I Am a Greek European Worldwidel Man-Now!- www.artpoeticacouvelis.blogspot.com

I Am a Greek European Worldwide Man-Now!-

www.artpoeticacouvelis.blogspot.com

Τρίτη 3 Ιουνίου 2014

GREEK POETRY-ισως στη πραγματικοτητα να συναντηθουμε γρηγοροτερα- POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης

.
.
GREEK POETRY
POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης
.
.

θαλασσα-κοχυλια -sea shells-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
ισως στη πραγματικοτητα να συναντηθουμε γρηγοροτερα

Πανω σε καθρεφτες νερων νανουριστηκε με γαλαζιο ο υπνος του κυκνου
και σε λευκοτητα ξυπνησαν τα φτερα του
στρωματα θαλασσας κανονιζουν τους ρυθμους μου
Νερα που ρεουν σαν τις λεξεις που ανταλλαζουμε οταν κουβεντιαζουμε ηρεμα
MARE NOSTRUM θαλασσα μου ηχηεσων παφλασμων σε μεσημερια πετρας
πολλαπλασιαστικοι πληθωρισμοι φωτος στα δαχτυλα του χεριου σου
ανθη
τι εισαι τι δεν εισαι,
π.χ οταν χτενιζεις τα μαλλια
η' οταν προσμενεις το αγνωστο,
διαδρομη σ'ενα ουρανο που βουλιαζει γαλαζιος
σταζει το φυλλο,ακους;καθετες διαδρομες του νερου,
ειναι πολλοι οι δρομοι να φτασει το ποταμι στη θαλασσα και σε σενα εγω.
Πραξη Τρυφεροτητας. Πνεουσα χρωματοφορα ρηματα γεωγραφιας βλεφαρων
η φευγουσα γλωσσα των κρινων
το χερι μου ομοια σεληνοφωτο σε κλαδι αμυγδαλιας γλιστραει στο σωμα σου
και σκεπαζει τον υπνο σου
Ελαχιστοποιω την αποσταση
εκει στη ρεουσα σκια της βαρκας προβαλει το φεγγαρι
στο γλυκο ριγος της λεξης σου απαλο στομα
αγγιγμα εσωτερικο του ονειρου
εγγυτατα πνεουν τα λογια μου στην ανασα σου
φωνη
δαχτυλα ανασηκωνουν τα λευκα σεντονια της σαρκας σου
κοκκινο μηλο φωτια που δαγκωσαν χειλη
γεμισα τις τσεπες μου νερο, και σε χρονο τρεχουμενο το αδειασα
σε περισπωμενες ψαριων
στειλε μηνυμα
να μαθω για σενα,θα περιμενω
υγρος ανεμος φεγγαριου ανοιγει το παραθυρο.
ενα ασπρο συννεφο περασε πανω απ'τον ωμο σου
λαμπερη λευκοτητα
θυμασαι το σπιτι μας;
να υπαρχει αραγε η συκια κοντα στη στερνα;
Ωρα με την ωρα η νυχτα αποψε προχωραει φωτεινη γαληνη
Το δερμα της μερας κυματιζει τεντωμενο στα δεντρα,
ενα χερι ανοιξε τα δαχτυλα σου και πεταξαν φρρ πουλια
Απο τα φυλλα προερχεται η λεπτη καθαροτητα σου
μεσα στο δεντρο ενα πουλι ξυπνησε και πεταξε μεσα στις λεξεις πρασινα φυλλα
ακους ενα ζευγαρι ασπροι κυκνοι να συνομιλουν
τα σωματα τους συνδεσμοι νερων και βλαστων
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ,μπορεις ν'αναπνευσεις βαθεια μεσα σου
εδω γυρω η ζωη παραγει ζωη
ΣΕ ΣΕΝΑ Μιλω ο Εαυτος σου Ειναι Ο Κοσμος μου ο Εαυτος μου
πανω σε σιωπηλες αντανακλασεις νερων
οταν ο κυκλος του φεγγαριου κυλαει με λαμπερες φωνες
πως εφτασες εως εδω;ακεραιη ομορφια
στη θαλασσα σκαρφαλωνει ενας κελαηδισμος πουλιου σαν μια βαρκα φορτωμενη ηλιοτροπια
πανω κατω πανω κατω
εξισορροποντας περιστρεφομενους κωνους απελευθερωνεται ενα τοπιο θεμελιωμενο
σε γλαρους
τρεχοντας στα κρυσταλλα ενος δικυκλου ηλιου κατηφοριζοντας και συνεχως ανηφοριζοντας
στην κουπαστη της σεληνης υπερδιπλασιασμενα ανθη σε τοιχογραφια με διαφανα δελφινια
πανω σε λεπια νησιων
φυσαει φεγγαρι ατοφιο ασημι καληνυχτα
σαν η φωνη σου ακουσθει καθαρα σε κυκλους λεξεων ορατων και αορατων
ειναι αναλογα τα ποσοστα διαφανειας που προχωρει ο ανθρωπος απο ανθρωπο
σε ανθρωπο
Ποια εισαι; Ποια εισαι εσυ,που διαβαζεις αυτες τις λεξεις αυτην ακριβως τη στιγμη;
η νυχτα αποψε περπαταει στη γαληνη
κανενας ηχος εδω δεν ακουγεται,δεν φτανει να ταραξει τα νερα του αερα,
να τιναξει τα κλαδια της σιωπης,
πανω ψηλα κυλαει το φεγγαρι στα λευκα διαφανα σεντονια των συννεφων,
μια κρυβεται μια φαινεται,οπως παιδι που παιζει στα πρωτα τα μικρα χρονια του
με τη μανα του και δεν φοβαται,
κρυβομαι-βρες με,
τοσο κοντα η ευτυχια ,ενα βημα,να την μοιραστεις ,
οπως ζεστο ψωμι με αγαπημενο συντροφο, που ηρθε απο μακρυνο ταξιδι χρονια
στη ξενιτια,
το φεγγαρι αποψε κυλαει απαλα σ'ολους τους ουρανους,
σηκωσε ψηλα τα ματια να δεις,
πως ετσι ειναι, μηνυμα δυο ανθρωπων
σε σενα που καποια μερα θα σε φερω σ'αυτα εδω τα μερη τηε θαλασσας
της θαλασσας που δεν εξαντλειτε,
οπως η δροσια σου,κι οπως το ακαταπαυστο κυλισμα των ονειρων σου,
εκει στη χρυση αμμο στη δαντελα της ακτης στη γειτονια των γλαρων θα γραψω
το ονομα σου χρυσο.
Ειναι γιατι '' σ'αγαπω'' που μεταχειριζομαι αυτα τα ιδεογραμματα των εικονων,
γλωσσα να σε τυλιξει οπως η θαλασσα μας τυλιγει και παμε,
εδω που ειμαι,εκει που εισαι,παντου. .
τωρα απογευμα πεφτει ο ηλιος και το γαλαζιο απλωμενο να στεγνωσει στο συρμα
το ονομα σου
Ο ανεμος απ'τα μερη σου εδω εφτασε
και διακλαδωσε τη γραμματικη σου στα δεντρα του κηπου μου
και ανθισαν οι λεξεις,
τωρα συλλαβιζω το πρωτο γραμμα
η πρωτη λεξη ειναι τρισυλλαβη ,πεταξε πουλι και την σφυριξε τραγουδι
η δευτερη λεξη,χρωμα το ονομα σου,
απαλα πεταλουδα τρυφερη επνευσε σε ταπεινο χορταρι,
κι ο ισκιος της περισπωμενη αποψε σκεπασε τον υπνο σου,
ισως στο ονειρο να συναντηθουμε γρηγοροτερα
.
.
.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου