκητον.δυο-τρια κολλυβο-
γραμματα θα μου εφθανον και θα επερισσευον να ημουν ευτυχης.
Την ιδον.πεμπτην φοραν εκεινην την εβδομαδαν.και πεμπτην φοραν ωσαυτως μετειχον
της αφατου ευτυχιας.θερος του 196...παντα ηρχετο την ιδιαν ακριβως ωραν δια να λου-
σθη εις τα κρυσταλλινα και καθαροτατα υδατα της θαλασσης.ολιγον μετα την ανατολην
του ηλιου.ισως ηθελεν να προφθαση να αποφυγη τον μεγαν καυσωναν ο οποιος επικρατει
καθ'ολην την ημεραν.ελαχιστοι κολυμβηται επαρευρισκοντο εις τον χρυσον αιγιαλον
εκεινην την πρωινην ωραν ως επι το πλειστον παιδια.η θαλασσα ητον ησυχος γαληνιος απαστραπτουσα εκ του αντανακλωμενου ηλιακου φωτος.εκτυφλωτικη.εκεινη εκδυετο των ενδυματων της και ητον ευχαρις απολαυσις δια εμε να βλεπω τα καλλη της φανερωμενα.
ητον ως ονειρον και γοητεια.μαγευτικη οπτασια.μου εφαινετο εις τους δωδεκαετους
οφθαλμους μου ως παγκαλλος υλοποιημενη ιδεα η οποια μ'ετερπεν εν εκστασει. εκεινη
η νηρηις η σειριν ουδολως υπερεβαινεν το δεκατον εβδομον ετος της ηληκιας της.εκ της
θεσεως μου εβλεπον την υπεροχον οψην της τον τορνευτον τραχηλον τους στιλπνους
ωμους τους διδυμους απαλους και προεξεχοντας κολπους της τους θαυμασιους βραχιο-
νας της την λευκοτατην ως γαλαν κοιλιαν της και τους αλαβαστρινους μηρους τας τελειας
κνημας το υπεροχον ισχιον την ωραιοτατην βοστρυχωτην κομην της.ω ητον θαυμα η
εμφανισης της κορης εκεινης.η καρδια εις το στηθος μου επαλλονταν ισχυρως και εφτε-
ρουγιζεν ως περιστερα να ελευθερωθη να πεταξη εις τον υψηλον αιθεραν.τοσαυτως
μεγαλη ητον η αναστατωσις των αισθησεων μου.απασων.και οποια χαρα ως την ιδον
να εισχωρη εις τα υδατα. ως ομοια θεας μου εφανη.και εβουτησεν εις τα νερα και μετα
μακρον ανεδυθην.ως περιλαμπρος υγρος δελφινη και ιδον το νερον ως μαργαριτας να
χυνεται εκ της ερασμου κομης της.και τοτε εμβαινα και εγω εις την θαλασσαν να κολυ-
μβησω και μαλιστα ετολμουν να την πλησιασω και να κολυμβω πλησιον της να ειμαι
μετεχων των υδατων τα οποια την ενεγκαλιζον και πληρη εκ της ισοθεης ουσιας της
να με περιτυλιγουν .ω ποσο μεγαλη η εκστασις μου.εις ωραιοτατον παραδεισον εγ-
γκλεισμενος ευρισκομην. τοτε εν τη ισχυροτατη διεργερσει μου ηρχετο η πονηρα ιδεα
να εγενετο να μην ημπορει να κολυμβηση ειτε απο μεγαν κυμα ειτε εκ της θεας τε-
στιου θαλασσιου κητους ειτε να επιπτεν εν τω μεσω μεγιστου στροβιλισμου και φο-
βερης περιδινησεως να παρελυαν οι κινησεις της και να εσωνοντον οι δυναμεις της να
πνιγη και τοτε απεγνωσμενως να εφωναζεν βοηθεια και εγω να ετρεχον να την σωσω
απο βεβαιοτατον πνιγμον.να περνουσα το αριστερο μου χερι εις τον γυμνον της ωμον
εκεινη απνοος μισολιποθυμισμενη να μου επαραδιδετο ψυχη τε σωματι και με δυνατας
κινησεις του δεξιου χεριου μου και των ισχυρων ωθησεων των ποδιων μου να την εφερ-
να εις την αμμο της ακτης και να την εσωζα.και τοτε δια παντος θα ημουν εν τη συνει-
δησει της ο σωτηρ της και θα μου εδωριζεν ολοκληρον τον εαυτον της ως ανταμοιβην
ισοβιως να την εχω δικη μου.οποια ευτυχια υπερτατη.
Εξ αυτου του ονειρου βιαιως με εξυπνησεν με εξοριξεν η μητηρ μου με την δυνατην
φωνη της. μ'εξεκολλησεν εξ αυτης της θεσπεσιου κορης εκ της ονειρωδους επαφης
οπως ξεκολλνα βιαιως οχταποδιν ψαρας εκ του βυθου εις τον οποιον ειναι σφιχτως
προσκολλημενον.
''Εδω εισαι.παλι στη θαλασσα.βγαις.ελα στο σπιτι και θα δεις τι θα παθεις''
Ω ποια η απογοητευσις μου.ποσον τραυματικη η επανοδος μου εις την πεζην και α-
νιαρην πραγματικοτηταν.
Παρα τας φοβερας απειλας της μητρος μου το εκατορθωσα και της εξεφυγον και παλιν
την αλλην ημεραν την ιδιαν ακριβως ωραν ευρεθην εις τον αιγιαλον.αλλα την παγκαλλην
κορην δεν ιδον.ουτε και τας αλλας ημερας.ως να ητον ονειρον και λιαν συντομως εξηφα-
νισθη ως αιφνιδιως εφανη.εδιαλυθη εις την τυρβην και την ματαιοτηταν του κοσμου
ετουτου.
Εδω τωρα εγκλειστος εις την φοβερην ειρκτην της πολεως.αναπωλω την ευτυχιαν.
Ουδεποτεν εχω λησμονηση εκεινην την μαλλον αμαρτωλην η αθωαν οπτασιαν της
παιδικης μου ηληκιας εις ολας τας ιδιοτελεις περιπτυξεις και τους αλλους κυνερωτες
μου εις την μετεπειταν αχαριν ενηλικον ζωην μου.
Εκεινο το Ονειρο των Κυματων''.
(Αντιγραφη)
Χ.ν.κουβελης
.
.
.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}
.
.
Η Ωραια Λουομενη-χ.ν.κουβελης
.
.
ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ ΤΩΝ ΚΥΜΑΤΩΝ-χ.ν.κουβελης
(ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟΝ ΤΟΥ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ)
''Τωρα εις την πολιν.την πολυανθρωπον.την αποκοσμον κολασιν.αναπολων την
παραδεισον της παιδικης ηληκιας.να επανερχομουν εις εκεινον το ευτυχες ετος 196...
τι δυστυχια να εχω μορφωθη να εχω προοδευση.να εχω εξευρωπαισθη και να μην
παρεμεινον αγραμματος και ακαλλιεργητος.ξυλον απελεκητον.δυο-τρια κολλυβο-
γραμματα θα μου εφθανον και θα επερισσευον να ημουν ευτυχης.
Την ιδον.πεμπτην φοραν εκεινην την εβδομαδαν.και πεμπτην φοραν ωσαυτως μετειχον
της αφατου ευτυχιας.θερος του 196...παντα ηρχετο την ιδιαν ακριβως ωραν δια να λου-
σθη εις τα κρυσταλλινα και καθαροτατα υδατα της θαλασσης.ολιγον μετα την ανατολην
του ηλιου.ισως ηθελεν να προφθαση να αποφυγη τον μεγαν καυσωναν ο οποιος επικρατει
καθ'ολην την ημεραν.ελαχιστοι κολυμβηται επαρευρισκοντο εις τον χρυσον αιγιαλον
εκεινην την πρωινην ωραν ως επι το πλειστον παιδια.η θαλασσα ητον ησυχος γαληνιος απαστραπτουσα εκ του αντανακλωμενου ηλιακου φωτος.εκτυφλωτικη.εκεινη εκδυετο των ενδυματων της και ητον ευχαρις απολαυσις δια εμε να βλεπω τα καλλη της φανερωμενα.
