GREEK POETRY-Χαιρε η Αναμοχλευτρια Ψιθυρων- POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης

.
.
GREEK POETRY-Χαιρε η Αναμοχλευτρια Ψιθυρων-
POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης
.
.

Abstract in Reflexions-2μ χ 3μ-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

Χαιρε η Αναμοχλευτρια Ψιθυρων-χ.ν.κουβελης

σε κρυσταλλους αλατιου
αναληφθηκε η φωνη σου
ηρεμη επιφανεια νερων αναστατωμενων
το ελαχιστο που εισαι
χειλια που τρεμουν στις λεξεις τους
εσυ ενα σπανιο κυβιστικο λουλουδι
πνεει στο εσωτερικο μου σωμα
μια αιωρηση του απειρου αιωνιου


ωραιοτητα γυμνη που χυνει ο ωμος σου
καθρεφτης και εισχωρω
στα δαχτυλα της κοιλιας σου
η φωνη σου μου θρυματιζει το βλεμμα
τολμηρη αφη μου
στον μυστικο μυριστικο ελικα σου
αναπνοη φεγγαριου ειμαι στη χλοη σου
νερο χλιαρο π'ανεβαινει
να σε ξεριζωσει στον ηλιο
κοκκινη εκρηξη


σε βλεπω μεσα στα διαφανα πεπλα της ντροπης πυκνα να λιωνεις
ανθος μου
στη δυναμη της φωνης σου να σχιζεις τα συμφωνα και τα φωνηεντα του κορμιου μου
ανεμος ανεμοστροβιλος
ψιθυρισμων
να καει να λαμπαδιασει το τριανταφυλλο στα χειλια σου


με τις σταγονες του δοχειου σου ποτισε με
να φυτρωσω ισχυρος κραταιος
κρινος λευκος ρευστος
εντος της ατερμονης κι ατελευτητης ομορφιας σου
εμβολο εμπρησμου


του ανθου σου
γδυνω τις φωνες
τρυφερα
φυλλορροει η ορμη σου
λαγνο
ασπρο
το οριζοντιο το ποδιου
ροδινο
ασελγεια
το καθετο του χεριου


διαθλαση φαλλου
θαυμαστικη
διαρρηγνυει
τη βελουδινη διαφανεια σου


λιτος ρυθμος
υπεροπτικος
ακουσε την οξεια επαφη μας
να γλυστραει στα κεκλιμενα επιπεδα
των συναρμολογημενων μηρων μας
εκτεταμενου φωτισμου


στις λεπτομερειες των χειλιων σου αναπαυομαι
θριαμβευτης
υπακουος σιωπηλης εκρηξης
επιδερμιδας  χρωματοφορων συλλογισμων    
ορθοπρωρη προσω ορμητικη πορεια
στους μεταξενιους μυχους σου
εγω ολοπρασινος στιλπνος μισχος
μοχλος του πορφυρου ανθους σου
ενδοξος
Χαιρε Υπερλαμπρη του Αιδοιου Σου
Χαιρε Αδολη του Αναποδραστου
Χαιρε η Αναμοχλευτρια Ψιθυρων


ελλειψοειδης συλλογισμος
εγχρωμων οστρακων
απαλης λυρας λαιμου
υπερκομσος
λαμνουσα υπερβολη
ποση απειροτητα εχει η ωραιοτητα
να μου δανεισεις
μια υγρη μαρμαρυγη της γλωσσας σου
εκκοφαντικη σιωπη
του πληρους υπερβολοειδους σωματος σου


μεσα στις φρασεις σου λεξη βουβη
η ανασα σου ιδρωνει ο ωμος του βλεμματος
και φυλλα λευκα διακλαδιζονται στο στηθος σου
απαλα χερια ανοιγουν τα φτερα στο κρινακι τ'αυτιου σου

.

.
.