ητον ως ονειρον και γοητεια.μαγευτικη οπτασια.μου εφαινετο εις τους δωδεκαετους
οφθαλμους μου ως παγκαλλος υλοποιημενη ιδεα η οποια μ'ετερπεν εν εκστασει. εκεινη
η νηρηις η σειριν ουδολως υπερεβαινεν το δεκατον εβδομον ετος της ηληκιας της.εκ της
θεσεως μου εβλεπον την υπεροχον οψην της τον τορνευτον τραχηλον τους στιλπνους
ωμους τους διδυμους απαλους και προεξεχοντας κολπους της τους θαυμασιους βραχιο-
νας της την λευκοτατην ως γαλαν κοιλιαν της και τους αλαβαστρινους μηρους τας τελειας
κνημας το υπεροχον ισχιον την ωραιοτατην βοστρυχωτην κομην της.ω ητον θαυμα η
εμφανισης της κορης εκεινης.η καρδια εις το στηθος μου επαλλονταν ισχυρως και εφτε-
ρουγιζεν ως περιστερα να ελευθερωθη να πεταξη εις τον υψηλον αιθεραν.τοσαυτως
μεγαλη ητον η αναστατωσις των αισθησεων μου.απασων.και οποια χαρα ως την ιδον
να εισχωρη εις τα υδατα. ως ομοια θεας μου εφανη.και εβουτησεν εις τα νερα και μετα
μακρον ανεδυθην.ως περιλαμπρος υγρος δελφινη και ιδον το νερον ως μαργαριτας να
χυνεται εκ της ερασμου κομης της.και τοτε εμβαινα και εγω εις την θαλασσαν να κολυ-
μβησω και μαλιστα ετολμουν να την πλησιασω και να κολυμβω πλησιον της να ειμαι
μετεχων των υδατων τα οποια την ενεγκαλιζον και πληρη εκ της ισοθεης ουσιας της
να με περιτυλιγουν .ω ποσο μεγαλη η εκστασις μου.εις ωραιοτατον παραδεισον εγ-
γκλεισμενος ευρισκομην. τοτε εν τη ισχυροτατη διεργερσει μου ηρχετο η πονηρα ιδεα
να εγενετο να μην ημπορει να κολυμβηση ειτε απο μεγαν κυμα ειτε εκ της θεας τε-
στιου θαλασσιου κητους ειτε να επιπτεν εν τω μεσω μεγιστου στροβιλισμου και φο-
βερης περιδινησεως να παρελυαν οι κινησεις της και να εσωνοντον οι δυναμεις της να
πνιγη και τοτε απεγνωσμενως να εφωναζεν βοηθεια και εγω να ετρεχον να την σωσω
απο βεβαιοτατον πνιγμον.να περνουσα το αριστερο μου χερι εις τον γυμνον της ωμον
εκεινη απνοος μισολιποθυμισμενη να μου επαραδιδετο ψυχη τε σωματι και με δυνατας
κινησεις του δεξιου χεριου μου και των ισχυρων ωθησεων των ποδιων μου να την εφερ-
να εις την αμμο της ακτης και να την εσωζα.και τοτε δια παντος θα ημουν εν τη συνει-
δησει της ο σωτηρ της και θα μου εδωριζεν ολοκληρον τον εαυτον της ως ανταμοιβην
ισοβιως να την εχω δικη μου.οποια ευτυχια υπερτατη.
Εξ αυτου του ονειρου βιαιως με εξυπνησεν με εξοριξεν η μητηρ μου με την δυνατην
φωνη της. μ'εξεκολλησεν εξ αυτης της θεσπεσιου κορης εκ της ονειρωδους επαφης
οπως ξεκολλνα βιαιως οχταποδιν ψαρας εκ του βυθου εις τον οποιον ειναι σφιχτως
προσκολλημενον.
''Εδω εισαι.παλι στη θαλασσα.βγαις.ελα στο σπιτι και θα δεις τι θα παθεις''
Ω ποια η απογοητευσις μου.ποσον τραυματικη η επανοδος μου εις την πεζην και α-
νιαρην πραγματικοτηταν.
Παρα τας φοβερας απειλας της μητρος μου το εκατορθωσα και της εξεφυγον και παλιν
την αλλην ημεραν την ιδιαν ακριβως ωραν ευρεθην εις τον αιγιαλον.αλλα την παγκαλλην
κορην δεν ιδον.ουτε και τας αλλας ημερας.ως να ητον ονειρον και λιαν συντομως εξηφα-
νισθη ως αιφνιδιως εφανη.εδιαλυθη εις την τυρβην και την ματαιοτηταν του κοσμου
ετουτου.
Εδω τωρα εγκλειστος εις την φοβερην ειρκτην της πολεως.αναπωλω την ευτυχιαν.
Ουδεποτεν εχω λησμονηση εκεινην την μαλλον αμαρτωλην η αθωαν οπτασιαν της
παιδικης μου ηληκιας εις ολας τας ιδιοτελεις περιπτυξεις και τους αλλους κυνερωτες
μου εις την μετεπειταν αχαριν ενηλικον ζωην μου.
Εκεινο το Ονειρο των Κυματων''.
(Αντιγραφη)
Χ.ν.κουβελης
.
.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου